Η ποσόστωση στα κομματικά όργανα ήταν ένα από τα επιμέρους θέματα που συζήτησαν οι φίλοι και τα μέλη της Δημοκρατικής Συμμαχίας στο ιδρυτικό συνέδριό της.
Η Αλεξάνδρα Πάλλη, μέλος της απερχόμενης Διοικούσας Επιτροπής του Κόμματος, είχε για το ζήτημα αυτό ξεχωριστή παρέμβαση.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της παρέμβασης:
«Η ισοτιμία μεταξύ ανδρών-γυναικών ακούγεται πολύ ωραία για να είναι αληθινή. Το αίτημα αυτό είναι διαχρονικό και σήμερα περισσότερο επίκαιρο από ποτέ.
Ο καπιταλισμός σύμφωνα με τον Μαρξ αν και είναι το πιο επαναστατικό κοινωνικο-οικονομικό σύστημα, αφού έχει την ικανότητα να προσαρμόζεται κάθε φορά στις ανάγκες και τις απαιτήσεις των καιρών, στο ζήτημα της ισοτιμίας των δύο φύλων όχι μόνο είναι ανακόλουθος, αλλά ασπάζεται και μια κατεξοχήν ανορθολογική πολιτική.
Ως εκ τούτου η ισοτιμία μεταξύ ανδρών και γυναικών συνιστά μία από τις μεγαλύτερες κοινωνικές προτεραιότητες για μια χώρα που βλέπει μπροστά, για μια χώρα που θέλει να έχει μερίδιο στο μέλλον.
Γνωρίζουμε ότι οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών οφείλονται σε πολλούς παράγοντες. Δεν συνδέονται μόνο με τις θεσμικές στρεβλώσεις και ανεπάρκειες, αλλά είναι συνυφασμένες και με τον καταμερισμό εργασίας. Στην ουσία οφείλονται στην κυριαρχία ενός πολιτισμικού εποικοδομήματος που στηρίζεται σε κάθε είδους διακρίσεις: κοινωνικές, φυλετικές, οικονομικές κ.ά..
Γι’ αυτό αν και γυναίκα δεν συμφωνώ με την ποσόστωση. Τη θεωρώ ξεπερασμένη και στην πραγματικότητα ανέφικτη. Η συγκεκριμένη πρόταση επανέρχεται τα τελευταία 40 χρόνια σε πολλές χώρες, χωρίς ωστόσο να έχει πραγματικό αντίκρισμα. Ακόμη κι εκεί που υιοθετείται ένα τέτοιο μέτρο, έπειτα από λίγο εγκαταλείπεται, αφού περισσότερο έχει τεχνικό χαρακτήρα και λιγότερο -σχεδόν καθόλου- ουσιαστικό.
Επειδή όμως η πράξη είναι το μοναδικό κριτήριο της αλήθειας, αν δούμε με νηφαλιότητα τη σημασία, την εμβέλεια και τα αποτελέσματα της ποσόστωσης, θα διαπιστώσουμε ότι κάθε άλλο παρά προωθεί και ενισχύει τη ζωτική ανάγκη της ισοτιμίας των δύο φύλων. Αντίθετα μας παγιδεύει στη λογική να βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος.
Όσο η επικρατούσα αντίληψη στηρίζεται στην αναπαραγωγή κοινωνικών στερεοτύπων που βλέπουν τη γυναίκα ως υποδεέστερη του άντρα, τόσο δεν έχει κανένα αποτέλεσμα η υιοθέτηση της αποκαλούμενης ποσόστωσης.
Συνεπώς, αν κάτι οφείλουμε να κάνουμε ως ενεργοί και σκεπτόμενοι πολίτες είναι να αντιπαλέψουμε τα κοινωνικά στερεότυπα που στηρίζονται στις διακρίσεις. Δυστυχώς τέτοια στερεότυπα έχουμε εντονότατα και στον χώρο της πολιτικής.
Προσωπικά, θεωρώ ζήτημα μείζονος σημασίας την υιοθέτηση και προβολή μιας δέσμης προτάσεων και θέσεων για την αναβάθμιση του ρόλου της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία, για την προστασία της αξιοπρέπειάς της, για την επαγγελματική και κοινωνική της ανέλιξη, για την εργασιακή ισότητα, για την ουσιαστική στήριξη της μητρότητας, για την εναρμόνιση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής κ.λπ..
Η ποσόστωση περισσότερο αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως γλάστρες ως άτομα που θέλουν ειδική μεταχείριση παρά ως ισότιμους πολίτες.
Κλείνοντας θα ήθελα να καταθέσω μια συγκεκριμένη πρόταση που πιστεύω πως η υιοθέτησή της από την Πολιτεία θα συμβάλει κατά πολύ στην προώθηση των παραπάνω ζητημάτων που έχω προτάξει ως κοινωνικές προτεραιότητες, αναφορικά με την ισοτιμία ανδρών και γυναικών.
Η πρότασή μου αφορά την ανάγκη δημιουργίας Συνηγόρου της Γυναίκας με τη μορφή ανεξάρτητης αρχής που θα προωθεί την εργασιακή ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, και θα προστατεύει τα εργασιακά δικαιώματα της γυναίκας, την προσωπικότητά της, θα συνδράμει στην καταπολέμηση εκείνων των κοινωνικών στερεοτύπων που χαρακτηρίζονται από σεξιστικές φαλλοκρατικές και φυλετικές διακρίσεις.
Ο Συνήγορος της Γυναίκας μπορεί να κάνει πολλά, μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την αύξηση της συμμετοχής της στα κοινά».
