Με λένε Ηλία και είμαι 9 χρονών. Θέλω να σας πω γιατί μου αρέσει το καλοκαίρι. Κατ’αρχήν το καλοκαίρι έχω τη γιορτή μου, οπότε πάντα στο εξοχικό μας κάνουμε ένα μεγάλο πάρτι. Η μαμά φροντίζει να είναι όλα τέλεια, και να έρθουν όλοι οι καλοκαιρινοί μου φίλοι.  Μου αρέσει γιατί κάθε μέρα είμαι στη θάλασσα- και το πρωί και το απόγευμα. Τα βράδια η μαμά δε μου φωνάζει να πέσω για ύπνο νωρίς, αλλά πηγαίνω μόνος μου μόλις νιώσω ότι έχω κουραστεί πραγματικά. Με τους φίλους μαζευόμαστε στην πλατεία για παγωτό – πάντα με προσοχή όπως λέει και η μαμά- και τελικά μας βρίσκει το βράδυ ανακαλύπτοντας καινούρια καλοκαιρινά παιχνίδια κάθε φορά! Έχω πολλούς φίλους το καλοκαίρι, αλλά ο πιο καλός μου φίλος είναι πραγματικά κολλητός. Από τότε που τον γνώρισα πολλά πράγματα άλλαξαν και τώρα το καλοκαίρι μου αρέσει περισσότερο. Όταν ήμουν πιο μικρός η μαμά μου είχε πει για κάποιον κύριο διαβήτη, που θα έπρεπε πάντα να τον προσέχουμε γιατί θα είναι  πάντα μαζί μας και μπορεί κάποιες φορές να μας εμποδίζει να κάνουμε τα πράγματα που θέλουμε. Εγώ είχα θυμώσει πολλές φορές γιατί έπρεπε να τρυπάω το δάκτυλό μου, να φοβάμαι να πιω χυμό, να μην είμαι ελεύθερος να παίξω. Έπρεπε συνέχεια να τρυπάω τα δάκτυλά μου για να κάνω μέτρηση σακχάρου (περίεργη λέξη που μου θυμίζει τη… ζάχαρη, αλλά καθόλου ευχάριστη!) Τώρα τα πράγματα είναι απλά. Κάνω ακριβώς ό,τι κάνουν οι φίλοι μου, διασκεδάζω, παίζω ελεύθερα. Η μαμά μου το βράδυ δε με ξυπνάει πια για να τρυπήσουμε το δάκτυλο. Απλά σαρώνει και είναι πάντα πολύ ήρεμη γιατί νιώθει, λέει, ασφάλεια. Μα πώς έγιναν όλα αυτά; Με ένα «σύστημα» που λέει και η μαμά κι έμαθα να το λέω κι εγώ: FreeStyle Libre! Βάζουμε τον κολλητό μου, τον αισθητήρα στο μπράτσο και μένει εκεί για 14 μέρες μαζί μου. Είναι μικρός, σαν ένα κέρμα των 2 ευρώ που παίρνω παγωτό!  Η μαμά κάθε τόσο έρχεται με ένα άλλο μηχάνημα που το λέει συσκευή ανάγνωσης (σαν την ανάγνωση που κάνουμε στην τάξη) και σαρώνει τον αισθητήρα για να δούμε τη γλυκόζη μου και να προλάβουμε τις υπογλυκαιμίες που δε μου αρέσουν καθόλου! Είναι τόσο εύκολο που καμιά φορά με αφήνει να σαρώσω κι εγώ και να ακούσω το μπιπ! -(φυσικά βρίσκεται πάντα κοντά μου για να με βοηθήσει αν θέλω).  Έτσι κάνουμε εμείς τον κύριο διαβήτη ό,τι θέλουμε και όχι εκείνος! Φέτος το καλοκαίρι που είμαι πιο μεγάλος θα κάνουμε ακόμη περισσότερα πράγματα με τους φίλους μου: πάρτι στην παραλία, skate στην πλατεία και κολύμπι όσο θέλουμε! Ο κολλητός μου μπαίνει στο νερό μαζί μου και μπορεί να αντέξει και μέχρι μισή ώρα κολύμπι! Είναι πάντα μαζί μου και με κάνει να νιώθω ελεύθερα και να μη φοβάμαι για τίποτα! Δεν είναι τέλειος;