Είσαι μητέρα και έχεις καταδικαστεί από τη Δικαιοσύνη για χρήση ναρκωτικών και μικροκλοπές. Πώς θα πεις στον τετράχρονο γιο σου, που ανυπομονεί να σε δει και να σε σφίξει δυνατά στην αγκαλιά του, ότι βρίσκεσαι έγκλειστη πίσω από τα κάγκελα της φυλακής; Σε μια τόσο ευαίσθητη ηλικία, απλώς δεν το αποκαλύπτεις. Κάθεσαι και πλάθεις ένα παραμύθι. Προσπαθείς να δημιουργήσεις στο παιδικό μυαλουδάκι έναν φανταστικό κόσμο που θα τον περιβάλλει με ασφάλεια, ώστε να μην είναι σε θέση να κατανοήσει τη σκληρή πραγματικότητα.
Λες στο παιδί σου ότι δεν μπορείς να το βλέπεις όσο συχνά θα ήθελες, λόγω «δουλειάς» και ότι μόλις αυτή τελειώσει, θα επιστρέψεις σπίτι. Μια τέτοια ιστορία έχουν πλάσει δεκάδες μαμάδες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή έγκλειστες στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού, όπως μας λένε οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι κατά τη διάρκεια της επίσκεψης που πραγματοποιήσαμε στο κατάστημα κράτησης.
Έχοντας λάβει την απαιτούμενη άδεια, εισήλθαμε στα κελιά, περιηγηθήκαμε στους διαδρόμους και στο καλυμμένο με αγκαθωτό συρματόπλεγμα προαύλιο.
Βρεθήκαμε στο κομμωτήριο (!) που έχει φτιαχτεί δίπλα στους θαλάμους που ζουν οι 160 έγκλειστες, επισκεφθήκαμε το ιατρείο διαπιστώνοντας από «πρώτο χέρι» την κατάσταση που επικρατεί καταγράψαμε τις χρόνιες ελλείψεις που υπάρχουν εκεί σε ειδικευμένο προσωπικό (αρκεί να επισημάνουμε ότι λειτουργεί ψυχιατρείο χωρίς… ψυχίατρο), ενώ είχαμε επίσης την ευκαιρία να ξεναγηθούμε στην υπό διαμόρφωση βιβλιοθήκη, στο καφενείο, στην αίθουσα επισκεπτηρίου που παραμένει αναλλοίωτη εδώ και πάρα πολλά χρόνια κάτι που προδίδει η κατάστασή της και σε πολλούς άλλους χώρους που μπορεί για κάποιους να φαντάζουν μακρινοί, αλλά είναι κυριολεκτικά δίπλα μας.
Αίθουσα «παιδικού επισκεπτηρίου» με αρκουδάκια
Οι λιγοστοί σωφρονιστικοί υπάλληλοι, προσπαθούν με τα λίγα μέσα που διαθέτουν, να δημιουργήσουν ένα όσο γίνεται πιο ανθρώπινο περιβάλλον. Στο πλαίσιο αυτό, μία από τις αίθουσες έχει διαμορφωθεί σε… «παιδικό επισκεπτήριο», όπως αναφέρει και η βαμμένη με ζωηρά χρώματα ταμπέλα στην πόρτα, που μόνο με φυλακής δεν μοιάζει. Είναι διανθισμένη με ζωγραφισμένα γατάκια, ήλιους και μια μεγάλη καμηλοπάρδαλη.
«Εδώ είναι ο χώρος όπου οι έγκλειστες κάθονται με τα παιδιά τους, προκειμένου να μην καταλάβουν ότι η μαμά τους βρίσκεται στη φυλακή» όπως μας λέει η διευθύντρια του Καταστήματος Κράτησης Κορυδαλλού 2, κα Τριανταφύλλη Κωνσταντοπούλου.
Ουσιαστικά είναι ένας παιδότοπος μέσα στο σωφρονιστικό κατάστημα. Μόλις άνοιξε η πόρτα, μου θύμισε έναν αντίστοιχο χώρο που έχω δει στο νοσοκομείο Παίδων. Παντού βλέπεις μικρά και μεγάλα λούτρινα ζωάκια, κούκλες, επιτραπέζια παιχνίδια, παζλ και βιβλία.
Οι κουρτίνες έχουν αποτυπωμένες πολύχρωμες κουκουβάγιες, οι πολυθρόνες είναι κατακόκκινες και οι τοίχοι είναι βαμμένοι με απαλά χρώματα που σου φτιάχνουν τη διάθεση, κάνοντας αντίθεση με τους γκρίζους διαδρόμους λίγα μέτρα πιο πέρα.
Αγκαλιάστηκαν ξανά, δυόμιση χρόνια μετά την πανδημία
«Εδώ έρχονται παιδιά από δύο χρονών, μικρούλια, αλλά και 8, 10 ή 12 ετών για να παίξουν λίγες ώρες με την κρατούμενη μητέρα τους. Μετά από σχεδόν δυόμιση χρόνια πανδημίας, μόλις την περασμένη Κυριακή επιτράπηκε και πάλι το επισκεπτήριο και οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν ήταν συγκινητικές.
Οι έγκλειστες είχαν να δουν τα παιδιά τους από κοντά και να τα χαϊδέψουν, 25 ολόκληρους μήνες. Κι εκείνα μόλις τος αντίκρυσαν, κούρνιασαν πάνω τους. Όλο το προηγούμενο διάστημα, λόγω των περιοριστικών μέτρων κατά της Covid – 19, επιτρέπονταν υπό όρους μονάχα ελεγχόμενες βιντεοκλήσεις και επισκεπτήρια πίσω από το τζάμι, όπως συμβαίνει και με τους ενήλικες. Τώρα, φαίνεται πως επιστρέφει σταδιακά και εδώ η καθημερινότητα. επόταν υπό όρους μονάχα. «Μια μητέρα ρομά, έχει 6 παιδάκια. Την περασμένη Κυριακή, ήρθαν και τα έξι» όπως μας πληροφορούν. Και η χαρά όλων ήταν μεγάλη – εντελώς δε συμπτωματικά, συνέπιπτε και με την Γιορτή της Μητέρας. Το επισκεπτήριο σε αυτές τις περιπτώσεις πραγματοποιείται τις πρωινές ώρες, σε δύο γκρουπάκια. Από τις 08:00 έως τις 10:00 π.μ. και από τις 10:00 έως τις 12:00 μ.μ.
Ρωτάμε πώς μαζεύτηκαν τόσα κουκλάκια και παιχνίδια και εάν κάποιος δημόσιος φορέας έχει συνδράμει σε αυτό. Οι υπάλληλοι χαμογελούν. «Όλα είναι από δωρεές. Μαζέψαμε ό,τι παιχνίδια και αρκουδάκια περίσσευαν από το σπίτι μας, ενώ σχετικό υλικό συγκεντρώθηκε και από τους δικηγόρους» μας λένε.
Ανάγκη για αναλώσιμα ατομικά είδη υγιεινής
Η απορία μας είναι τί άλλα είδη μπορεί να έχουν ανάγκη που θα μπορούσε να φέρει ο κόσμος. Όπως μας δηλώνουν οι γνωρίζοντες, «αυτό που χρειαζόμαστε πάντα είναι τα ατομικά είδη υγιεινής, αυτά που είναι αναλώσιμα. Ιδίως για τις άπορες κρατούμενες, φροντίζουμε να τους εξασφαλίσουμε τουλάχιστον τα στοιχειώδη ώστε να ζουν με μια αξιοπρέπεια. Να έχουν δηλαδή χαρτί υγείας, σερβιέτες, οδοντόκρεμες και είδη ρουχισμού, αλλά όχι εξεζητημένα, απλά. Δηλαδή φόρμες, κολάν, μπλούζες αλλά και παντόφλες. Ρούχα δηλαδή που μπορούν να φορέσουν στην καθημερινότητά τους».
«Με τα τσιγάρα έχουμε θέμα»
Μια από τις παριστάμενες στη συζήτησή μας προσθέτει: «Α! Και τσιγάρα και τηλεκάρτες για να επικοινωνούν τηλεφωνικά με τους οικείους τους. Με τα τσιγάρα έχουμε θέμα. Αν τσακωθούν κάποια στιγμή ή έχουν ένα πρόβλημα, θα πάνε στο γραφείο της διευθύντριας για να ζητήσουν ένα τσιγάρο. Τις βοηθάει να ηρεμούν. Ο καπνιστής όταν δεν έχει τσιγάρα, έχει εκνευρισμό. Φανταστείτε να είσαι καπνιστής και να είσαι και έγκλειστος, ο εκνευρισμός πολλαπλασιάζεται και αυτό είναι αιτία να γίνονται διαπληκτισμοί».
Σε κάποιες φυλακές τα τσιγάρα λειτουργούν ενίοτε ως νόμισμα. «Νόμισμα με την έννοια που το λέτε, μπορούν να γίνουν τα πάντα, ακόμη και η οδοντόβουρτσα ή το χαρτί υγείας. Γι’ αυτό προσπαθούμε εκτός από το τσιγάρο, όλα τα υπόλοιπα να τα εξασφαλίσουμε, ώστε να μην χρειάζεται μια φυλακισμένη να πλύνει για παράδειγμα τα ρούχα της άλλης για να εξασφαλίσει μια τηλεκάρτα ή ένα ρολό χαρτί υγείας» μας πληροφορούν.
Πολύτιμη είναι και η βοήθεια που παρέχει σε αυτές τις περιπτώσεις ο Σύλλογος Συμπαραστάσεως Κρατουμένων «Ο Ονήσιμος», που από το 1982 συνδράμει υλικά και ηθικά τους άπορους φυλακισμένους, αποφυλακισμένους και τις οικογένειές τους. Το Πάσχα έβαλαν από 15 ευρώ σε κάθε μια από τις άπορες κρατούμενες προκειμένου να πάρουν κάτι, ενώ με ένα μέρος των χρημάτων αυτών, αγοράστηκαν και υλικά για το κομμωτήριο.
Ξεσπούν… αλλάζοντας χρώμα μαλλιών στο κομμωτήριο
Ναι, στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού υπάρχει και κομμωτήριο. Ένας μικρός χώρος στο τελείωμα του διαδρόμου με τα κελιά του πρώτου ορόφου, όπου οι κρατούμενες πηγαίνουν να κουρευτούν προκειμένου ν’ αλλάξει λίγο η διάθεσή τους.
«Συνήθως ξεσπούν στην αλλαγή χρώματος μαλλιών» μας λέει χαριτολογώντας η Ελένη (δεν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε το πραγματικό της όνομα) που επιμελείται τα κεφάλια των συναδέλφων της.
Στον πάγκο υπάρχουν μονάχα τα απολύτως απαραίτητα σύνεργα και ένας λουτήρας. Την ώρα στον διάδρομο κόβουν βόλτα οι υπόλοιπες γυναίκες. Άλλες με πιζάμες, άλλες με φόρμες κάθονται και συζητούν, ή περιμένουν στη σειρά προκειμένου να μιλήσουν στο καρτοτηλέφωνο.
Οι περισσότερες όμως προτιμούν να παραμένουν στο κελί τους καθισμένες στο κρεβάτι ή παρακολουθώντας τηλεόραση.
Ελάχιστες προαυλίζονται και χρησιμοποιούν τα όργανα γυμναστικής που έχουν τοποθετηθεί υπαίθρια ή κάνουν ελαφρύ τρέξιμο γύρω γύρω προκειμένου να διατηρηθούν σε φόρμα.
150 γυναίκες, 5 καταδικασμένοι τρομοκράτες και 3 διεμφυλικά άτομα
Οι γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού είναι ένα σχετικά μικρό σωφρονιστικό κατάστημα, κάτι που ευνοεί την ανάπτυξη διαπορσωπικών σχέσεων.
Η διευθύντρια γνωρίζει όλες με το μικρό τους όνομα. «Φιλοξενούμε περίπου 160 γυναίκες» μας ενημερώνει η κ. Τριανταφύλλη Κωνσταντοπούλου. Και λέει περίπου, γιατί ο αριθμός μεταβάλλεται πολύ συχνά λόγω των μεταγωγών, των αποφυλακίσεων και των νεοεισερχόμενων.
Η δυναμικότητα της φυλακής είναι για 120 άτομα, οπότε ο αριθμός των κρατουμένων δεν είναι ασφυκτικά μεγάλος όπως συνέβαινε παλαιότερα.
Στην αποσυμφόρηση έχει συμβάλλει ο πολυσυζητημένος νόμος Παρασκευόπουλου αλλά και ο καταμερισμός των εγκλείστων και σε άλλα καταστήματα της χώρας. Το προηγούμενο διάστημα είχαν φθάσει να είναι 189 άτομα, καθώς είχε κλείσει το κατάστημα κράτησης γυναικείων φυλακών της Θήβας λόγω αρκετών συμπτωμάτων κορονοϊού. Σημειωτέον ότι σε ειδική μονάδα των γυναικείων φυλακών εκτίουν την ποινή τους επίσης 5 καταδικασμένοι για τρομοκρατία, αλλά και τρία διεμφυλικά άτομα.
Η συνεργάσιμη Ρούλα Πισπιρίγκου
Ανάμεσα στις έγκλειστες υπάρχουν κάποιες που αν μη τι άλλο έχουν απασχολήσει το πανελλήνιο με τα φερόμενα εγκλήματά τους – και λέμε «φερόμενα» καθώς αναφερόμαστε σε υπόδικες που δεν έχουν καταδικαστεί ακόμη από τη Δικαιοσύνη.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η Ρούλα Πισπιρίγκου που κατηγορείται για το θάνατο των τριών παιδιών της. Βρίσκεται απομονωμένη από τις υπόλοιπες κρατούμενες σε ένα από τα ακριανά κελιά του πρώτου ορόφου, αλλά όπως μας λέει η διευθύντρια των φυλακών «είναι απολύτως συνεργάσιμη μαζί μας, δεν έχει δημιουργήσει κανένα πρόβλημα, δεν είναι από τις δύσκολες.
Εμείς από την πλευρά μας, οφείλουμε να μην διαχωρίζουμε τις κρατούμενες, για μας είναι όλες το ίδιο, δεν εξετάζουμε τα αδικήματα. Ενδιαφερόμαστε για την ασφάλειά τους και την υγεία της, αυτό είναι πάνω απ’ όλα».
Μέλος της φύλαξης εκτελεί χρέη νοσηλεύτριας
Η επόμενη στάση μας είναι στο ιατρείο των γυναικείων φυλακών, έναν χώρο που δεν διαθέτει ούτε το βασικό προσωπικό. Η Νατάσσα Κ. είναι η μοναδική νοσηλεύτρια. Παρότι εργάζεται στο ιατρείο, ανήκει στη φύλαξη του σωφρονιστικού καταστήματος, καθώς «δεν έχουμε νοσηλευτές, όπως μας λέει. Έχουμε γιατρούς που έρχονται κατ΄επίσκεψη, όχι μόνιμα εδώ. Οδοντίατρος, γυναικολόγος, πνευμονολόγος, ορθοπαιδικός, δερματολόγος και ψυχίατρος.
Ωστόσο δέχονται ασθενείς συγκεκριμένες ημέρες και ώρες της εβδομάδος. Έρχονται μια φορά την εβδομάδα και βλέπουν όσες κρατούμενες έχουν ζητήσει την συνδρομή τους. Δηλαδή π.χ. θα έρθει ο ψυχίατρος την Πέμπτη, έχουν ζητήσει ραντεβού 15 άτομα. Θα τις δει, θα γράψει στο βιβλίο υγείας τις αγωγές, και από τί ακριβώς μπορεί να πάσχει η κάθε μια. Τα φάρμακα τα χορηγούμε εμείς και οι κρατούμενες τα πίνουν μπροστά μας».
Ψυχιατρείο χωρίς ψυχίατρο
Οι περισσότερες ζητούν να δουν ψυχίατρο. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ψυχιατρείο, αλλά… χωρίς ψυχίατρο (τουλάχιστον όχι μόνιμο), παρά τις καταστάσεις που βιώνουν πολλές κρατούμενες οι οποίες λόγω των ζητημάτων που αντιμετωπίζουν οδηγήθηκαν στο φόνο ή σε άλλες άνομες πράξεις. Εάν προκύψει κάτι έκτακτο, υπάρχει εφημερεύον ιατρός στο απέναντι σωφρονιστικό κατάστημα των ανδρικών φυλακών Κορυδαλλού. Στην περίπτωση που το περιστατικό είναι σοβαρό, μεταβαίνει με υπαλλήλους της εξωτερικής φρουράς στο Κέντρο Υγείας Κρατουμένων και εάν δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί εκεί, πηγαίνει με το μεταγωγών σε εξωτερικό νοσοκομείο.
Για λιγότερο σημαντικά περιστατικά, οι κρατούμενες επαφίονται στις στοιχειώδεις ιατρικές των υπαλλήλων. Αυτό όμως μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τον ασθενή όμως αντιλαμβάνεται κανείς. «Θα σας πω το πιο απλό: Ακόμη και εάν έρθει μια κρατούμενη και δηλώνει πως έχει ισχυρό πονοκέφαλο, ο φύλακας αυτό που θα κάνει είναι να της δώσει ένα Depon, χωρίς εννοείται να γνωρίζει εάν για παράδειγμα αυτή που θα το λάβει είναι αλλεργική στην παρακεταμόλη», μας λένε.
Τα δύσκολα περιστατικά: Κόβονται με ξυραφάκια, καίγονται, ουρούν…
«Έχουμε εδώ και σοβαρά ψυχιατρικά περιστατικά. Καίγονται, βάζουν φωτιές, ξεβρακώνονται, ουρούν, κόβονται με ξυράφι ή κονσερβοκούτι, σπάνε τζάμια… Πώς ένας φύλακας θα το αντιμετωπίσει; Θα πρέπει να περιμένουμε την Πέμπτη που θα έρθει ο ψυχίατρος; Και στο Δρομοκαΐτειο και στο Δαφνί που θα πάνε, τις κρατάνε το πολύ ένα εικοσιτετράωρο και μετά μας τις επιστρέφουν. Φτάνουμε στο σημείο να βάλουμε χειροπέδες σε μία κρατούμενοι που είναι σε έκσταση – αυτό το δικαιολογεί ο Σωφρονιστικός Κώδικας, γιατί γίνονται επικίνδυνες και για τις συγκρατούμενές τους. Είναι μία κατάσταση που επαναλαμβάνεται και θα συνεχίσει να επαναλαμβάνεται» όπως μας αποκαλύπτουν.
Περιστατικά διακίνησης ναρκωτικών οι υπάλληλοι των φυλακών λένε ότι δεν έχουν. «Προσέχουμε βέβαια, προσθέτουν. Απέναντι, στις ανδρικές πτέρυγες καπνίζανε παλαιότερα παλαιότερα μπανάνες, ενώ υπήρχαν περιπτώσεις που Άραβες κρατούμενοι έξυναν τον τοίχο και τον πουλούσαν στους Έλληνες για ηρωίνη. Τέτοια πράγματα εδώ, δεν έχουμε. Όλα δε τα φάρμακα, δίνονται κονιορτοποιημένα και καταπίνονται υπό την επίβλεψή μας. Ό,τι μπορούμε κάνουμε».
Για πρώτη φορά απέκτησαν απινιδωτή
Μέχρι πρότινος οι γυναικείες φυλακές δεν είχαν καν απινιδωτή για να αντιμετωπιστεί ένα έκτακτο καρδιακό περιστατικό. Μια τέτοια συσκευή, που μπορεί σε μια κρίσιμη στιγμή να σώσει ζωές, παρέδωσαν προ ημερών στη διευθύντρια κα Κωνσταντοπούλου τα μέλη της «Ειδικής Ομάδας Αλληλεγγύης (Ε.Ο.Α.) – Εθελοντική Διασωστική Ομάδα», με την ευγενική χορηγία του «Ιδρύματος Αντώνιος και Ιωάννης Αγγελικούσης». Ταυτόχρονα τα στελέχη του σωφρονιστικού καταστήματος εκπαιδεύτηκαν στις πρώτες βοήθειες και τη χρήση του απινιδωτή.
Όπως μας τονίζει η πρόεδρος της Ομάδας κ. Ευαγγελία Γκόβα, «στις φυλακές Κορυδαλλού διαβιούν χιλιάδες ψυχές. Όταν ζητήθηκε η συνδρομή της Ε.Ο.Α., μόνη μας σκέψη ήταν αυτοί οι άνθρωποι. Μπαίνοντας στις φυλακές, επικρατεί η αίσθηση ότι έρχεται κανείς σε έναν άλλον κόσμο. Ο κόσμος αυτός, σας βεβαιώνουμε είναι μία μικρογραφία της κοινωνίας μας. Για εμάς στην Ειδική Ομάδα Αλληλεγγύης ήταν τιμή το κάλεσμα στον χώρο αυτό. Προσφέροντας την βοήθειά μας, αναλάβαμε μέρος της ευθύνης που μας αναλογεί ως κοινωνία, για κάποιους από τους ανθρώπους αυτούς.
Η δύσκολη περίοδος της πανδημίας
Η περίοδος της πανδημίας ήταν μια από τις πιο δύσκολες για τις φυλακές Κορυδαλλού. «Ήταν πολύ δύσκολα, αλλά ευτυχώς είχαμε τη συμπαράσταση του ΕΟΔΥ. Αφού δεν διαθέταμε κατάλληλες αίθουσες, μετατρέψαμε τον χώρο ακροάσεων των ειδικών επιστημόνων σε καραντίνα νεοεισερχομένων» τονίζουν οι ιθύνοντες, ενώ η αίθουσα ψυχαγωγίας, έγινε χώρος φιλοξενίας των γυναικών κρατουμένων που ήρθαν από τη Θήβα. Οι δε θάλαμοι υπ’ αριθμόν 16 και 17 έγιναν χώρος που φιλοξενούνταν όσες βρίσκονταν θετικές στον κορονοϊό.
Η διαχείριση του χώρου και των περιστατικών, ήταν στην κρίση μας. Στην αρχή μάλιστα που ξέσπασε η πανδημία, δεν είχαμε πολλά τεστ. Επικοινωνούσαμε κατάστημα με κατάστημα ρωτώντας εάν έχουν κάποια τεστ που τους περίσσευαν να μας τα δώσουν και τα κάνουμε το ίδιο εμείς την επόμενη φορά γι’ αυτούς. Ήταν κάτι το πρωτόγνωρο και μέχρι να μπει και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (σ.σ. οι φυλακές δεν ανήκουν πλέον στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Δικαιοσύνης) στη διαδικασία των προμηθειών, ήταν ανεκπαίδευτοι όλοι, ακόμα και οι γιατροί».
Αποφυλακίζεσαι χειρότερός ή καλύτερος;
Η ζωή στις φυλακές αναμφισβήτητα δεν είναι εύκολη. Αρκετοί υποστηρίζουν πως μόνο σωφρονισμός δεν γίνεται σε αυτές, καθώς ένας κρατούμενος που θα μπει για μικροκλοπές μπορεί να εξέλθει με… μάστερ στη ληστεία τραπεζών, εξαιτίας των συναναστροφών που θα έχει με πιο επικίνδυνους κατάδικους. Δεν είναι όμως πάντα έτσι τα πράγματα – χωρίς να αρκείται βέβαια κανείς ότι δεν συμβαίνουν κι αυτά.
Υπάρχει όμως και η πλευρά, αυτών που οδηγήθηκαν από την ελληνική Δικαιοσύνη σε ένα κελί, αλλά εκμεταλλεύτηκαν παραγωγικά το χρονικό διάστημα έκτισης της ποινής τους. Υπήρξαν περιπτώσεις ανθρώπων που κάθισαν και διάβασαν ατελείωτες ώρες προκειμένου να περάσουν στο πανεπιστήμιο και όταν βγήκαν ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους. Όπως τονίζουν σωφρονιστικοί υπάλληλοι, «είχαμε περιστατικά γυναικών που έφυγαν από ‘δω μέσα περήφανες για τα όσα κατάφεραν.
Παρακολουθούσαν τα μαθήματα του ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος που είχαν περάσει με τηλεκπαίδευση, μόχθησαν διαβάζοντας στο χώρο που έχει διαμορφωθεί ως βιβλιοθήκη ή στο κελί τους, μετέβαιναν με ηλεκτρονικό βραχιολάκι παρακολούθησης στο πανεπιστήμιο για να δώσουν εξετάσεις και εξήλθαν καλύτεροι άνθρωποι απ’ ό,τι μπήκαν».
