Ο σωστός χαρακτηρισμός για τον ενδεχόμενο κίνδυνο που συνοδεύει τη χρήση της μοτοσυκλέτας, είναι ότι είναι ευάλωτη και όχι επικίνδυνη, όπως συχνά αναφέρεται. Η μοτοσυκλέτα δεν παίρνει πρωτοβουλίες ώστε να είναι επικίνδυνη, ωστόσο καθώς δεν προσφέρει παθητική ασφάλεια, δεν προφυλάσσει τον οδηγό της, όσο το αυτοκίνητο.

Αυτός είναι ο δεύτερος βασικότερος λόγος για τον οποίο ο αναβάτης πρέπει να φροντίζει ο ίδιος για την ασφαλή κυκλοφορία του. Ο πρώτος είναι βέβαια η απροσεξία των άλλων οδηγών, καθώς όπως αναφέρουν και οι στατιστικές, στο 50% των ατυχημάτων την ευθύνη έφερε ο οδηγός του άλλου οχήματος.

Ακόμη κι όταν η μοτοσυκλέτα είναι ακινητοποιημένη ή έχει προτεραιότητα, ο μοτοσικλετιστής πρέπει να οδηγεί αμυντικά.

Διασταυρώσεις, STOP, φανάρια ρύθμισης της κυκλοφορίας: Ελέγχουμε βέβαια καλά πριν περάσουμε.

Είτε έχουμε προτεραιότητα είτε όχι, επιβάλλεται να σταματάμε και να ελέγχουμε κάθε διασταύρωση. Το δίκιο δεν μας βοηθά ούτε θα μας σώσει αν κάποιος άλλος οδηγός κάνει παράβαση.

Πλησιάζοντας σε STOP ή όταν μειώνουμε ταχύτητα για να ελέγξουμε, κινούμαστε προς το δεξί άκρο του δρόμου. Ακόμη κι αν έχουμε ελέγξει πίσω με τους καθρέφτες μας, η θέση αυτή θα μας προφυλάξει στο ενδεχόμενο ένας οδηγός που ακολουθεί να μην μας έχει δει και να μας χτυπήσει από πίσω. Ειδικά το βράδυ.

Στα φανάρια ποτέ δεν σταματάμε στο κέντρο του δρόμου (Σχήμα). Πλησιάζουμε ένα από τα δύο άκρα του, κατά προτίμηση δίπλα στο πεζοδρόμιο ή στο διαχωριστικό διάζωμα -αν υπάρχει.

Εναλλακτικά, αν βρίσκεται ήδη σταματημένο όχημα στο φανάρι, περνάμε εμπρός του και το αφήνουμε πίσω μας ως «ασπίδα».

Η στάση ωστόσο πάνω στη διάβαση των πεζών, δείχνει παντελή έλλειψη σεβασμού για τους πεζούς.

Ενώ παρκάρουμε

Η μοτοσυκλέτα στις μέρες μας είναι ανάγκη. Ανάγκη όμως είναι και ο πολιτισμός και η ευγένεια που πρέπει να χαρακτηρίζουν την οδηγική μας συμπεριφορά.

Έτσι, όταν παρκάρουμε τη μοτοσυκλέτα μας, φροντίζουμε:

– Να επιλέγουμε -εφόσον υπάρχουν- τις θέσεις παρκαρίσματος που προορίζονται ειδικά για μοτοσυκλέτες (κάποιοι δήμοι έχουν φροντίσει γι’ αυτό).

– Να μην κλείνουμε τις ράμπες για τα άτομα με ειδικές ανάγκες.

– Να μην παρακωλύουμε την κυκλοφορία των πεζών.

Πάντα υπάρχει χώρος κάτω από το πεζοδρόμιο δίπλα σε κάποιο σταθερό εμπόδιο (ζαρντινιέρα, κάδο απορριμμάτων, δέντρο κλπ.), απ’ όπου ούτως ή άλλως δεν μπορούν να περάσουν οι πεζοί. Σταθμεύοντας εκεί τις μοτοσυκλέτες, και εμείς εξυπηρετούμαστε και ταυτόχρονα δεν ενοχλούμε.