Ήθελε να δει πώς κατασκευάζονται τα δερμάτινα ελληνικά σανδάλια. Ταξίδεψε με τον πατέρα του στην Κρήτη, στα Χανιά για να βιώσει από κοντά την εμπειρία.
Ο λόγος για τον Στέλιο Παγώνη, ο οποίος σε σχόλιό του στο newsbeast.gr, αναφέρει ότι είχε πάντοτε στο μυαλό του εικόνες από τον πατέρα του να φτιάχνει και να επιδιορθώνει κάθε λογής σανδάλια και παπούτσια.
Ακολουθεί το σχόλιό του αλλά και σχετικό βίντεο
«Πάντα είχα στο μυαλό μου να δω σε γραμμή παραγωγής το πώς κατασκευάζονται τα δερμάτινα ελληνικά σανδάλια. Οι εικόνες που είχα ήταν του πατέρα μου να φτιάχνει και να επιδιορθώνει κάθε λογής σανδάλια, παπούτσια, τσάντες, ζώνες μπουφάν.
Φωτογραφίες, βίντεο και περιοδικά είχαν καλύψει ένα μέρος από την περιέργεια του μυαλού μου. Έφτασε όμως η ώρα που μετά από καιρό ο πατέρας μου και εγώ επισκεφθήκαμε την φιλόξενη Κρήτη για να δούμε από κοντά όλη την διαδικασία της κατασκευής των ελληνικών σανδαλιών, αλλά και την δέψη του δέρματος.
Μετά από εννέα ώρες ταξίδι με το πλοίο φτάσαμε στα Χανιά, εκεί μας περίμενε ο Μιχάλης (ο μικρός γιος της οικογένειας Κληματσάκη, έτσι τον αποκαλεί ο Τάσος ο δεύτερος γιος του Κώστα και της κ. Μαρίας) και κατευθυνθήκαμε στο βιοτεχνικό πάρκο των Χανίων (ΒΙΟΠΑ) εκεί που στεγάζονται αρκετές βιοτεχνίες που κατασκευάζουν τα ελληνικά σανδάλια και όχι μόνο. Περνώντας στο εσωτερικό της βιοτεχνίας μας υποδέχθηκαν ο κ. Κώστας και η κ. Μαρία Κληματσάκη (Ο κ. Κώστας από τους παλαιούς του χώρου με μεγάλη γνώση στο αντικείμενο και την αποδοχή του συνόλου των συναδέλφων) και αμέσως αισθανθήκαμε σαν στο σπίτι μας. Εγώ έπιασα κατευθείαν την κάμερα και προσπαθούσα να αποθανατίσω την κάθε στιγμή με όσες περισσότερες φωτογραφίες και βίντεο μπορούσα. Η βιοτεχνία δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τα μεγάλα εργοστάσια του εξωτερικού, νέα σύγχρονα επαγγελματικά μηχανήματα, προσωπικό άρτια εκπαιδευμένο και η έννοια οικογενειακή επιχείρηση διάχυτη παντού στο εσωτερικό. Δουλειά, δουλειά, δουλειά, αυτό ήθελα να κάνω, να μάθω και να περάσω από το κάθε πόστο και να δουλέψω έστω και για λίγο χρονικό διάστημα, για να μπορέσω να καταλάβω όλη την διαδικασία μέχρι να βγει το τελικό προϊόν.
Κατά το χρονικό διάστημα που ήμασταν στην Κρήτη δεν παραλείψαμε να επισκεφτούμε και τα λίγα βυρσοδεψία που έχουν απομείνει για να δούμε πως γίνεται η δέψη του δέρματος.
Η πρώτη ύλη (δέρματα) είναι από την Ελλάδα, Νότιο Αφρική, Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία και έρχονται ημιεπεξεργασμένα. Το τρίχωμα και το εσωτερικό έχει αφαιρεθεί λόγω της χημικής επεξεργασίας που χρήζει. Στα Ταμπακάρια γίνεται πλέον η επεξεργασία με φυτικά και φιλικά προς το περιβάλλον συστατικά. Βαρέλες, σκίσιμο, πίεση, στέγνωμα, βάψιμο μερικές από τις εργασίες που γίνονται μέχρι να παραχθεί το τελικό προϊόν για να γίνει σανδάλια, ζώνες, τσάντες, σακίδια κ.λπ. Μια πραγματική αξέχαστη εμπειρία που αξίζει να την παρακολουθήσεις.
Ύστερα από μια εβδομάδα καθημερινής συναναστροφής με τους ανθρώπους και τις βιοτεχνίες αποκόμισα πολλά θετικά συναισθήματα και εμπειρίες. Τα δερμάτινα προϊόντα είναι ένα μέρος της βαριάς τουριστικής βιομηχανίας της Ελλάδας που δυστυχώς το κράτος δεν τους δίνει την δυνατότητα για παραπάνω εξέλιξη και προβολή.
Τώρα πραγματικά ξέρουμε καλύτερα το προϊόν που πουλάμε από πόσα στάδια έχει περάσει και τη αγάπη έχει δεχθεί για να μπει στο ράφι του καταστήματος και να πουληθεί στον υποψήφιο αγοραστή. Γι’ αυτό τα Ελληνικά Χειροποίητα σανδάλια είναι μοναδικά και η ελληνική μαγεία αποτυπώνεται σε κάθε σχέδιο και σε κάθε ζευγάρι».
