Ο Γκρέκο ευτύχησε να είναι «νονός» του σικελικού υποκόσμου σε μια εποχή ευημερίας για τη Μαφία, όταν είχε αγαστές σχέσεις δηλαδή με το ιταλικό κράτος και τα μέλη της απολάμβαναν μια τουλάχιστον ύποπτη ασυλία από τον νόμο. Όταν οι άνομες αυτές επαφές θα έφταναν στο τέλος τους κατά τα πρόσφατα χρόνια, ο Γκρέκο θα περνούσε 22 χρόνια σε φυλακές υψίστης ασφαλείας, κάτι που δεν θα μπορούσε φυσικά να πιστέψει ότι θα του συνέβαινε ποτέ. Το αφεντικό της διευθύνουσας επιτροπής της Κόζα Νόστρα (Cupola) από το 1978 και μετά θα έπαιρνε σύντομα τον χαρακτηρισμό «Πάπας» για την ικανότητά του να κάνει τον μεσάζοντα στις αντίπαλες φατρίες ενός υπόκοσμου που διαφέντευε από άκρη σε άκρη. Ο ίδιος αρεσκόταν μάλιστα ιδιαιτέρως να τον φωνάζουν σεβάσμια με τον ανώτερο ιερατικό βαθμό του ρωμαιοκαθολικισμού, μιας και ήταν θεοσεβούμενος χριστιανός. Έβρισκε έτσι ταιριαστό αυτό το «Πάπας», λειτουργώντας εξάλλου ως τέτοιος στο οργανωμένο έγκλημα που έφερε την αποκλειστική του σφραγίδα. Ως «Πάπας» εκτόξευε άλλωστε κωδικοποιημένες απειλές στους δικαστές του και ως «Πάπας» κρατούσε πάντα τη Βίβλο κάτω από το μαξιλάρι του: «Οι μόνες cupolas [στα ιταλικά επίσης ο θόλος] που ξέρω ανήκουν σε εκκλησίες», είπε εξίσου μεγαλόστομα στο δικαστήριο που ήθελε να τον στείλει πίσω από τα κάγκελα. Στο ίδιο δικαστήριο ισχυρίστηκε μάλιστα ο αθεόφοβος πως έμπλεξε λόγω της απλής συνωνυμίας του με έναν άλλο μαφιόζο του Παλέρμο, καθώς αυτός δεν ήταν ουσιαστικά παρά φιλήσυχος αγρότης. Η βία, συνέχισε, ήταν ασύμβατη με την αξιοπρέπειά του και ο ίδιος είχε πέσει θύμα συκοφαντίας ή ακόμα και σκευωρίας. «Ακόμα αναρωτιέμαι πώς έχω γίνει μαφιόζος!», είπε άλλοτε σε έναν δημοσιογράφο φορώντας το πιο αθώο του ύφος! «Κοίτα, αυτή είναι η Μαφία μου: η δουλειά και η πίστη στον Θεό», συνέχισε δείχνοντας τα μανταρίνια και τα πορτοκάλια που καλλιεργούσε στο κτήμα του. Όλοι ήξεραν όμως ποιος ήταν ο Μικέλε, γιος τοπικού μαφιόζου στα περίχωρα του Παλέρμο, που μεγάλωσε και έγινε τελικά «νονός» όλης της Σικελίας σε καιρούς που το εγκληματικό συνδικάτο είχε βαθιά ερείσματα στην κοινωνία και την πολιτική. Εποχές δηλαδή που η αφρόκρεμα της οικονομικής και πολιτικής ζωής συνωστίζονταν στο κτήμα του, από καρδινάλιους και αριστοκράτες μέχρι βουλευτές, υπουργούς, ανώτατους δικαστικούς και επιχειρηματίες. Άλλους τους καλούσε μόνο για γεύμα και σε άλλους έδινε τη δυνατότητα να ρίξουν και μερικές σφαίρες κυνηγώντας στο τσιφλίκι του, ακόμα και αν ήταν διοικητές της αστυνομίας ή τουλάχιστον ένας γενικός εισαγγελέας. Σύμφωνα πάντως με τις καταθέσεις και τις μαρτυρίες, το κτήμα ήταν σωστό άντρο εγκλήματος. Στο πίσω μέρος λειτουργούσε εδώ και χρόνια μονάδα παρασκευής ηρωίνης και πολλά αιματοβαμμένα ξεκαθαρίσματα είχαν λάβει χώρα εντός του. Οι ίδιες μαρτυρίες μάς λένε πως τα πτώματα είτε απανθρακώνονταν είτε ρίχνονταν στα γουρούνια ως ζωοτροφή. Ο Γκρέκο φυλακίστηκε με ισόβια δεσμά για φόνους με το τσουβάλι, καθώς ως «αφεντικό των αφεντικών» η έγκρισή του ήταν προαπαιτούμενο σε κάθε ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Στα θύματά του περιλαμβάνονταν τρεις αστυνομικοί, που είχαν το θράσος να τον βάλουν στο στόχαστρο, αλλά και ο πληροφοριοδότης η προδοσία του οποίου οδήγησε στη σύλληψή του το 1986. Υπήρχαν όμως και πολλοί ακόμα που έχασαν τη ζωή τους επειδή οι βίοι τους διασταυρώθηκαν με τα συμφέροντα της Κόζα Νόστρα. Από εισαγγελείς που είχαν κηρύξει τον ανένδοτο στη Μαφία και υψηλόβαθμους κρατικούς λειτουργούς μέχρι και πολιτικούς. Όπως ο διοικητής της αστυνομίας αλλά και οι ηγέτες των τοπικών παραρτημάτων τόσο των Χριστιανοδημοκρατών όσο και των Κομμουνιστών. Κάποια στιγμή κατηγορήθηκε και εντός του οργανωμένου εγκλήματος ότι ξεπούλησε το τιμόνι της Κόζα Νόστρα σε κάτι «παεζάνους» (χωρικούς) από το Κορλεόνε, παραδίδοντας αμαχητί το δαχτυλίδι της αρχηγίας στον Σαλβατόρε Ρίινα. Τώρα δεν ήταν παρά μαριονέτα των Κορλεόνε, ντροπιάζοντας τη δική του σπουδαία εγκληματική φαμίλια των Γκρέκο. Η παραχώρηση της ηγεσίας θα είχε μάλιστα ραγδαίες συνέπειες για την Κόζα Νόστρα, οδηγώντας στον ολομέτωπο πόλεμο Μαφίας και ιταλικού κράτους, γεγονός που θα προσυπέγραφε το τέλος των ένδοξων ημερών του εγκληματικού συνδικάτου της Σικελίας. Κάτι που δεν θα συνέβαινε φυσικά με τον Γκρέκο στο τιμόνι, καθώς αυτός ήξερε πώς να αποφεύγει τις κακοτοπιές, παίζοντας το παιχνίδι της διπλωματίας στα δάχτυλα. Αλλά και των σοβαρών δουλειών. Επί των ημερών του, η Κόζα Νόστρα έλεγχε όλο το διατλαντικό εμπόριο ηρωίνης, ξέπλενε τα τεράστια κέρδη της μέσω πιστών τραπεζιτών και απολάμβανε ασυλία, φιλική δωρεά των χριστιανοδημοκρατών πολιτικών που είχε ο Γκρέκο στο μισθολόγιό του. Ακόμα και ο πρωθυπουργός Αντρεότι κατηγορήθηκε ως συνεργός του, η βουλευτική του ασυλία δεν άφησε ωστόσο να μάθουμε τι έγινε πράγματι …
Πρώτα χρόνια
Ο άνθρωπος του παρασκηνίου
Ανθρωποκυνηγητό και σύλληψη
Ο Γκρέκο κατηγορήθηκε ως ηθικός αυτουργός σε 78 φόνους. Ο ίδιος ισχυρίστηκε με όλες του τις δυνάμεις πως ήταν αθώος και ότι όλο αυτό δεν ήταν παρά μια σκευωρία που είχε στηθεί σε βάρος του. Για να δείξει μάλιστα την αθωότητά του (ή να εκβιάσει προς πάσα κατεύθυνση), έδωσε μια λίστα με όλους όσοι είχαν περάσει ποτέ από το κτήμα του και πολλοί ήταν αυτοί που κρύφτηκαν από ντροπή. Στο τέλος της δικής του δίκης στις 16 Δεκεμβρίου 1987, ο 63χρονος πια Γκρέκο κρίθηκε ένοχος σε όλες τις κατηγορίες και οδηγήθηκε στη φυλακή με ισόβια κάθειρξη…
Το τέλος
Τα ισόβια δεσμά επαναβεβαιώθηκαν στο δικαστήριο και ο Γκρέκο επέστρεψε εκεί όπου πραγματικά ανήκε. Τώρα έγραφε ανοιχτές επιστολές στον Τύπο αναφορικά με την αθωότητά του λέγοντας πως «είμαι αθώος σαν νεογέννητο». Παρά το γεγονός ότι οι δυο σταυροφόροι δικαστικοί (Φαλκόνε και Μπορσελίνο) το πλήρωσαν με τη ζωή τους, ο Γκρέκο παρέμεινε πίσω από τα κάγκελα μέχρι τον θάνατό του στις 13 Φεβρουαρίου 2008. Βγήκε από τη φυλακή μόνο και μόνο για να πάει σε σωφρονιστικό νοσοκομείο στα στερνά του, καθώς έπασχε από καρκίνο. Ένας μάρτυρας στη δίκη του χριστιανοδημοκράτη πολιτικού και τρεις φορές πρωθυπουργού της Ιταλίας, Τζούλιο Αντρεότι, ισχυρίστηκε πως ο πρώην πρωθυπουργός μοιραζόταν με τον «Πάπα» το ίδιο πάθος για το σινεμά. Οι δυο άντρες απολάμβαναν να βλέπουν παρέα τις νέες ταινίες πριν καν βγουν στις σκοτεινές αίθουσες σε έναν κινηματογράφο της Μαφίας.