Στη θλίψη βυθίστηκε ο καλλιτεχνικός χώρος με την είδηση του θανάτου της ηθοποιού Δέσποινας Στυλιανοπούλου το απόγευμα της Παρασκευής, 7ης Ιουνίου 2024. Τη δυσάρεστη είδηση έκανε γνωστή η ανιψιά της Δέσποινας Στυλιανοπούλου μέσω μιας ανάρτησης στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram.

Η Δέσποινα Στυλιανοπούλου αφήνει πίσω της ένα πλούσιο βιογραφικό γεμάτο ταινίες, κυρίως κωμικές.

Η ηθοποιός γεννήθηκε στη Μεσσήνη και σπούδασε φωνητική στο Ελληνικό Ωδείο και υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη, απ’ την οποία και αποφοίτησε το 1959. Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε με το Πειραϊκό Θέατρο του Δημήτρη Ροντήρη στην τραγωδία «Ηλέκτρα».

Παράλληλα, παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η πρώτη εμφάνιση στον κινηματογράφο

Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1961 στην πολεμική ταινία της Έλλης Νεζερίτη, «Ο Ξένος της Νύχτας». Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε σε έναν μικρό ρόλο και στην ταινία «Η Αλίκη στο Ναυτικό» του Αλέκου Σακελλάριου.

Ο ρόλος που την καθιέρωσε

Η Δέσποινα Στυλιανοπούλου, αν και έλαβε μέρος σε αρκετά δράματα, καθιερώθηκε στην κωμωδία και έγινε πολύ δημοφιλής στον ρόλο της επαρχιώτισσας υπηρέτριας, η οποία έκανε συνεχώς γλωσσικά λάθη. Μερικές από τις ταινίες που συμμετείχε ή πρωταγωνίστησε είναι οι: «Μην ερωτεύεσαι το Σαββάτο» (1962), «Τα δίδυμα» (1964), «Ο εξυπνάκιας» (1966), «Η αρτίστα» (1966), «Εισπράκτωρ 007» (1966), «Το πιο λαμπρό αστέρι» (1967), «Σαπίλα και αριστοκρατία» (1967), «Πατέρα κάτσε φρόνημα» (1967), «Ο γεροντοκόρος» (1967), «Η χαρτορίχτρα» (1967), «Δημήτρη μου Δημήτρη μου» (1967), «Αχ αυτή η γυναίκα μου» (1967), «Το κορίτσι του λούνα παρκ» (1968), «Ο τρελλός τα ‘χει 400» (1968), «Καπετάν Φάντης Μπαστούνι» (1968), «Η αγάπη μας» (1968), «Τρεις τρελλοί για δέσιμο» (1969), «Το αφεντικό μου ήταν κορόιδο» (1969), «Ο τζαναμπέτης» (1969), «Ο μπλοφατζής» (1969), «Ξύπνα καημένε Περικλή» (1969), «Η αρχόντισσα της κουζίνας» (1969), «Ένας μάγκας στα σαλόνια» (1969), «Ο γίγας της Κυψέλης» (1969), «Φουκαράδες και λεφτάδες» (1970), «Ο νάνος και οι επτά Χιονάτες» (1970), «Η ταξιτζού» (1970), «Ο Μανωλιός ξαναχτυπά» (1971), «Η εφοπλιστίνα» (1971), «Ένα αγόρι αλλιώτικο από τ’ άλλα» (1971), «Η προεδρίνα» (1972), «Δουλικό αμέσου δράσεως» (1972), «Απ’ τα αλώνια στα σαλόνια» (1972) κ.ά. Στο θέατρο διακρίθηκε ιδιαίτερα σε έργα πρόζας αλλά και στην επιθεώρηση.

Το «Έτος Στυλιανοπούλου»

Από το 1973 και μετά η Δέσποινα Στυλιανοπούλου υπήρξε πολλές φορές θιασάρχης στο θέατρο «Αυλαία» του Πειραιά, αξιοποιώντας τη μεγάλη επιτυχία της στον κινηματογράφο. Το 1967 σε πολλούς καλλιτεχνικούς κύκλους θεωρήθηκε «Έτος Στυλιανοπούλου», επειδή η ηθοποιός είχε συμμετάσχει σε 12 διαφορετικές ταινίες μέσα στον ίδιο χρόνο. Έχει εκδοθεί η αυτοβιογραφία της με τον τίτλο «Ηθοποιός Αμέσου Δράσεως» από τις εκδόσεις Τετράγωνο.

Οι εμφανίσεις σε σειρές

Στην τηλεόραση η τελευταία εμφάνιση της Δέσποινας Στυλιανοπούλου ήταν στη σειρά του Mega, «7 θανάσιμες πεθερές», και συγκεκριμένα στο επεισόδιο με τίτλο «Η Σμυρνιά πεθερά».

Η πρώτη εμφάνισή της στην τηλεόραση ήταν το 1974 στην ΕΙΡΤ, στη θρυλική σειρά «Λούνα Πάρκ», εν συνεχεία το 1975 συμμετείχε στη «Βασίλισσα Αμαλία». Το 1983 συμμετείχε στην ΕΡΤ, στο «Ιστορία γραμμένη με νότες». Το 1993 τη βρήκε στην ΕΤ2 και τους «Νυχτερινούς Ακροβάτες».

Το 2003 σε έναν ακόμα κωμικό ρόλο πρόσφερε μοναδικές ατάκες και γέλιο μέσα από τη συχνότητα του Mega και τη σειρά «H Νταντά».

Το 2004, μέσα από τη συχνότητα του Alter, εμφανίστηκε στη σειρά «Χήρες club».

Το 2007 ήταν το έτος που η Δέσποινα Στυλιανοπούλου συμμετείχε για τελευταία φορά σε σειρές στην τηλεόραση. Συγκεκριμένα, συμμετείχε στη σειρά της ΕΡΤ1 «Τα χρυσά κορίτσια» και στου Mega «Αν υπήρχες θα σε χώριζα» και «7 Θανάσιμες πεθερές».