«Η αβεβαιότητα αποδυναμώνει τη θέση της χώρας, όχι της κυβέρνησης» υπογραμμίζει με άρθρο του ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, στο Βήμα της Κυριακής και προσθέτει: «Η διαπραγμάτευση θα ολοκληρωθεί. Αυτό όμως δεν θα επιτρέψουμε να λειτουργήσει ως ευκαιρία για ένα ακόμη κύμα ανέξοδης επιπολαιότητας και δημαγωγίας».
«Η δυσκολία της διαπραγμάτευσης με τους Ευρωπαίους εταίρους και το ΔΝΤ είναι ευθέως ανάλογη της σημασίας που έχουν για τη χώρα η συμφωνία για την ολοκλήρωση του υφιστάμενου προγράμματος και η δίδυμη συμφωνία για το νέο θεσμικό πλαίσιο. Για τον θώρακα ασφαλείας που θα έχει η Ελλάδα χωρίς νέο δάνειο και άρα χωρίς νέο πρόγραμμα και νέο μνημόνιο, χωρίς τον μηχανισμό της τρόικας που συνιστά απόκλιση από τους τακτικούς ευρωπαϊκούς μηχανισμούς που λειτουργούν για όλες τις χώρες- μέλη» αναφέρει ο κ. Βενιζέλος.
Συμπληρώνει ότι «η Ελλάδα δεν επιδίωξε να αλλάξει το χρονοδιάγραμμα. Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα λήγει στις 31.12.2014 και πρέπει να αντικατασταθεί από τους υπάρχοντες τακτικούς προληπτικούς μηχανισμούς του ESM που λειτουργούν παράλληλα με τους μηχανισμούς της ΕΚΤ. Ως εκ τούτου είναι λογικό και το πρόγραμμα του ΔΝΤ που διαρκεί ως το 2016 να μετατραπεί σε προληπτικό, έτσι ώστε η Ελλάδα να μπορεί να κανονίζει τη σχέση της με τις αγορές και τους θεσμικούς μηχανισμούς με κριτήριο τα επιτόκια».
Τονίζει ότι η διαπραγμάτευση δεν διεξάγεται σε πολιτικό κενό και επικρίνει την αντιπολίτευση για τη στάση της λέγοντας: «Η αβεβαιότητα και η αφελής προαναγγελία ενεργειών εκτός ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου έχουν κόστος για τη χώρα, την οικονομία, τους πολίτες. Αυξάνουν τις απαιτήσεις των συνομιλητών μας και αποδυναμώνουν τη διαπραγματευτική θέση της χώρας, όχι της κυβέρνησης».
Σημειώνει ακόμη ότι «η διασταύρωση της διαπραγμάτευσης με τη διαδικασία εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας προσδίδει στην πολιτική αβεβαιότητα πολύ συγκεκριμένα θεσμικά χαρακτηριστικά… Η πίεση των τελευταίων εβδομάδων έφερε τους πάντες πιο κοντά στα πραγματικά τους μεγέθη. Φαντάζουν παράδοξες κάποιες εύκολες κομματικές κορόνες. Φάνηκε ποιοι είναι μέσα στον χορό και αγωνίζονται στο όνομα της χώρας και ποιοι ξέρουν πολλά τραγούδια αλλά είναι έξω από τον χορό».
Και καταλήγει: «Η σχέση δημοκρατίας και αλήθειας λειτούργησε επί δεκαετίες ως φαύλος κύκλος που προετοίμαζε την οικονομική κρίση. Τώρα πρέπει να λειτουργήσει ως μια καθαρτήρια εξίσωση που θα συμβολίζει τον πραγματικό εκσυγχρονισμό της χώρας».
