Επιτέλους. Το… φάντασμα του Μεντί Αμπέντ έμεινε στο 2015! Στο έτος που ναι μεν επέστρεψε στον Παναθηναϊκό αλλά δεν κατάφερε σε τίποτα να θυμίσει τον παλιό καλό του εαυτό, εκείνον που ήταν ένα πολύ σημαντικό ”γρανάζι” στην μηχανή του Γιάννη Αναστασίου την σεζόν 2013-2014. Ο Αλγερινός χαφ πραγματοποίησε την καλύτερη του εμφάνιση κόντρα στον Παναιτωλικό, ανέβασε επίπεδα την δημιουργία του «τριφυλλιού» και ήταν απολαυστικός. Σωστός με την μπάλα στα πόδια, δημιούργησε ρήγματα με τις ατομικές του ενέργειες στην μεσαία γραμμή, πίεσε και κάλυψε χώρους με επιτυχία στο δεύτερο μέρος και φυσικά «τελείωσε» με ευστοχία… Μπεργκ τις φάσεις που παρουσιάστηκαν. Όλα τα λεφτά η γρήγορη ισοφάριση στο 6′, βάζοντας τρελά φάλτσα στην μπάλα και… κερασάκι στην τούρτα το 4-2 του φινάλε. Ο Αμπέντ αποτελεί τον ορισμό του «box to box» μέσου και όταν αυτός είναι καλά, η μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού στην επιθετική λειτουργία της θα είναι πολύ πιο παραγωγική από όσα έχουμε δει μέχρι τώρα στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Εκτός από τον Αλγερινό, καθοριστικός για αυτό το 4-2 του «τριφυλλιού» σε ένα καταπληκτικό παιχνίδι με ρυθμό Premier League στο πρώτο μέρος και εικόνα αλάνας, ήταν και ο Μλάντεν Πέτριτς. Ναι, αυτός ο… παλαίμαχος, ο άμπαλος, ο τύπος που δεν «κάνει» ούτε για αναπληρωματικός, όπως γράφουν οι φωστήρες του ποδοσφαίρου και οι αναλυτές των σχολίων. Στην αυγή του 2016, ο Κροάτης επιθετικός έκλεισε τα 35. Βρίσκεται στην τελευταία ποδοσφαιρική του χρονιά αλλά μοιάζει σαν το παλιό καλό κρασί. Και αν το πρώτο γκολ είναι εύκολο για την δική του κλάση, στο δεύτερο που κρίνει τα περισσότερα στο αποψινό ματς(3-2), εκτελεί πάνω στην κίνηση και βάζει τέτοια δύναμη στην μπάλα, η οποία σκάει στο έδαφος και παίρνει «μέσα» τα χέρια του Κυριακίδη. Ουσιαστικός και μακριά από την περιοχή, με σωστές κινήσεις και επιλογές που δημιουργούσαν επικίνδυνες καταστάσεις στην άμυνα των φιλοξενούμενων. Από κει και πέρα, ο Παναθηναϊκός  προβλημάτισε με την ανασταλτική του λειτουργία στο πρώτο ημίχρονο, όπου δέχθηκε δύο γκολ, αρκετές φάσεις και επί της ουσίας είχε έναν τεράστιο… αεροδιάδρομο στην μεσαία γραμμή πέρα από τα ατομικά λάθη των παικτών της αμυντικής τετράδας και ιδιαίτερα του Ταυλαρίδη που βρέθηκε σε κακό βράδυ. Η εξήγηση είναι απλή και αφορά στην απουσία του Κάρλος Ζέκα. Ο Εσιέν δεν έχει τα τρεξίματα του παρελθόντος, ο Πράνιτς δεν είναι παίκτης που φημίζεται για την κάλυψη των χώρων, της επιθετικής άμυνας και των κλεψιμάτων, με αποτέλεσμα ο Αμπέντ να είναι μόνος και το κενό του Πορτογάλου αρχηγού να φαίνεται και να είναι τεράστιο. Ο Παναθηναϊκός δεν κάλυπτε σωστά τους χώρους, δεν είχε κλεψίματα ψηλά και σε γενικές γραμμές ήταν κάτω του μετρίου αμυντικά. Στην επανάληψη οι γραμμές ήρθαν πιο κοντά, η είσοδος του Λαγού έδωσε τα στοιχεία που έλειπαν και με εξαίρεση την φάση του Βασιλείου που έσωσε ο Στιλ, ο Παναθηναϊκός δεν απειλήθηκε ιδιαίτερα και κράτησε το υπέρ του σκορ, το οποίο διεύρυνε ο Αμπέντ στο φινάλε του παιχνιδιού… Υ.Γ: Ρεσιτάλ έδωσε ο κόουτς Ματζουράκης. Ο προπονητής του Παναιτωλικού διαμαρτυρόταν σε κάθε πιθανή και απίθανη φάση. Μάλλον μεταλλάχθηκε μέσα στο 2016. Από τον ήρεμο άνθρωπο που δέχθηκε την «σφαγή» στο Φάληρο από τον Ολυμπιακό, σε οξύθυμο τεχνικό που δεν αφήνει… πλάγιο να πέσει κάτω! Ατομική αξιολόγηση: Στιλ 6, Νάνο 6, Βέμερ 5, Ταυλαρίδης 4, Τελάντερ 6, Εσιέν 6, Πράνιτς 6, Αμπέντ 9, Κλωναρίδης 6, Καρέλης 6, Πέτριτς 9, Καλτσάς 7, Λαγός 6, Μπεργκ(δεν μπορεί να κριθεί) Το άρθρο του Νίκου Αθανασίου δημοσιεύθηκε στο gazzetta.gr