Στο πάνθεον των serial killers έχουμε δει να φιγουράρουν κατά καιρούς διάφορα ψευδώνυμα, όπως «βαμπίρ», «άγγελος του θανάτου», «χασάπης», «δράκος», που κάθε φορά έδιναν τη διάσταση των αποτρόπαιων και ανατριχιαστικών πράξεων των εκτελεστών τους.
Κανίβαλοι, νεκρόφιλοι, άνθρωποι που διψούσαν για αίμα και βασάνιζαν τα θύματά τους μέχρι αυτά να ξεψυχήσουν, αντλώντας ικανοποίηση από τα εγκλήματά τους.
Σε αυτή τη λίστα των πιο στυγνών εγκληματιών υπάρχει άλλο ένα όνομα. Ο Αμερικανός Donald Gaskins, ο γνωστός και ως «κατρουλιάρης». Μην ξεγελιέστε από το ψευδώνυμο αυτό. Γιατί αυτός ο άνδρας, που τελικά εκτελέστηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1991 στην ηλεκτρική καρέκλα, είχε στο «βιογραφικό» του πάνω από 100 δολοφονίες.
«Περπάτησα στο ίδιο μονοπάτι με το Θεό, αφαιρώντας ζωές και σπέρνοντας το φόβο. Έγινα το ισοδύναμο του Θεού. Σκοτώνοντας άλλους έγινα ο κυρίαρχος του εαυτού μου. Μέσα από τη δύναμή μου, λυτρώνομαι» είχε πει στο βιβλίο «Final Truth» του συγγραφέα Wilton Earl.
Γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1933 στη νότια Καρολίνα και τα παιδικά του χρόνια δεν ήταν ονειρικά, αλλά στιγματισμένα από την εγκατάλειψη και την αδιαφορία. Η μητέρα του ζούσε σαν να μην υπήρχε στην καθημερινότητά της με χαρακτηριστικό παράδειγμα την κατάποση ενός μπουκαλιού κηροζίνης όταν ο Donald ήταν ενός, που του προκάλεσε καθημερινούς σπασμούς μέχρι την ηλικία των τριών ετών.
Η βία και οι ξυλοδαρμοί ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Οι πατριοί του, που άλλαζαν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, τον έδερναν χωρίς έλεος. Εκείνος κάθε βράδυ έβλεπε εφιάλτες και συχνά κατουριόταν στον ύπνο του. Κάπως έτσι, σε συνδυασμό με την μικροσκοπική του φιγούρα, του κόλλησαν το ψευδώνυμο του «κατρουλιάρη», «pee wee» για την ακρίβεια.
Η σωματική κακοποίηση που βίωνε στο σπίτι ήταν ίδια και στο σχολείο. Οι συμμαθητές του όταν δεν τον παραγκώνιζαν, ξέσπαγαν πάνω του όλη τους τη βία.
Σύντομα ο Donald εντάχθηκε σε μία συμμορία και μαζί με δύο συνομήλικούς του άνοιγαν σπίτια και «ψώνιζαν» πόρνες. Μάλιστα κάποιες φορές βίαζε με τους φίλους του άλλα αγόρια για «πλάκα» και στη συνέχεια τα απειλούσαν για να κρατήσουν κλειστό το στόμα τους. Όταν ένα μέλος της συμμορίας αποχώρησε οι εναπομείναντες βίασαν τη αδερφή του. Η κοπέλα τους αναγνώρισε και τους κατήγγειλε και έτσι με δικαστική απόφαση ο Gaskins κλείστηκε σε αναμορφωτήριο μέχρι τα 18.
Καταδικάστηκε σε έξι χρόνια φυλάκισης όταν το 1953 αποπειράθηκε να δολοφονήσει μία έφηβη με σφυρί, επειδή θεώρησε ότι τον είχε προσβάλλει. Στη φυλακή βιάστηκε πολλές φορές από τον διαβόητο κατάδικο Hazel Brazell, τον οποίο τελικά δολοφόνησε.
Από εκείνη τη στιγμή έγινε από θύμα θύτης. Απέδρασε από τη φυλακή το 1955, κρυμμένος στο πορτ μπαγκάζ ενός φορτηγού, συνελήφθη ξανά και τα μπες βγες στη φυλακή κράτησαν μέχρι το 1968, οπότε και αφέθηκε ελεύθερος.
Η δολοφονική του δράση ξεκίνησε ένα χρόνο αργότερα, το 1969 και πρώτο θύμα του ήταν μια νεαρή κοπέλα που βρέθηκε στο δρόμο του, κάνοντας ωτοστόπ.
Ο Gaskins της πρότεινε να κάνουν σεξ και εκείνη άρχισε να γελά. Σε κατάσταση αλλοφροσύνης για την περιφρονητική της στάση την έδειρε μέχρι που λιποθύμησε, τη βίασε, τη σοδόμησε και τη βασάνισε. Στο τέλος απαλλάχθηκε από το πτώμα ρίχνοντας το σε ένα βάλτο. Οι πράξεις βίας ήταν για τον κατά συρροή δολοφόνο «οράματα» στα «ενοχλητικά συναισθήματα» που τον στοίχειωναν σε όλη του τη ζωή, όπως είχε πει χαρακτηριστικά.
Το 1970 ο Gaskins έκανε τον πρώτο «σοβαρό» φόνο: προσπάθησε να κακοποιήσει σεξουαλικά την 15χρονη ανιψιά του Janice Kirby και την 17χρονη φίλη της Patricia Ann Alsbrook και όταν αυτές αντιστάθηκαν τις έδειρε και τις έπνιξε σε διαφορετικές τοποθεσίες. Μέχρι το 1975 είχε δολοφονήσει πάνω από 80 αγόρια και κορίτσια.
Τα εγκλήματα με θύματα ανθρώπους με τους οποίους σχετιζόταν συνεχίστηκαν. Ανάμεσα σε αυτά η 23χρονη φίλη του Doreen Dempsey, ανύπαντρη μητέρα ενός 2χρονου κοριτσιού και έγκυος στο δεύτερο παιδί της. Ο Gaskins προσφέρθηκε να την πάει στο σταθμό των λεωφορείων, αλλά τελικά την οδήγησε στο δάσος όπου τη βίασε, τη σκότωσε και το ίδιο έκανε και στη 2χρονη κόρη της. Στη συνέχεια έθαψε μαμά και παιδί δίπλα δίπλα.
Ο Gaskins συνελήφθη το Νοέμβριο του 1975 όταν ο συνεργός του Walter Neeley ομολόγησε στην αστυνομία ότι ήταν αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας ενός 15χρονου και ενός 28χρονου. Μάλιστα ο Νeely υπέδειξε στην Αστυνομία το προσωπικό κοιμητήριο του Gaskins, όπου και τελικά βρέθηκαν θαμμένα 8 θύματά του.
Η δίκη ξεκίνησε το Μάιο του 1976 με τον Gaskins να κατηγορείται για ανθρωποκτονία και να καταδικάζεται σε θάνατο. Με την κατάργηση της θανατικής ποινής στην Καρολίνα η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. Ενώ όμως ήταν μέσα στη φυλακή έκανε ένα φόνο «κατά παραγγελία» έναντι χρηματικής αμοιβής: ανατίναξε με εκρηκτικά μέσα στο κελί του τον θανατοποινίτη Rudolph Tyner. «Το τελευταίο πράγμα που άκουσε ο Tyner ήταν το γέλιο μου» είχε πει. Κρίθηκε ένοχος για τη δολοφονία και καταδικάστηκε σε θάνατο, μετά την επαναφορά της εσχάτης των ποινών στην Καρολίνα το 1977.
Περιμένοντας να εκτελεστεί στην ηλεκτρική καρέκλα διηγήθηκε την ιστορία του στο δημοσιογράφο Wilton Earl. Υποστήριξε ότι είχε σκοτώσει 100-110 ανθρώπους, μεταξύ των οποίων και την κόρη του Γερουσιαστή της Νότιας Καρολίνας James Cuttino.
Τελικά εκτελέστηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1991. Ήταν το τέταρτο άτομο που πέθανε πάνω στην ηλεκτρική καρέκλα μετά την επαναφορά της θανατικής ποινής στη Νότια Καρολίνα. Λίγες ώρες πριν τον δέσουν στην ηλεκτρική καρέκλα έκανε μια ύστατη προσπάθεια να αυτοκτονήσει κόβοντας τις φλέβες του.
«Θα αφήσω τους δικηγόρους μου να μιλήσουν για μένα. Είμαι έτοιμος να φύγω». Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του πριν αφήσει την τελευταία του πνοή στην ηλεκτρική καρέκλα.
