Όταν η 12χρονη Κίρα Ομπεντίνσκι, που ορφάνεψε λόγω του πολέμου, μεταφέρθηκε από τη γενέτειρά της Μαριούπολη, σε ένα νοσοκομείο σε περιοχή της ανατολικής Ουκρανίας που ελέγχεται από τη Ρωσία, δεν ήταν σίγουρη αν θα έβλεπε ξανά τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της.

Τώρα βρίσκεται στο Κίεβο, σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου με τον παππού της Ολεξάντερ Ομπεντίσκι – και πριν από μερικές ημέρες μίλησε στο CNN για πρώτη φορά για όσα πέρασε.

Η Κίρα, συνεχίζει να αναρρώνει από τραύματα που οι νοσοκόμες λένε ότι προέρχονται από θραύσματα οβίδας στο πρόσωπο, το λαιμό και τα πόδια της. Το σημαδεμένο πρόσωπό της και η εσωστρέφειά της είναι σημάδια του σωματικού και ψυχολογικού τραύματος που έχει υποστεί.

Η ορφάνια

Η οικογένεια Ομπεντίνσκι έχει διαλυθεί από αυτόν τον πόλεμο. Ο πατέρας της Κίρα, Εβγέν Ομπεντίσκι, πρώην αρχηγός της εθνικής ομάδας υδατοσφαίρισης της Ουκρανίας, σκοτώθηκε στις 17 Μαρτίου καθώς οι ρωσικές δυνάμεις βομβάρδιζαν την πόλη. Εκείνη τη στιγμή η Κίρα έμεινε ορφανή, καθώς η μητέρα της έχει πεθάνει όταν η Κίρα ήταν δύο εβδομάδων.

Κάποιες μέρες μετά τον θάνατο του πατέρα της, η Κίρα μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο στην περιοχή του Ντόνετσκ από ρωσόφωνους στρατιώτες αφού τραυματίστηκε από νάρκη, ενώ προσπαθούσε να φύγει από τη Μαριούπολη με τη σύντροφο του πατέρα της.

«Ο ρωσικός στρατός ήρθε τρέχοντας, σταμάτησαν δύο αυτοκίνητα και μας πήγαν σε ένα νοσοκομείο επειδή αιμορραγούσαμε. Μετά μας πήγαν σε κάποιο άλλο νοσοκομείο του Ντόνετσκ», είπε η Κίρα.

Μιλώντας στο CNN νωρίτερα αυτό το μήνα από το Κίεβο, ο παππούς της Ολεξάντερ είπε ότι φοβόταν πως δε θα ξαναέβλεπε την εγγονή του επειδή ήταν σχεδόν αδύνατο να ταξιδέψει σε όλη τη χώρα που έχει καταστραφεί από τον πόλεμο για να την συναντήσει.

Η επανασύνδεση

Είπε ότι μίλησε στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν η Κίρα και του είπαν ότι τελικά θα την έστελναν σε ορφανοτροφείο στη Ρωσία. Η επανασύνδεσή τους, περισσότερο από ένα μήνα μετά την τελευταία φορά που είχαν δει ο ένας τον άλλον, οργανώθηκε από διαπραγματευτές από την Ουκρανία και τη Ρωσία.

Την Τρίτη, ο Ουκρανός πρόεδρος, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, επισκέφθηκε την Κίρα στο νοσοκομείο για να γιορτάσει την επιστροφή της και της χάρισε ένα iPad για να περνάει τον χρόνο της καθώς αναρρώνει.

Ο παππούς της είπε ότι είχε πει στον Ζελένσκι ότι η Κίρα ήταν «κουρασμένη αλλά χαρούμενη» και τον ευχαρίστησε για την ασφαλή επιστροφή της εγγονής του. «Κανείς δεν πίστευε ότι θα γινόταν, αλλά δόξα τω Θεώ τα καταφέραμε», είπε στο CNN.

Η επιστροφή της Κίρα από το έδαφος που ελέγχεται από αυτονομιστές που υποστηρίζονται από τη Μόσχα δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Μετά την δημοσιότητα που έδωσαν τα μέσα ενημέρωσης για την κατάστασή της, η ουκρανική κυβέρνηση είπε στον παππού της ότι είχαν καταλήξει σε συμφωνία που θα του επέτρεπε να ταξιδέψει στο Ντόνετσκ για να πάρει την εγγονή του, αλλά κάτι τέτοιο δεν ήταν εύκολο εγχείρημα.

Απτόητος, ο Ολεξάντερ ξεκίνησε αμέσως σύμφωνα με τις οδηγίες για ένα εξαντλητικό ταξίδι τεσσάρων ημερών: Πήρε ένα τρένο για την Πολωνία, μια πτήση για την Τουρκία, μια δεύτερη πτήση για τη Μόσχα, ακολουθούμενη από μια τρένο στη νότια ρωσική πόλη Ροστόφ, για να φτάσει τελικά στην δακρυσμένη Κίρα μετά από άλλο ένα ταξίδι με αυτοκίνητο στο Ντόνετσκ.

Παππούς και εγγονή έπεσαν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και δεν χωρίστηκαν στιγμή, κατά το αντίστροφο και εξίσου μακρύ ταξίδι της επιστροφής στο Κίεβο.

Για την Κίρα, ο παππούς της είναι το μόνο εν ζωή πρόσωπο με το οποίο έχει συγγένεια εξ αίματος. Και ήταν ιδιαίτερα θετικό για την ψυχολογία της ότι ξαναβρέθηκαν, ειδικά που στο νοσοκομείο του Ντονέτσκ ήταν μόνη, χωρίς κανένα γνωστό πρόσωπο κοντά της.

«Δεν ξέρω πόσος χρόνος πέρασε. Περίμενα πάρα πολλές ημέρες για να έρθει να με πάρει. Μου έλειψε πολύ» ανέφερε το μικρό κορίτσι.

Οι οδυνηρές μνήμες

Η περιγραφή της συγκλονίζει για τα όσα έζησε στα ερείπια της Μαριούπολης, πώς τραυματίστηκε και για τη νοσηλεία της.

«Με μετέφεραν στο Ντονέτσκ με ασθενοφόρο τη νύχτα και το ίδιο βράδυ έβγαλαν τα θραύσματα από το σώμα μου. Από το αυτί μου. Ούρλιαζα και έκλαιγα γιατί αισθανόμουν τους χειρισμούς τους στο αυτί μου» θυμάται.

Η Κίρα θυμάται τους βομβαρδισμούς, τους δυνατούς ήχους και το σπίτι της οικογένειάς της να καταρρέει. Η οικογένεια παγιδεύτηκε στο μισογκρεμισμένο κελάρι, από όπου γείτονες έβγαλαν την ίδια, τη σύντροφο του πατέρα της και τα παιδιά της από τα χαλάσματα. Ωστόσο, ο πατέρας της δεν τα κατάφερε.

Οι επιζώντες κρύφτηκαν σε ένα άλλο καταφύγιο επί τρεις ημέρες, πριν επιχειρήσουν να διαφύγουν, τρέχοντας. Δυστυχώς ένα από τα παιδιά κλώτσησε μία νάρκη την ώρα που έτρεχε, με αποτέλεσμα να σημειωθεί έκρηξη. Το μεγαλύτερο μέρος του ωστικού φορτίου απορρόφησε το άτυχο σκυλί της οικογένειας, ωστόσο η Κίρα τραυματίστηκε, όπως και άλλα μέλη της ομάδας.

Παρά τα τραύματά τους, επιχείρησαν να συνεχίσουν, ωστόσο οι ρωσικές δυνάμεις τους εντόπισαν και τους οδήγησαν στο νοσοκομείο της πόλης Μανχούς. Στη συνέχεια η ομάδα χωρίστηκε, με την Κίρα να καταλήγει μόνη και φοβισμένη στο νοσοκομείο του Ντονέτσκ.

Πλέον, το κορίτσι αισθάνεται ασφαλής μαζί με τον παππού της, αν και ο πόλεμος εξακολουθεί να μαίνεται στη χώρα.