Γονείς αρνητές με φουστανέλες στο αυτόφωρο, γονείς που απειλούν ότι θα εμφανιστούν στο σχολείο με καραμπίνες και γονείς με τιμοκαταλόγους χρεώσεων για μηνύσεις ενάντια σε εκπαιδευτικούς. Εκτός από το να δημιουργούν εχθρούς στην υπόλοιπη κοινωνία –γιατρούς, εκπαιδευτικούς, ιατροδικαστές κ.ο.κ- κάποιοι από τους αρνητές γονείς μετατοπίζουν τις επιπτώσεις των ιδεολογικών επιλογών τους στα ίδια τους τα παιδιά.
Οι συνέπειες της ακραίας συμπεριφοράς τους όχι μόνο στο κομμάτι της μόρφωσης αυτών των παιδιών αλλά κυρίως στη ψυχολογία τους είναι ένα μείζον ζήτημα. Πριν από λίγο καιρό, εντύπωση είχε προκαλέσει ένα περιστατικό στα Καμίνια, όπου γονείς έκαναν μηνύσεις κατά τριών εκπαιδευτικών επειδή οι τελευταίοι είχαν αρνηθεί την είσοδο στο παιδί τους μιας και δεν διέθετε self-test, ενώ αρνούνταν να φορέσει και την προστατευτική μάσκα.
Όπως μας έλεγε στις 17 Σεπτεμβρίου 2021 o πρόεδρος της ΕΛΜΕ Πειραιά, Ηλίας Πατίδης, «Από τις 14 Σεπτεμβρίου όταν και συνέβη το περιστατικό, το παιδί παραμένει εκτός σχολείου. Σε κάθε σχολείο υπάρχουν πια 3 με 4 γονείς, μια μειοψηφία μεν, αλλά διαφορετικά οργανωμένη σε σχέση με πέρυσι. Αυτοί οι γονείς χρησιμοποιώντας διαφορών ειδών έγγραφα, περί δικαιωμάτων των παιδιών για παράδειγμα, έγγραφα γενικά και αόριστα λένε ότι δεν μπορεί να παρεμποδιστεί η είσοδος των παιδιών τους στο σχολείο. Αυτό φέτος γίνεται με πιο οργανωμένο τρόπο».
Δυστυχώς, σύμφωνα με τις πληροφορίες του Newsbeast, το συγκεκριμένο παιδί ακόμα δεν πηγαίνει σχολείο. Από την αρχή της φετινής σχολικής χρονιάς απέχει από τα μαθήματα του.
Στην πραγματικότητα, τα πρώτα δείγματα αυτής της συμπεριφοράς δόθηκαν πέρυσι, όταν στην Κρήτη, 70 παιδιά έμειναν επί δύο μήνες εκτός σχολείου γιατί οι γονείς τους αρνούνταν να συμμορφωθούν με την οδηγία για χρήση μάσκας. Τελικά, κάποια από αυτά τα παιδιά στην περιοχή των Χανίων επαναλαμβάνουν φέτος την τάξη λόγω των πολλών απουσιών που έκαναν πέρυσι.
«Άγνωστος ο αριθμός των παιδιών εκτός εκπαίδευσης, αλλά σίγουρα όχι αμελητέος»
O Πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας, Θανάσης Κικινής, δεν κρύβει την ανησυχία του για το φαινόμενο. Όπως μας λέει: «Ο αριθμός των παιδιών που βρίσκονται εκτός εκπαίδευσης επειδή οι γονείς τους αρνούνται να συμμορφωθούν με τα προαπαιτούμενα του σχολείου για τον κορονοϊό, δεν είναι γνωστός αλλά η εκτίμησή μας είναι, από την ανατροφοδότηση που παίρνουμε από τα σχολεία, ότι δεν είναι αμελητέος.
»Μέχρι πέρυσι άλλωστε, το θέμα των απουσιών ειδικά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση δεν μας απασχολούσε πολύ, δεδομένου ότι τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες απουσιάζουν συνήθως για σοβαρούς λόγους, όπως αυτοί της υγείας. Πρώτη φορά καλούμαστε να δούμε αυτά τα ποσοστά».
Πάντως, σύμφωνα με τον Κικινή, οι διευθυντές των σχολείων ενημερώνουν τις κατά τόπους διευθύνσεις εκπαίδευσης για τα παιδιά που απουσιάζουν λόγω μη συμμόρφωσης των γονιών στα πρωτόκολλα ασφαλείας. Οι διευθυντές ενημερώνουν μάλιστα και για τον τρόπο που κινούνται αυτοί οι γονείς- τα σημειώματα και mail που στέλνουν αλλά και τις απειλές που εκτοξεύουν.
«Το ότι φέτος η κινητικότητα αυτών των γονιών είναι μεγαλύτερη, δεν ισχύει» συνεχίζει να μας περιγράφει ο ίδιος το τοπίο που έχει διαμορφωθεί φέτος σε αυτό το νευραλγικό κοινωνικό θέμα και συμπληρώνει: «Θα μπορούσα μάλιστα να πω, ότι πέρυσι είχαμε περισσότερες διαμαρτυρίες γονέων στα σχολεία. Τα έγγραφα που μας έστελναν ήταν περισσότερα, οι αστυνομικοί έκαναν πιο συχνά την εμφάνιση τους στα σχολεία. Η ποιοτική διαφορά σε σχέση με πέρυσι είναι ότι αυτοί που κάνουν αυτή τη δουλειά φέτος είναι πολύ πιο σκληροί στις αντιδράσεις τους, πιο επικίνδυνοι και επίσης κινούνται οργανωμένα.
Έχει επίσης αυξηθεί η ‘εφευρετικότητά’ τους. Άλλοι ονομάζονται αυτόχθονες ιθαγενείς και ζητούν 2, 5 εκατομμύρια ευρώ από τους εκπαιδευτικούς, άλλοι εμφανίζονται με φουστανέλα και δυστυχώς κάποιοι άλλοι απειλούν με καραμπίνες».
Πεδίο δόξης….λαμπρό εδώ και χρόνια το σχολείο για τους αντιδραστικούς γονείς
Για το πρόεδρο της ΔΟΕ, η πρόσφατη απόφαση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη να μην οδηγούνται οι εκπαιδευτικοί στα αστυνομικά τμήματα ήταν κάτι που οι εκπαιδευτικοί είχαν επανειλημμένα ζητήσει, όχι μόνο από την τωρινή κυβέρνηση αλλά και από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως όμως τονίζει ο ίδιος, το σχολείο αντιμετωπίζεται εδώ και χρόνια από μερίδα γονέων, σαν ένα πολεμικό πεδίο πάνω στο οποίο ξεσπούν ακόμα και ενδοοικογενειακά προβλήματα. Όπως περιγράφει ο κος Κικινής: «Πριν τον κορονοϊό, οι εκπαιδευτικοί σέρνονταν στα τμήματα για άλλες ασήμαντες αφορμές, για…ψύλλου πήδημα. Δυστυχώς κάποιοι γονείς πάντα έβλεπαν τα σχολεία σαν ένα πεδίο στείρας αντιπαράθεσης.
Να σας δώσω ένα παράδειγμα, ένας γονέας ήθελε να βάλει αυτός και μόνο αυτός την τσάντα του παιδιού του μέσα στην τάξη Ο εκπαιδευτικός, όπως όφειλε για να μην εισέρχονται στο χώρο του σχολείου άλλα άτομα πλην μαθητών κι εκπαιδευτικών, του έλεγε ότι αυτό δεν γίνεται. Ο συγκεκριμένος γονέας υπέβαλε μια μήνυση, ήρθε το περιπολικό και προσήγαγε τον εκπαιδευτικό μπροστά στα μάτια των μαθητών. Η παρέμβαση του κου Θεοδωρικάκου ήταν προς στη σωστή κατεύθυνση αλλά κατά την άποψή μας πρέπει να γενικευτεί και στα υπόλοιπα θέματα που οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουμε πρόβλημα και έχουν να κάνουν με το πόσο εύκολα επιτίθενται σε εκπαιδευτικούς άτομα που παρεμποδίζουν την ομαλή λειτουργία του σχολείου.
»Όσον αφορά στα παιδιά που μένουν εκτός εκπαίδευσης η προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτά τα παιδιά κακοποιούνται και πρέπει να τύχουν προστασίας Είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Αυτοί οι γονείς πρέπει να υποχρεωθούν να φέρνουν τα παιδιά τους στο σχολείο σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία. Το ζήτημα πρέπει να εξεταστεί με προσοχή και να δοθούν άμεσα απαντήσεις».
Οι δραματικές επιπτώσεις στον ψυχισμό αυτών των παιδιών
«Όλη αυτή η κατάσταση ασφαλώς επηρεάζει τον ψυχισμό των μαθητών» ξεκινάει να μας περιγραφεί τον ψυχολογικό μηχανισμό που πυροδοτείται στα παιδιά που μένουν εκτός εκπαίδευσης, γιατί οι γονείς τους αντιδρούν στους κανόνες, η Αλεξάνδρα Καππάτου, ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος. Όπως συνεχίζει να μας εξηγεί: «Το σχολείο είναι επέκταση της οικογένειας . H σχέση μαθητή δασκάλου πρέπει να χαρακτηρίζεται από εμπιστοσύνη και εκτίμηση. Όταν τα παιδιά βλέπουν τους γονείς τους οι οποίοι είναι οι σημαντικοί ενήλικες της ζωής τους να μαλώνουν, να υποβιβάζουν και να υποτιμούν τους εκπαιδευτικούς είναι σαν να γκρεμίζεται ο κόσμος τους.
»Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα παιδιά αισθάνονται σύγχυση, άγχος, ανασφάλεια και φόβο. Παράλληλα, όταν βλέπουν, όντας έξω από ένα σχολείο, δίπλα σε ένα γονέα που κάνει φασαρία και διαμαρτύρεται, ότι οι συμμαθητές τους βρίσκονται στο προαύλιο ή στη σχολική τάξη και τους παρακολουθούν, τότε αυτά τα παιδιά νιώθουν μεγάλη ανασφάλεια και αγωνία για τη διαφορετικότητα που βιώνουν.
»Τα παιδικά μάτια μένουν αποσβολωμένα μπροστά σε αυτή την κατάσταση και αγωνιούν τόσο γιατί δεν πάνε στο σχολείο αλλά και για το πότε θα πάνε. Οι εξηγήσεις των γονέων τους μπορεί σε ένα πρώτο επίπεδο να είναι πειστικές –άλλωστε τα παιδιά πάντα πιστεύουν τους γονείς τους- αλλά αισθάνονται ανασφάλεια όταν βλέπουν ότι οι συμμαθητές τους λειτουργούν διαφορετικά. Φανταστείτε μάλιστα τι συμβαίνει στη σκέψη αλλά και στον ψυχισμό των παιδιών που ξεκινούν την Α’ δημοτικού, στο μεγάλο σχολείο για το οποίο τόσα όμορφα είχαν ακούσει. Με τι ψυχολογία θα ξεκινήσουν άραγε όταν ξεκινήσουν;»
Δεδομένου μάλιστα, σύμφωνα με την κα Καππάτου, ότι τα δύο προηγούμενα χρόνια τα μεγαλύτερα παιδιά φοίτησαν ελάχιστα στο σχολείο λόγω των συνθηκών της πανδημίας, αυτή η κατάσταση αποτελεί μια μεγάλη ανατροπή στη φυσιολογική επιθυμία τους αλλά και στην ανυπομονησία που έχουν να συναντηθούν με τους αγαπημένους τους συμμαθητές στο φυσικό χώρο της καθημερινής τους ζωής, ο οποίος δεν είναι άλλος από τη σχολική τάξη και το προαύλιο. Το σχολείο είναι ο βασικός χώρος κοινωνικής αλληλεπίδρασης και συναισθηματικής ζύμωσης για τα παιδιά.
Όπως καταλήγει η ίδια: «Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στη διαχείριση τόσο από τους γονείς όσο και από τους εκπαιδευτικούς, προκειμένου να αποφεύγονται με κάθε τρόπο οι σκηνές έντασης μπροστά στα παιδιά διότι υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο τα παιδιά που είναι θεατές αυτής της κατάστασης να το βιώσουν σαν τραύμα ή να παρουσιάσουν σχολική άρνηση, αγχώδεις αντιδράσεις, ανασφάλεια για τη σχολική τους φοίτηση και να διαρραγεί η σχέση εμπιστοσύνης με το δάσκαλό τους με συνέπεια να επηρεαστεί πιθανά και το κίνητρο για μάθηση».
Πως βλέπει το ζήτημα το υπουργείο Παιδείας
Το Newsbeast συνομίλησε με τον Αλέξανδρο Κόπτση, γενικό γραμματέα πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και ειδικής αγωγής στο υπουργείο Παιδείας, ο οποίος χαρακτήρισε το φαινόμενο της αποχής παιδιών από την εκπαίδευση, λόγω της άρνησης των γονιών τους, «πολύ θλιβερό». Σύμφωνα με μια πρόχειρη εκτίμησή του, ο αριθμός αυτών των παιδιών δεν ξεπερνά τα 100 σε όλη την Ελλάδα, (σημειώνεται ότι ο ίδιος ήταν πολύ επιφυλακτικός στο να πει αν αυτό το νούμερο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ή αν είναι χαμηλότερο ενώ τόνισε ότι πολλά από αυτά τα παιδιά επιστρέφουν στο σχολείο μετά από λίγο καιρό).
Σύμφωνα επίσης με τον ίδιο, το υπουργείο Παιδείας δεν θα κάνει καμία εξαίρεση για αυτά τα παιδιά, κάτι τέτοιο θα θεωρούνταν άκρως αντιπαιδαγωγικό όπως το χαρακτήρισε και οι απουσίες που κάνουν προσμετρώνται κανονικά. Για τον ίδιο λόγο, τα συγκεκριμένα παιδιά δεν μπορούν όσο απέχουν να έχουν πρόσβαση στην τηλεκπαίδευση.
Ο ίδιος τόνισε πως η φοίτηση στο σχολείο είναι βάση νόμου υποχρεωτική, αλλά σημείωσε ότι το υπουργείο επιθυμεί, παρακολουθώντας στενά όπως είπε το ζήτημα, να χτίζει το δρόμο της συναίνεσης και της πειθούς με επιχειρήματα παρά της επιθετικότητας απέναντι σε αυτό το ευαίσθητο ζήτημα.
Τι συμβαίνει με το νομικό σκέλος της υπόθεσης
Στην ερώτηση του τι συμβαίνει στο δια ταύτα με το νομικό κομμάτι στις παραπάνω περιπτώσεις, η απάντηση που μας έδωσαν έμπειροι ποινικολόγοι είναι πως το θέμα δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρο. Σύμφωνα με την υπάρχουσα νομοθεσία, παραμέληση εποπτείας ανηλίκου υφίσταται όταν ένας ανήλικος κάτω των 15ετών πραγματοποιεί άδικη πράξη η οποία τιμωρείται από τον ελληνικό ποινικό κώδικα και το πρόσωπο που έχει την υποχρέωση εποπτείας κι επιμέλειας του, συνήθως ο γονέας, παραλείπει να τον παρεμποδίσει από την τέλεση της πράξης.
Όσον αφορά τη μη προσκόμιση βεβαίωσης για self test ή την άρνηση να γίνει χρήση μάσκας (για τα οποία έχουν εκδοθεί οδηγίες) αυτό που μπορεί να γίνει είναι άρνηση εισόδου στο σχολείο, όπως και τελικά συμβαίνει. Όσο για τους αρνητές γονείς, στην πλειονότητα τους, ο δρόμος που συχνά επιλέγουν για να «θωρακίζουν» της θέση τους είναι να προσκομίζουν μια βεβαίωση για πρόβλημα υγείας, το οποίο να «απαγορεύει» τη χρήση μάσκας ή μπατονέτας στη μύτη και με αυτή την ιατρική βεβαίωση, τα παιδιά μένουν εκτός σχολείου.
Μέχρι να εξαντληθεί το όριο των απουσιών (στις 114 απουσίες η φοίτηση χαρακτηρίζεται ανεπαρκής) κάποιοι γονείς αρνητές χρησιμοποιούν ακόμα και ολόκληρο αυτό το χρονικό περιθώριο. Το φετινό παράδειγμα στην Κρήτη δείχνει ότι κάποιοι τολμούν και να το ξεπεράσουν οδηγώντας τα παιδιά σε επανάληψη της τάξης.
Όπως άλλωστε είπε στο Newsbeast και ένας γονέας που έχει αφήσει εκτός εκπαίδευσης το παιδί του από την αρχή του φετινού σχολικού έτους, πολλοί από αυτούς τους γονείς βασιζόμενοι σε όσα ακούν και διαβάζουν στα μίντια, πιστεύουν πως λόγω μεγάλης επερχόμενης αύξησης κρουσμάτων, το πρόβλημα τους θα λυθεί πολύ γρήγορα, αφού τα σχολεία αναγκαστικά θα κλείσουν. Τότε, όλα τα παιδιά – μαζί και τα δικά τους- θα επιστρέψουν στην τηλεκπαίδευση.
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος αν και αρχικά μας μίλησε επώνυμα, στη συνέχεια θέλησε να αποσύρει τη συνέντευξη του και επιφυλάχθηκε όπως μας είπε για όλα τα νόμιμα δικαιώματα του σε περίπτωση που την αναπαράξουμε. Όσο για το πως νιώθει το παιδί του, αυτό που μας είπε είναι πως το παιδί συμφωνεί με τις επιλογές της οικογένειας, πως είναι χαρούμενο διαβάζοντας στο σπίτι με τους γονείς, βλέποντας τηλεόραση, παίζοντας στον κήπο με τα σκυλάκια της οικογένειας και κάνοντας επισκέψεις στον παππού και στην γιαγιά. Κανένα άλλο σχόλιο από εμάς.
