Η δυσκολία τεκνοποίησης για ένα σύγχρονο ζευγάρι είναι μία κατάσταση η οποία μπορεί να επηρεάσει πολλάκις την ψυχική τους υγεία αλλά και ολόκληρη τη ζωή τους. Αφενός γιατί οι τράπεζες σπέρματος δεν αποτελούν για αυτά μία επιλογή και αφετέρου σε ψυχολογικό επίπεδο το βάρος που μπορεί να σηκώσουν να είναι δυσανάλογο των επιλογών που θα πρέπει να πάρουν για να αλλάξουν μία κατάσταση. Και όλα αυτά σε περίπτωση πάντα που η απόκτηση ενός παιδιού ήταν μέσα στα πλάνα τους.
Όταν λοιπόν οι νόμιμες οδοί δεν αποδίδουν ή δεν επιλέγονται τότε μπαίνει στην εξίσωση ο «μαγικός» κόσμος του ίντερνετ όπου όλα βρίσκονται, όλα παρέχονται και όλα πωλούνται. Η εναλλακτική του διαδικτύου, έχει δώσει λύσεις σε αρκετό κόσμο ανά την υφήλιο, αλλά έχει ανοίξει και ένα παράθυρο σε μία εν δυνάμει παραοικονομία, όπου όλα επιτρέπονται.
Οι «τέλειοι δότες σπέρματος» υπάρχουν, κάνουν τη δουλειά τους απ’ άκρη σ’ άκρη του κόσμου και το παράδειγμα των ανδρών που προσφέρουν, άλλες φορές με το αζημίωτο άλλες φορές… δωρεάν, τις υπηρεσίες τους στη Μεγάλη Βρετανία είναι ενδεικτικό.
«Ψάχνοντας απεγνωσμένα σπέρμα»
Επιστήμονες και δημοσιογράφοι αναφέρουν με έκπληξη πως στη Μεγάλη Βρετανία η ζήτηση για δωρητές σπέρματος δεν πλησιάζουν ούτε στο μισό σε σχέση με την ζήτηση που υπάρχει. Έτσι υπάρχουν εκείνοι που θα ταξιδέψουν από την Ουαλία μέχρι το Βορρά και την Σκωτία και από το Νόργουιτς μέχρι την Ιρλανδία για να φροντίσουν είτε την πελατεία τους είτε να κάνουν μία αγαθοεργία…
Η Τζόντι και η Σαρλίν είναι ένα ζευγάρι και επιθυμούν να αποκτήσουν παιδί. Ψάχνοντας λοιπόν μεμονωμένα άτομα ή μπαίνοντας σε ομάδες του Facebook προκειμένου να βρουν τον τέλειο δότη σπέρματος, καταστάλαξαν στον Γκάρι. Εκείνος στην κάμερα του BBC ανέφερε πως «εάν έχεις καλά γονίδια γιατί να μην το κάνεις; Ειδικά για τα ζευγάρια είναι ένας φθηνός τρόπος να αποκτήσουν παιδί».
Και μπήκε στο σπίτι των δύο κοριτσιών με τα οποία είχε γίνει online όλη η διαδικασία γνωριμίας. Αφού τις χαιρέτησε ελαφρά αμήχανα, πήρε τα απαραίτητα εργαλεία, το κινητό του τηλέφωνο και ένα αποστειρωμένο δοχείο, μπήκε στην τουαλέτα και… έπιασε δουλειά.
Μετά από λίγο βγήκε χαμογελαστός και παρέδωσε το δοχείο με το σπέρμα στις κοπέλες. Φεύγοντας ανέφερε επίσης χαλαρός πως «εάν δεν πετύχει θα το ξανακάνουμε τον άλλο μήνα. Όλα καλά». Η Τζόντι πήρε το σπέρμα και προσπάθησε με μία σύριγγα να το εκχύσει στην Σαρλίν, σε μία προσπάθεια τεχνικής γονιμοποίησης.
«Προτιμώ το σεξ χωρίς προφυλάξεις. Είναι πιο αποτελεσματικό»
Αν και υπάρχουν επαγγελματικές τράπεζες σπερματοζωαρίων που προσφέρουν δοκιμασμένα δείγματα, το υψηλό κόστος έχει κάνει πολλούς να ζητήσουν φθηνότερες εναλλακτικές λύσεις. Ένα κυπελάκι και 10 λεπτά προσπάθειας μετά μπορεί να αποφέρει στον δότη από 54 έως 100 ευρώ.
Υπάρχουν δύο κατηγορίες δωρητών σπέρματος, εκείνοι που προτιμούν την δωρεά με τον παραδοσιακό τρόπο που γίνεται και στις τράπεζες σπέρματος ή με τον δωρητή να έρχεται σε σεξουαλική επαφή με την ενδιαφερόμενη ώστε να γίνεται εκσπερμάτιση με φυσικό τρόπο στον κόλπο.
Ο Τζέισον είναι δότης για περίπου ένα χρόνο και είναι θιασώτης της δεύτερης μεθόδου η οποία ωστόσο δεν τυγχάνει μεγάλης προτίμησης ανάμεσα στα ζευγάρια. «Πρέπει να έχεις σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη», εξηγεί ο άνδρας στην κάμερα. «Κατά την εκσπερμάτιση το σπέρμα φεύγει με περίπου 32 χλμ/ώρα (σ.σ. η μέση ταχύτητα είναι τα 45χλμ/ώρα), άρα είναι πιο αποτελεσματικό», συνέχισε ο Τζέισον ο οποίος ωστόσο δεν παρέλειψε να σημειώσει πως το να κάνει σεξ είναι… ζωηρό.
Ο δωρητής θυμάται συνάντηση με μία γυναίκα, που δεν είχε δει ούτε φωτογραφία. Όπως λέει αισθάνθηκε πολύ τυχερός που άνοιξε την πόρτα και είδε μια πανέμορφη γυναίκα. Αφού της έκανε μασάζ, έκαναν σεξ και η «δουλειά» έγινε, όπως λέει.
«Το έκανα γιατί θέλω να προσφέρω. Ειδικά να βοηθάω ζευγάρια του ίδιου φύλου»
Ο Τζορτζ είναι ο άνδρας που ένα ζευγάρι κοριτσιών επέλεξαν για την δεύτερη προσπάθειά τους καθώς η πρώτη δεν είχε την κατάληξη που θα ήθελαν. «Οι κλινικές εκμεταλλεύονται το γεγονός και την επιθυμία μίας γυναίκας να γίνει μητέρα κοστολογώντας τις υπηρεσίες τους με χιλιάδες ευρώ. Εγώ το μόνο που ζητάω είναι τα λεφτά για τη βενζίνη μου. Για να μη μείνω και τελείως απένταρος».
Ζευγάρια λεσβιών αναζητούν κυρίως τη λύση των δοτών μέσω ίντερνετ καθώς θεωρούν πως η αντιμετώπιση των κλινικών είναι σεξιστική. Ωστόσο παρόλο που η πρακτική αυτή βρίσκει όλο και οπαδούς κανένας δεν μπορεί να διαβεβαιώσει τους δέκτες του σπέρματος πως ο δότης και το δείγμα είναι υγιές.
«Το κάνω γιατί θέλω να αφήσω πίσω μου μία κληρονομιά. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω καμιά σημαντική δεξιότητα. Οπότε το συναίσθημα που έχω όταν με ενημερώνουν πως η γυναίκα που πήρε το σπέρμα μου είναι έγκυος μπορεί να περιγραφεί μόνο ως ανείπωτη χαρά», τονίζει ο Τζορτζ.
«Η γυναίκα μου δεν ξέρει τίποτα»
Η κοινότητα των δωρητών σπέρματος αλλά και οι ενδιαφερόμενοι όπως γίνεται κατανοητό είναι μία κλειστή κάστα όπου γίνονται γνωστά μόνο τα απαραίτητα στοιχεία ταυτότητας καθώς και η κατάσταση υγείας του δότη. Η ανωνυμία κάποιες φορές είναι ένα προαπαιτούμενο για να προχωρήσει η διαδικασία.
Ένας άνδρας εκμυστηρεύεται στην κάμερα πως είναι πατέρας 59 παιδιών, μπορεί και 60 δεν ήταν ακριβώς σίγουρος, ενώ άλλα 7 βρίσκονται σε διαδικασία κύησης. Είναι δότης εδώ και 15 χρόνια και φυσικά η γυναίκα του δεν γνωρίζει το παραμικρό. «Δεν είναι απλό πράγμα ξαφνικά να μαθαίνεις πως ο σύζυγός σου δεν έχει έξι παιδιά αλλά 60. Είναι ένα μυστικό που θα πάρω μαζί μου στον τάφο μου», σχολίασε.
Οι δωρεές μπορεί να γίνουν παντού. Όπου βολεύει τον ενδιαφερόμενο. Ένας άλλος άνδρας που κάνει αυτή τη «δουλειά» για 11 χρόνια αποκαλύπτει ότι συναντά ανθρώπους σε ξενοδοχεία, σιδηροδρομικούς σταθμούς, τουαλέτες pub, και καφετέριες και δωρίζει εκεί το σπέρμα του. Το φαινόμενο αυτό έρχεται στη δημοσιότητα από ένα ντοκιμαντέρ του BBC.
«Οι άνθρωποι μπορούν να συμπεριφερθούν όπως θέλουν επειδή δεν υπάρχουν συνέπειες», λέει ο Τζορτζ υποστηρίζοντας πως επειδή οι επαφές γίνονται κυρίως μέσα από γκρουπ στα social media, «μπορείς να ξεκόψεις κάποιον, μπλοκάροντάς τους και αυτό είναι».
«Δίνεις μία υπόσχεση σε κάποιους ανθρώπους την οποία πρέπει να κρατήσεις. Δεν μπορείς να τους πεις “ναι” και να εξαφανιστείς».
