Ο Φράνκο Μαρίνι, ο οποίος αναμένεται να εκλεγεί σήμερα νέος πρόεδρος της Ιταλίας, γεννήθηκε τη 9η Απριλίου του 1933 στην κεντρική περιφέρεια της πόλης Λ’ Άκουιλα. Αμέσως αφού πήρε απολυτήριο λυκείου ενεπλάκη ενεργά στην πολιτική δράση για να φτάσει σήμερα να διεκδικεί με αξιώσεις το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας του, με το οποίο «φλέρταρε» και άλλες φορές στο παρελθόν.
Το 1950 αποφασίζει να γραφτεί στο κόμμα της Χριστιανικής Δημοκρατίας.
Μετά την ολοκλήρωση των πανεπιστημιακών του σπουδών – πτυχίο νομικής – ο Μαρίνι αρχίζει την σταδιοδρομία του στο κεντρώο συνδικάτο Cisl.
Θα παραμείνει στην ηγετική ομάδα της συνδικαλιστικής αυτής οργάνωσης για τριάντα χρόνια. Το 1985 εξελέγη γενικός γραμματέας της. Πήρε μέρος σε κομβικές διαπραγματεύσεις με τις μεγάλες ιταλικές επιχειρήσεις.
Το 1991 συμμετείχε στην τελευταία κυβέρνηση του Τζούλιο Αντρεότι, υπηρετώντας ως υπουργός Εργασίας.
Μετά από ένα χρόνο ξεσπά το σκάνδαλο των δωροδοκιών και η δικαστική έρευνα «Καθαρά Χέρια» αλλάζει το πολιτικό τοπίο της χώρας. Η Χριστιανική Δημοκρατία και το Σοσιαλιστικό Κόμμα αποδυναμώνονται. Το 1994, πρωθυπουργός εκλέγεται ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Ο Μαρίνι επιλέγει την κεντροαριστερή παράταξη. Το 1997 αναλαμβάνει γραμματέας του Λαϊκού Κόμματος, στο οποίο καταλήγουν τα πιο προοδευτικά από τα μέλη της Χριστιανικής Δημοκρατίας.
Το 1996 στηρίζει την πρώτη κυβέρνηση του Ρομάνο Πρόντι.
Μετά την παραίτηση Πρόντι το 1998 ψηφίζει και την κυβέρνηση του πρώτου πρώην κομμουνιστή πρωθυπουργού της Ιταλίας Μάσιμο Ντ’ Αλέμα.
Το 1999 σχολιαστές εκτιμούν ότι ο Ντ’ Αλέμα θα τον πρότεινε για την διαδοχή του τότε προέδρου της Δημοκρατίας, Όσκαρ Λουίτζι Σκάλφαρο. Τελικά όμως επελέγη ο οικονομολόγος Κάρλο Αντζέλιο Τσάμπι.
Ο Μαρίνι εκλέγεται ευρωβουλευτής και ταυτίζεται με την στρατηγική του πρώην δημάρχου της Ρώμης Φραντσέσκο Ρουτέλι για την πορεία αναδιοργάνωσης της ιταλικής κεντροαριστεράς. Υπερισχύει όμως η εναλλακτική πρόταση, που καταθέτει ο Πρόντι.
Μετά την εκλογική υπερίσχυση της κεντροαριστεράς το 2006 εκλέγεται πρόεδρος της γερουσίας. Σχολιαστές εκτιμούσαν τότε ξανά ότι το αξίωμα θα μπορούσε να αποτελέσει εφαλτήριο για την προεδρία της Δημοκρατίας. Και τότε όμως κέρδισε ένα αουτσάιντερ: ο πρώην κομμουνιστής Τζόρτζιο Ναπολιτάνο.
Το 2008, μετά την πτώση της δεύτερης κυβέρνησης Πρόντι, ο πρόεδρος Ναπολιτάνο αναθέτει στον Μαρίνι διερευνητική εντολή ζητώντας του να διαπιστώσει αν μπορεί να συγκροτηθεί κυβέρνηση που να προχωρήσει μεταξύ των άλλων στην αλλαγή του εκλογικού νόμου. Η έκβαση της προσπάθειας είναι αρνητική.
Στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές της 24ης και 25ης Φεβρουαρίου ο Μαρίνι έλαβε ειδική άδεια από το Δημοκρατικό Κόμμα για να είναι και πάλι υποψήφιος γερουσιαστής στην περιφέρεια Αμπρούτσο, αν και είχε εκλεγεί ήδη γερουσιαστής για έξι νομοθετικές περιόδους.
Στην τελευταία όμως αυτή αναμέτρηση το Κίνημα Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο σημείωσε μεγάλη επιτυχία στο Αμπρούτσο και οι Δημοκρατικοί εξέλεξαν μόνον την επικεφαλής του ψηφοδελτίου τους, την Στεφάνια Πετσοπάνε.
