Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε με το Νίκο Ορφανό, για την κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας, ο ηθοποιός ήταν χειμαρρώδης. Με γλαφυρό τρόπο μας περιγράφει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ως κάτοικος του κέντρου. Διαβάστε τι μας είπε:

«Aυτό είναι μια πολύ μεγάλη πολιτική απόφαση, να μεταφερθεί ο μηχανισμός διακίνησης ναρκωτικών σ’ αυτό το σημείο της πόλης που είναι το πιο αραιοκατοικημένο. Εμείς πέρυσι είχαμε ξεσηκωθεί σε πρώτη φάση, γιατί θεωρήσαμε απίστευτα απαράδεκτο, και όντως είναι απαράδεκτο, το ότι είναι η μοναδική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που έχει τέτοιο γκέτο μέσα στο ιστορικό της κέντρο. Δεν υπάρχει σε καμία απολύτως ευρωπαϊκή πόλη τέτοιο πράγμα ούτε στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες.
Άρα λοιπόν έχουμε:
Πρώτον, μία πολιτική απόφαση του δήμου Αθηναίων ο οποίος αποφάσισε να πετάξει εκεί ένα τρομερό κοινωνικό πρόβλημα και να αντιμετωπίσει την περιοχή σαν σκουπιδότοπο.
Δεύτερον, έχουμε μία 2η πολιτική απόφαση που ξεκινά από το ΥΠΠ το οποίο δεν θεωρεί ότι πρέπει να καθαρίσει αυτή η περιοχή διότι αφενός, πιθανώς δεν ξέρει τι να τους κάνει; Δεν έχει ακόμα λύση για τους μετανάστες; Δεν θέλει καθόλου να πιάσει αυτό το καυτό θέμα που λέγεται ναρκωτικά και όποιον παίρνει τα λεφτά απ’ όλη αυτή την ιστορία; Και όσο καταπιάνεσαι με το θέμα, τόσο πιο τεράστιο αντιλαμβάνεσαι ότι είναι.
Έχουμε δηλαδή 2 επίσημους φορείς οι οποίοι έχουν αποφασίσει να γίνει η περιοχή ο σκουπιδοτενεκές της Αθήνας. Και όλα αυτά που λέει η κ.Ζούνη είναι λίγο βερεσέ. Η κ.Ζούνη παρότι γνωρίζω ότι είναι συνάδελφός μου και εκλεκτή μάλιστα, θα έπρεπε να πάει κατευθείαν στους πολιτικούς υποστηρικτές της που είναι το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση και ο δήμος και να τους τραβήξει τα αυτιά.
Το πρόβλημα με τα ναρκωτικά και στου Ψυρρή είναι κοινό εδώ και 1μισή χρόνο. Το να πηγαίνει κάποιος επιτόπου και να το διαπιστώσει σημαίνει ότι ζει σε κάποια άλλη χώρα. Είναι πάρα πολύ γνωστό και αυτή τη στιγμή το κέντρο της Αθήνας ζει τη χειρότερη στιγμή στα 5 χρόνια που εγώ ζω εκεί. Το σημερινό κέντρο της Αθήνας είναι το χειρότερο που θυμάμαι εγώ και είμαι ήδη 41 ετών.
Το κέντρο δεν έχει πάρα πολλούς κάτοικους αλλά έχει κατοίκους. Και οι κάτοικοι αυτοί είναι ένα πολύ δυναμικό κομμάτι. Διότι είναι καλλιτέχνες. Είναι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν επιλέξει να είναι εκεί. Δεν είναι ότι είχανε κάποιο πατρογονικό. Ελάχιστοι είναι αυτοί. Είναι και κάποιοι παλιοί βέβαια. Είναι και κάποιοι, οι οποίοι στο πλαίσιο της ανάπλασης που έγινε, επέλεξαν να ζήσουν στο ανανεωμένο κέντρο της πόλης, έτσι όπως είχε διαμορφωθεί μέχρι και τους ολυμπιακούς αγώνες. Με το που έληξαν οι ολυμπιακοί αγώνες, όλοι αυτή η βιτρίνα αυτομάτως κατέρρευσε μέσα σε εβδομάδες και ήδη από το φθινόπωρο του 2004, είχαν αρχίσει να συγκεντρώνονται οι πρώτοι λαθρομετανάστες. Να υπάρχει μία ανεξέλεγκτη χρήση κατοικιών με ομαδικό τρόπο, 10 άτομα μαζί και ήδη είχαν διαμορφωθεί στη Μενάνδρου και στους από πάνω παράλληλους δρόμους κάτω από την Αθηνάς, τα πρώτα γκέτο.

Αυτή η εξαθλίωση βεβαίως, ανεξέλεγκτα όπως αυξήθηκε, οδήγησε στην εγκληματικότητα. Οι μαύροι έγιναν dealers και βαποράκια και τώρα πια κάνουν και μαφιόζικα χτυπήματα. Πριν από 2 βδομάδες είχαν έρθει 2 ΙΧ με τα όπλα προτεταμένα και έκαναν ένα πολύ ωραίο διάλογο εκεί και με τα παιδιά. Προφανώς ήταν τα ελληνικά αφεντικά τους.

Αυτούς λοιπόν τους μαυρούληδες, εγώ τους παρατηρούσα από τα παράθυρά μου. Πόσο εξαθλιωμένοι ήταν στην αρχή και άραζαν στο πεζοδρόμιο με μπύρες, ακριβώς όπως έχουμε δει σε ταινίες στο Μπρονξ. Μέσα σε λίγους μήνες λοιπόν, αυτοί είχαν καλοντυθεί, είχαν νοικοκυρευτεί και πουλάγανε πρέζα, ηρωίνη αφγανικής κυρίως προελεύσεως και μαύρο αλλά κυρίως ηρωίνη.

Και ωραία εντάξει, εγώ να σας πω και κάτι; Το ξέρω ότι η πολιτεία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το τεράστιο πρόβλημα. Δεν θέλω να λύσω το πρόβλημα των ναρκωτικών. Το μεγάλο θέμα είναι γιατί επιτρέπεται η υπαίθρια χρήση ναρκωτικών σε τέτοια έκταση.

Ήμουν την περασμένη εβδομάδα στο Λονδίνο δεν είδα ούτε ένα τέτοιο περιστατικό. Είδα μεθυσμένους, είδα άστεγους. Τέτοια εξαθλίωση όμως δεν έχω δει πουθενά, κυριολεκτώ. Ταξιδεύω σχεδόν συνέχεια. Μιλάμε για μια γειτονιά που έχει γίνει πιάτσα ναρκωτικών. Γίνεται υπαίθρια χρήση και ουσιαστικά έχει μετατραπεί σε ένα μεγάλο αποχωρητήριο».

-Ποια είναι η πιο σοκαριστική εικόνα, που έχετε δει;

«Επειδή έχω δουλέψει και στη θεραπευτική κοινότητα, γνωρίζω πάρα πολύ καλά το θέμα. Πώς λειτουργεί, πώς μπαίνει ο χρήστης και όλη τη φρασεολογία της πιάτσας όπως τη λένε. Τι να σας πω; Να σας πω ότι περνάς και βλέπεις τα νέα παιδιά να καρφώνουν ενέσεις στο λαιμό τους; Στις φλέβες στο λαιμό τους.

Ότι περνάς και έχουν σε εφημερίδα τη κόκα και προσπαθούν μέσα στη μαστούρα να την εισπνεύσουν; Ότι βαράνε ενέσεις μέσα στα γεννητικά τους όργανα, στη μέση του δρόμου; Ότι μια μέρα που πήγα να ανοίξω την πόρτα μου, βρήκα έναν αναίσθητο σε κώμα, ακριβώς εκεί μπροστά;

Δεν ξέρω τι θα μπορούσε να είναι πιο σοκαριστικό. Να βλέπεις τοξικομανείς να πλακώνονται με μπουνιές και κλωτσιές μπροστά σου, επειδή κάποιος θεώρησε ότι πήρε τη δόση του αλλουνού. Δεν ξέρω αν έχετε βρεθεί σε καβγά αλλά δεν υπάρχει πιο σοκαριστικός ήχος, από τον ήχο της μπουνιάς που πέφτει στο ανθρώπινο κεφάλι. Δεν ξέρω τι θα μπορούσα να βρω πιο σοκαριστικό.

Να σας πω ότι είναι η τελευταία φορά που ασχολούμαι, γιατί ως το τέλος του χρόνου εγώ μετακομίζω. Θα πάω στην παλιά μου γειτονιά στου Ρέντη. Φεύγουμε από αυτή τη γειτονιά. Υπάρχουν πολλά σενάρια, ξέρετε. Πολλοί ιδιοκτήτες λένε ένα σενάριο, ότι επίτηδες γίνεται αυτό το πράγμα για φθηνύνει η γη, να έρθουν εταιρείες, να γίνει μια τρομερή ανάπτυξη, να πάρει αυτό αξία κτλ. Για μένα δεν είναι θέμα τα σενάρια. Το θέμα είναι τούτο: ότι έχουμε τη χειρότερη πρωτεύουσα της Ευρώπης που υπάρχει αυτή τη στιγμή και δεν έχω τίποτα προσωπικό ούτε με τον Κακλαμάνη, ούτε με κανέναν. Προκαλώ τον οποιοδήποτε να έρθει και να μου πει να, στη Λιθουανία υπάρχει πάλι μια τέτοια πρωτεύουσα. Δεν υπάρχει όμως, πουθενά στην Ευρώπη. Σπάσαμε και αυτό το ρεκόρ».