Ο πατέρας αντιμέτωπος με τα έφηβα παιδιά του και το σεξ

Τα τελευταία χρόνια έχουμε παρατηρήσει πως όλο και περισσότεροι γονείς έρχονται στο γραφείο μας για να ενημερωθούν και να ζητήσουν κατεύθυνση σχετικά με ζητήματα σεξουαλικής αγωγής. Σε αντίθεση με παλαιότερες εποχές ο ρόλος του πατέρα στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών του φαίνεται να ενισχύεται.

Γράφει ο Θάνος Ασκητής

Η αλλαγή αυτή, αποτελεί θετική κοινωνική εξέλιξη αφού υποδεικνύει ότι οι νέοι πατεράδες έχουν καλύτερη συνείδηση του γονεϊκού τους ρόλου και έχουν ανάγκη και διάθεση να εμπλακούν περισσότερο στα ζητήματα της οικογένειας.

Η εφηβεία αποτελεί ίσως την πιο δύσκολη ηλικία για να μπορέσει ο γονέας να προσεγγίσει το παιδί του. Ο έφηβος επαναστατεί και αμφισβητεί με θόρυβο, παρορμητισμό και ανωριμότητα τα κατεστημένα και δεν υπάρχει μεγαλύτερο κατεστημένο στη ζωή ενός παιδιού από τους γονείς του, ειδικά του πατέρα που είθισται να «ντύνεται πολιτισμικά με ένα πέπλο αυστηρότητας, ηθικής και αποξένωσης».

Αυτός είναι ο λόγος που η προσέγγιση του εφήβου πρέπει να γίνει με υπομονή και να έχει καλλιεργηθεί από πολύ νωρίτερα. Όσο πιο νωρίς γίνει η πρώτη συζήτηση πατέρα και παιδιού γύρω από σεξουαλικά θέματα τόσο πιο άνετα θα αισθάνεται το ίδιο κατά τη περίοδο της εφηβείας να απευθυνθεί σε αυτόν με ανάλογες ανησυχίες. Ο έφηβος θα επικοινωνήσει στον πατέρα του ζητήματα που τον απασχολούν μόνο αν αισθανθεί εμπιστοσύνη και ασφάλεια μαζί του. Τα αισθήματα αυτά αναπτύσσονται από πολύ μικρή ηλικία και όχι για παράδειγμα, ξαφνικά στα 16 να πάει ο πατέρας και να μιλήσει στον γιο του για τη σεξουαλική του ζωή.

Μπορούμε να ξεκινήσουμε να μιλάμε στο παιδί από την ηλικία των τεσσάρων έως έξι χρόνων όπου μπορούμε να το ενημερώσουμε με τρόπο επιστημονικό και προσαρμοσμένο στην ηλικία του για την ανατομία και τη φυσιολογία των γεννητικών του οργάνων, τη σημασία τους, τη φροντίδα τους, τις ομοιότητές και διαφορές των δύο φύλων.

Στην εφηβεία, όπου η σεξουαλικότητα του ατόμου βρίσκεται στο απόλυτο ζενίθ της, οι απαντήσεις αυτές γίνονται πιο άμεσες, πιο ρεαλιστικές και πολύ πιο δύσκολες. Για να μπορέσει να ανταποκριθεί στο ρόλο αυτό ο πατέρας χρειάζεται να αποδεσμευτεί από τα ταμπού των δικών του ηθικών εγγραφών και να αποδεχτεί έννοιες όπως, ο αυνανισμός, οι προγαμιαίες σχέσεις και η ομοφυλοφιλία, ενισχύοντας την υγιή σεξουαλική έκφραση του παιδιού του. Χρειάζεται επίσης, να ενθαρρύνει τα έφηβα παιδιά του να επικοινωνούν μαζί του και να κάνουν ερωτήσεις για ότι τους απασχολεί, χωρίς επικριτική διάθεση. Τέλος, ο πατέρας καλείται να διερευνήσει θέματα όπως, αν το παιδί του έχει ολοκληρώσει σεξουαλικά, τη στάση του απέναντι στον αυνανισμό, να εντοπίσει τις γνώσεις του αναφορικά με θέματα προφύλαξης και τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα αλλά και τις αντιλήψεις και απορίες που είναι πιθανό να έχει του γύρω από θέματα ομοφυλοφιλίας.

Έχουμε αναφέρει πολλές φορές ότι η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των εφήβων είναι καλό να γίνεται από τον ομόφυλο γονέα. Παρόλα αυτά δεν πρέπει να διατηρούμε και να ενισχύουμε την δογματική στάση της ομόφυλης επικοινωνίας στην οικογένεια, αποκλείοντας τον πατέρα από τη σχέση του με την έφηβη κόρη του. Ο πατέρας μπορεί να απαντήσει σε οποιαδήποτε ανησυχία που μπορεί να έχει η κόρη του, ενισχύοντας παράλληλα το ρόλο της μητέρας και παραπέμποντας τη σε αυτή για περισσότερες πληροφορίες.