Ο στόχος ήταν μία μοτοσυκλέτα που να μπορεί να ανταπεξέλθει στην κίνηση σε πραγματικά δύσβατα εδάφη. Ο Γάλλος J.Lehaitre το 1938, σκέφτηκε απλά και «πάντρεψε» μία μοτοσυκλέτα με ένα τεθωρακισμένο όχημα.
Για την κίνηση τοποθέτησε στη θέση των τροχών μία ενιαία ερπύστρια από τρακτέρ και ονόμασε το δημιούργημά του – πως αλλιώς – «tractor-cycle». Έτσι έδωσε μία ακόμη διάσταση στην αλλόκοτη μοτοσυκλέτα του, καθώς με την προσθήκη ενός πολυβόλου γινόταν ταυτόχρονα και ένα mini όσο και ευέλικτο τανκ.
Η προώθηση του οχήματος βασίστηκε στο μεγάλο του πλεονέκτημα ως προς τη μοτοσυκλέτα στην ανάβαση σε μεγάλες κλίσεις και στην κίνηση σε γλιστερά και ανώμαλα εδάφη. Από την άλλη η ταχύτητα σε κανονικό, ίσιο δρόμο δεν μπορούσε να ξεπεράσει τα 40 χ.α.ω.
Ο χειρισμός του οχήματος και ο έλεγχος της αλλαγής κατεύθυνσης γινόταν από ένα συμβατικό τιμόνι μοτοσυκλέτας που προσέδιδε πλάγια κλίση στην ερπύστρια.
Παρότι η ιδέα με τις ερπύστριες βρήκε συνέχεια σε διαφόρων ειδών οχήματα και συνεχίζει να χρησιμοποιείται σε snow mobiles και τετράτροχα Quads, το όχημα του 1938 δεν «περπάτησε» ποτέ.
Το μεγάλο του βάρος έκανε εξαιρετικά δύσκολη την επαναφορά του σε όρθια θέση αν για κάποιο λόγο έπεφτε. Επίσης η ευελιξία του ήταν περιορισμένη ενώ οι κραδασμοί λόγω της ερπύστριας «αποσυνέθεταν» οδηγό και «μοτοσυκλέτα».
Για στρατιωτική χρήση άφηνε εκτεθειμένο τον οδηγό και γινόταν έτσι πολύ ευάλωτο, οπότε το καλύτερο που κατάφερε ήταν τελικά να μείνει στην ιστορία ως η πρώτη μοτοσυκλέτα με ερπύστριες…
