Όταν μιλάμε για ποδόσφαιρο και αυτοκαταστροφή το μυαλό όλων (ειδικά των παλαιότερων ή πιο μυημένων) πάει στον τεράστιο Τζόρτζ Μπέστ. Θα μπορούσε να κερδίσει τα πάντα στην καριέρα του, να παίξει σε οποιαδήποτε ομάδα του πλανήτη επιθυμούσε αλλά τελικά τον «κέρδισαν» οι γυναίκες και τα ποτά.
Τα πρώτα χρόνια μιας σύντομης καριέρας
Οι μεταγραφές σε Ρέντινγκ και Κάρντιφ
Ο Φράιντεϊ έπαιξε με την Ρέντινγκ 135 παιχνίδια και σκόραρε 53 γκολ. Το μεγάλο του ατού ήταν τα απίστευτης δύναμης σουτ από τα 30 μέτρα αλλά και οι ντρίπλες και οι προσποιήσεις που σε πολλές περιπτώσεις ανάγκαζαν τους αντίπαλους αμυντικούς να σωριάζονται στο έδαφος ενώ εκείνος έφευγε σαν… κύριος από την άλλη πλευρά. Τα ναρκωτικά και το ποτό αλλά και (συνεπακόλουθα) οι βίαιες συμπεριφορές είχαν επιστρέψει και πάλι στο προσκήνιο. Κάθε βράδυ γινόταν στουπί στο μεθύσι και έκανε τα χειρότερα μέσα στα μπαρ που έπινε ενώ δεν δίσταζε να κυκλοφορεί ακόμα και ολόγυμνος.
Το τέλος μιας σύντομης καριέρας και μιας ξέφρενης ζωής
Στις 22 Δεκεμβρίου 1990 ήρθε το τέλος. Η καρδιά του Φράιντεϊ σταμάτησε να χτυπά μετά από μια υπερβολική δόση ηρωίνης. Στη κηδεία του πήγαν χιλιάδες άνθρωποι. Ακόμα και οπαδοί αντίπαλων ομάδων.
Αλλά δεν είναι μόνο οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου. Προς το τέλος της καριέρας του ο Ρόμπιν είχε δηλώσει: «στο γήπεδο τους μισώ όλους. Δεν με νοιάζει για κανένα και για τίποτα». Η δήλωση αυτή αρκετά χρόνια αργότερα ενέπνευσε το συγκρότημα Super Furry Animals να γράψει το τραγούδι «The man don’ t give a f**k».
Το εξώφυλλο, μάλιστα, του σινγκλ είχε κυκλοφορήσει με τη φωτογραφία του Φράιντεϊ να χειρονομεί στον τερματοφύλακα της Λούτον, Αλέξις μετά από την επίτευξη ενός γκόλ. Φωτογραφία που είναι ιστορική και θεωρείται σήμα κατατεθέν της καριέρας του Φράιντεϊ.