Εντύπωση προκαλεί η απόφαση περιφέρειας του Μιζούρι να επαναφέρει στα σχολεία τη σωματική τιμωρία εφόσον οι γονείς έχουν δώσει τη συναίνεσή τους.

Στο Κάσβιλ οι υπεύθυνοι της σχολικής περιφέρειας ενημέρωσαν αυτή την εβδομάδα τους γονείς των μαθητών για τη νέα πολιτική σε συνάντηση που πραγματοποίησαν, στη διάρκεια της οποίας μοίρασαν και φόρμες συναίνεσης, όπως δήλωσε ένας γονέας που παρέστη.

«Ουσιαστικά αυτό δίνει στο σχολείο ένα ακόμη εργαλείο για να πειθαρχήσουν τα παιδιά, χωρίς να τα στέλνουν πίσω στο σπίτι με αποβολή, όπου απλώς θα παίζουν βιντεοπαιχνίδια» δήλωσε ο 28χρονος Ντίλαν Μπερνς ένας αγρότης που ζει στην περιοχή και τάσσεται υπέρ της σωματικής τιμωρίας.

Η σωματική τιμωρία, όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, θεωρούνταν ένα αποδεκτό μέσο διατήρησης της πειθαρχίας στα σχολεία στις ΗΠΑ τον 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ού, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες έχει πάψει να εφαρμόζεται.

Το 1977 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έκρινε ότι η σωματική τιμωρία στα σχολεία είναι συνταγματική, δίνοντας στις πολιτείες το δικαίωμα να αποφασίζουν μόνες τους. Έκτοτε πολλές έχουν απαγορεύσει την πρακτική, ωστόσο 19 πολιτείες, κυρίως στον νότο, την επιτρέπουν, σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Παιδικής και Εφηβικής Ψυχολογίας.

Ο Ρίτσαρντ Ουέξλερ, εκτελεστικός διευθυντής του National Coalition for Child Protection Reform, εξέφρασε την έκπληξή του για την απόφαση των αρχών του Κάσβιλ.

«Η τάση στην Αμερική πηγαίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση, τα σχολεία καταργούν αυτή την πρακτική», εξήγησε. «Είναι η πρώτη φορά που ακούω κάποιο να την υιοθετεί».

Η σχολική περιφέρεια του Κάσβιλ, στην οποία ανήκουν 1.900 μαθητές, υιοθέτησε την πολιτική τον Ιούνιο, σύμφωνα με τον ιστότοπό της. Εκεί αναφέρει ότι η σωματική τιμωρία αποτελεί επιλογή «μόνο όταν έχουν αποτύχει όλα τα άλλα εναλλακτικά μέσα πειθαρχίας» και πρέπει να επιβάλλεται χωρίς «το ενδεχόμενο σωματικής βλάβης ή τραυματισμού».

Στον ιστότοπο δεν διευκρινίζεται ποιο είδος σωματική τιμωρία θα εφαρμόζεται, αλλά τονίζεται ότι «δεν επιτρέπεται να χτυπά κανείς έναν μαθητή στο κεφάλι ή το πρόσωπο».

«Είναι μια εντελώς φρικτή πρακτική», τόνισε ο Ουέξλερ. «Δεν υπάρχει λόγος ένας καθηγητής ή ένας διευθυντής να χτυπήσει ποτέ ή να επιτεθεί σε ένα παιδί», υπογράμμισε. «Δεν το συνετίζει, το τραυματίζει».

Ο Μπερνς, που έχει δύο παιδιά που πηγαίνουν σχολείο – ένα στην πέμπτη δημοτικού και ένα στο νηπιαγωγείο—, δήλωσε ότι πολλοί γονείς στο Κάσβιλ, μια πόλη 3.000 κατοίκων κοντά στα σύνορα με το Άρκανσο, στηρίζουν την πρόταση.

«Πιστεύω ότι υπάρχει πολλή παραπληροφόρηση για το θέμα», εξήγησε. «Κανείς δεν θα κρατά με τη βία ένα παιδί και θα το χτυπά, πρόκειται για μία ή δύο ξυλιές».

Ο Μπερνς πρόσθεσε ότι έχει ήδη προειδοποιήσει τα παιδιά του για τις επιπτώσεις που ενδέχεται να έχει η κακή συμπεριφορά τους στο σχολείο. «Τα παιδιά μου είναι καλά. Δεν νομίζω ότι θα υπάρξει θέμα».