Ένας Ελληνοαμερικανός οραματιστής της τηλεόρασης, ένα τηλεοπτικό κανάλι και 350 εκατ. ευχαριστημένοι τηλεθεατές σε όλη την υφήλιο. Κάπως έτσι θα μπορούσε να ξεκινάει η αυτοβιογραφία του Νικόλαου Νταβατζή (ή Nick Davatzes κατά το αμερικανικότερο), του ομογενή που έφυγε από τη ζωή τον Αύγουστο του 2021 σε ηλικία 79 ετών.
Έχοντας πρώτα προλάβει να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ιστορία της παγκόσμιας καλωδιακής τηλεόρασης φτιάχνοντας με δική του πρωτοβουλία το φημισμένο και εξαιρετικό κανάλι History Channel, που επικεντρώνεται στην Παγκόσμια Ιστορία.
Ο, με καταγωγή από την Καστοριά, Νταβατζής πέθανε στο σπίτι του στο Ουίλτον του Κονέτικατ, χτυπημένος εδώ και χρόνια από τη νόσο του Πάρκινσον και όπως και την ίδια την αρρώστια, έτσι και την απόφαση για την δημιουργία του History Channel την βίωσε (σχεδόν κυριολεκτικά) στο πετσί του.
Από το Αμερικανικό Ναυτικό στο History Channel
Ο Nick Davatzes ήταν λάτρης της ιστορίας, ειδικά δε της στρατιωτικής, όντας και ο ίδιος βετεράνος του Αμερικανικού Ναυτικού. Επιπλέον, καθοριστικό ρόλο έπαιξαν, όπως είχε αναφέρει παλαιότερα και ο ίδιος, οι διηγήσεις του πατέρα του, ο οποίος υπηρέτησε τόσο στον ελληνικό στρατό κατά την δεκαετία του 1920, όσο και σε αυτό των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Γιώργος Νταβατζής, ένας γουναράς από την Καστοριά, πήρε την σύζυγο του, Αλεξάνδρα Κορδή και μετανάστευσαν το 1930 στις ΗΠΑ. Ο Νικόλας γεννήθηκε στο Μανχάταν στις 14 Μαρτίου του 1942 και μετά τη αποφοίτησή του από το Λύκειο Bryant High School στην Αστόρια, πήρε πτυχίο στα Οικονομικά και κατόπιν ένα μάστερ στην Κοινωνιολογία από το St. John’s University. Τότε γνώρισε και την μελλοντική σύζυγό του, Δωροθέα Χέις, με την οποία απέκτησε στη συνέχεια και δυο γιους.
Και μετά την απόκτηση του διδακτορικού τίτλου του, στα μέσα της δεκαετίας του 1960, ξεκίνησε η μακρά αλλά άκρως επιτυχημένη πορεία του στον τομέα των επιχειρήσεων και της αμερικανικής τηλεόρασης. Αρχικά δούλεψε για 12 χρόνια στην εταιρεία Xerox, απ’ όπου έφυγε για να εργαστεί στην Warner Amex, στην οποία ανήκαν συστήματα καλωδιακής τηλεόρασης και υπηρεσίες προγραμματισμού τηλεοπτικών προγραμμάτων.
Εκεί, ο πανέξυπνος ομογενής Νταβατζής έμαθε τα πάντα σχετικά με την λειτουργία του χώρου της καλωδιακής τηλεόρασης, του franchising, και της εκμετάλλευσης των τηλεοπτικών προγραμμάτων τόσο προς όφελος της επιχείρησης, όσο και προς όφελος του ίδιου του τηλεθεατή. Και στις αρχές της δεκαετίας του 1980 κατάφερε να κάνει πράξη όλα όσα έμαθε κατά την μακρά του θητεία στην Warner Amex.
Η Α&Ε και η εκτόξευση στην «στρατόσφαιρα» της τηλεόρασης
Το 1983 ήταν το Έτος Μηδέν για τον ίδιο: πήρε τα ηνία της διαχείρισης δυο αποτυχημένων τηλεοπτικών δικτύων, του Entertainment Network το οποίο ανήκε στη RCA (Radio Corporation of America) και του ARTS το οποίο ανήκε στο ABC. Έτσι δημιούργησε το τηλεοπτικό δίκτυο A&E, το οποίο κατάφερε και έγινε κερδοφόρο μόλις μέσα σε τρία χρόνια καθώς πρόβαλλε και καθιέρωσε σειρές όπως το «Biography», το «Hornblower», το «100 Center Street» και το «A Nero Wolfe Mystery». Και λίγο μετά ήρθε η ώρα της Ιστορίας.
Το 1995, η A&E εγκαινίασε το The History Channel, το οποίο έγινε, επίσης, τεράστια επιτυχία τόσο στους τηλεθεατές, όσο και τους διαφημιζόμενους, με το ίδιο το κανάλι να ευαγγελίζεται ότι «καθώς η Ιστορία γίνεται όλο και πιο σημαντικό θέμα και ο κόσμος μας γίνεται ολοένα και πιο μικρός, πρέπει να κατανοήσουμε το παρελθόν για να ερμηνεύσουμε το μέλλον».
Από τις αρχές της νέας χιλιετίας μέχρι σήμερα, το The History Channel απέκτησε περισσότερα επιτυχημένα υπο-προγράμματα, όπως το Biography Channel, το The History Channel International και το History Channel en Español, εκπέμποντας πλέον σε περισσότερες από 130 χώρες με πάνω από 350 εκατ. τηλεθεατές να δηλώνουν αμετανόητοι οπαδοί του.
Ο ίδιος συνέχιζε να κοιτάει προς το μέλλον και στις διαδραστικές δυνατότητες, μέσω Διαδικτύου, του History Channel, υποστηρίζοντας εμφατικά ότι «αν δεν αγκαλιάσετε την τεχνολογία, θα σας ποδοπατήσει».
Τον Ιούνιο του 2003, δυο χρόνια πριν αποχωρήσει από την ηγεσία της Α&Ε, έλαβε από την Εθνική Ένωση Καλωδιακής Τηλεόρασης το βραβείο Vanguard για την «διακεκριμένη του ηγεσία σε ένα καλωδιακό δίκτυο», ενώ το 2006 ο τότε αμερικανός πρόεδρος, Τζορτζ Μπους του απένειμε το Εθνικό Μετάλλιο Ανθρωπιστικών Σπουδών.
Μέχρι να προσβληθεί από τη νόσο του Πάρκινσον, συνέχισε να είναι σύμβουλος του Διοικητικού Συμβουλίου του National Cable & Telecommunications Association, μια πρωτοβουλία στην οποία τα δίκτυα και οι πάροχοι τηλεοπτικών υπηρεσιών προμηθεύουν εκπαιδευτικό πρόγραμμα χωρίς εμπορικούς σκοπούς σε 250.000 εκπαιδευτικούς σε δημόσια σχολεία σε όλη την αμερικανική επικράτεια, ενώ ταυτόχρονα αφιέρωνε πολύ από τον εναπομείναντα χρόνο του ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου του πανεπιστημίου που υπήρξε φοιτητής, του St. John’s University, με αποστολή να προσφέρει δωρεάν εκπαίδευση σε παιδιά φτωχών οικογενειών.
