Οι λέξεις που θα ακολουθήσουν, δεν μπορούν να εκφράσουν τη ντροπή, τη λύπη και την αγανάκτηση που νοιώθω εγώ και κάθε Έλληνας, που περνά από το κέντρο της Αθήνας. Η οδός Αβέρωφ-Τοσίτσα στο πλάι του Πολυτεχνείου έχει μετατραπεί σε κέντρο διακίνησης ναρκωτικών, πορνείας και υποβάθμισης της αξιοπρέπειας του κάθε πολίτη. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για το τι πραγματικά συμβαίνει εκεί.
Οι τουρίστες που επισκέπτονται δίπλα το αρχαιολογικό μουσείο, μένουν άναυδοι μπροστά σε αυτή την εικόνα. Είμαστε ανάξιοι να λεγόμαστε Έλληνες αφού δεν μπορούμε, να διαφυλάξουμε την ιστορία μας, την δημοκρατία και την ελευθερία.
Ελευθερία δεν είναι η ασυδοσία. Ελευθερία δεν είναι η ατιμωρησία. Ελευθερία είναι σεβασμός. Δεν πρέπει να μένουμε απαθείς σε όλα αυτά που συμβαίνουν. Πρέπει να γίνει κάτι. Η πολιτεία πρέπει κάποτε να ξυπνήσει και να αναλάβει τις ευθύνες της. Τι κάνει το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη; Τι κάνει ο πρύτανης του Πολυτεχνείου; Τι κάνει ο δήμαρχος αυτής της πόλης;
Σε λίγο θα κληθούμε να ψηφίσουμε δήμαρχο. Αλήθεια αναρωτιέμαι για ποιο λόγο να ψηφίσει κανείς. Πρέπει να αλλάξει το πρόσωπο αυτής της πόλης. Έχω ταξιδέψει αρκετά. Τέτοια πρωτεύουσα δεν νομίζω να υπάρχει αλλού στον ανεπτυγμένο κόσμο.
