Κάποιοι ίσως θυμούνται τον αργυρό ολυμπιονίκη πλέον της κολύμβησης Σπύρο Γιαννιώτη, τέσσερα χρόνια πριν, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Είχε τότε κατακτήσει την 4η θέση, χάνοντας το χάλκινο μετάλλιο στην τελευταία «χεριά». Είχε τότε εξομολογηθεί χωρίς να μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά του πως το όνειρο ζωής του ήταν το βάθρο. «Είμαι 32 χρονών…», είχε πει τότε, μέσα στους λυγμούς του.
Τότε 32, φέτος 36 λοιπόν, και στα 36 του ο ακούραστος αθλητής μπόρεσε να δει το όνειρο ζωής του να γίνεται πραγματικότητα, κολυμπώντας μάλιστα πλάι σε κολυμβητές 16 χρόνια μικρότερους!
Κανείς από όσους είδαν τα χθεσινά 10 χιλιόμετρα ανοιχτής θαλάσσης στη βραζιλιάνικη Κόπα Καμπάνα δεν θα μπορέσει να ξεχάσει το «θρίλερ» του τερματισμού και το μεγαλείο δύναμης και χαρακτήρα του Σπύρου Γιαννιώτη.
Ακολουθώντας την τακτική που είχε σχεδιάσει με τον προπονητή του, Νίκο Γέμελο, ο Έλληνας ολυμπιονίκης πήγε στην αρχή αργά και ξεκίνησε την «επίθεσή» του μετά το πρώτο μισό της κούρσας. Από την 24η θέση βρέθηκε στην 14η, στη συνέχεια στην 6η κι από εκεί στις δύο πρώτες. Στον τερματισμό έφτασε μαζί με τον Ολλανδό Φέρι Βεερτμαν με τον οποίο έκαναν ακριβώς τον ίδιο χρόνο: μία ώρα, 52 λεπτά, 59 δευτερόλεπτα και οκτώ εκατοστά. Ο Ολλανδός ωστόσο πρόλαβε στο φωτο φίνις και για μια χεριά, φεύγει από το Ρίο με το χρυσό μετάλλιο.
Για το θέμα αυτό, και λόγω του κοινού χρόνου, η ελληνική Ομοσπονδία κατέθεσε ένσταση, κίνηση στην οποία ο Γιαννιώτης αντέδρασε από την πρώτη στιγμή, αποδεικνύοντας πως για εκείνον τα μετάλλια κερδίζονται στο νερό. Ο Έλληνας Ολυμπιονίκης, δεν θέλησε να γίνει ένσταση, αλλά η ΕΟΕ θεώρησε ότι δεν είναι σωστό να συντελεστεί μια αδικία εις βάρος ενός τόσο μεγάλου αθλητή. Το σκεπτικό της ΕΟΕ στηρίχθηκε στο ότι στα 100μ. πεταλούδα δόθηκαν τρία αργυρά μετάλλια, αλλά η πρόταση της δεν έγινε δεκτή κι έτσι ο 36χρονο αθλητή θα παραμένει με το ασημένιο ολυμπιακό μετάλλιο.
«Δεν μπορούσα να έχω καλύτερο φινάλε, έστω κι αν δεν βγήκε η ‘χεριά’, έλεγε αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα, «επειδή δεν ήμουν στην αναπνοή του Ολλανδού, είχα κλείσει τα μάτια από τον πόνο, δεν μου βγήκε η τελευταία χεριά. Κέρδισε δίκαια ο Ολλανδός, για μένα η δεύτερη θέση είναι σαν πρώτη».
Μεγάλος του αντίπαλος, η κούραση. «Στα τελευταία μέτρα είπα στον εαυτό μου ‘Σπύρο δώσε αυτό που δεν μπορείς να φανταστείς, παραπάνω κι από την τελευταία ικμάδα δυνάμεων. Όλα για όλα, είναι η τελευταία σου ευκαιρία», δήλωσε, «ήταν πολύ δύσκολα τα τελευταία χρόνια αλλά οι κόποι μου δικαιώθηκαν 110%. Τόσα χρόνια έχω κουραστεί πάρα πολύ. Ήμουν σε καλή κατάσταση αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου στο βάθρο, το ονειρεύτηκα μόνο στα τελευταία 100 μέτρα. Στα τελευταία μέτρα είχα θολώσει, προσπάθησα για το καλύτερο και νομίζω ήταν το καλύτερο».
Το καλύτερο στη θάλασσα ήρθε για να δικαιώσει τον 36χρονο Ολυμπιονίκη που τώρα περιμένει τα καλύτερα και στη ζωή του εκτός νερού, καθώς ετοιμάζεται να γίνει μπαμπάς.
