Αν στοιβάζαμε κάπου όλα τα απόβλητα των ηλεκτρονικών συσκευών που παράγονται κάθε χρόνο παγκοσμίως, τότε θα ζύγιζαν περισσότερο από όλα τα επιβατικά αεροσκάφη που φτιάχτηκαν ποτέ.
Κάπου 5.000 Πύργοι του Άιφελ είναι το βάρος τους κάθε χρόνο, μας είπε πρόσφατα σε έκθεσή του ο ΟΗΕ! Και κάθε χρόνο το πρόβλημα επιδεινώνεται, με εκατομμύρια κινητά, ταμπλέτες και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές να καταλήγουν σε σκουπιδότοπους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση περιμένει μάλιστα το 2020 να αποδώσει άλλους 12 εκατ. τόνους τοξικών ηλεκτρονικών αποβλήτων. Γι’ αυτό και οι πλούσιοι της Δύσης ξαποστέλνουν τα ηλεκτρονικά τους απόβλητα σε αναπτυσσόμενες χώρες Ασίας και Αφρικής, όπου στοιβάζονται σε σκουπιδότοπους και μολύνουν τα πάντα, από το νερό ως και την τροφική αλυσίδα.
Μια νέα επιστημονική εργασία φαίνεται όμως πως έχει τη λύση. Τι κάνει; Έχει αναπτύξει μια μέθοδο που εξάγει και ανακυκλώνει τα επικίνδυνα μέταλλα των ηλεκτρονικών αποβλήτων χρησιμοποιώντας μη τοξικά βακτήρια.
Τα περισσότερα μάλιστα από αυτά τα μέταλλα είναι πολύτιμα. Χρυσός και ασήμι αξίας 21 δισ. δολαρίων χρησιμοποιούνται κάθε χρόνο για την κατασκευή νέων ηλεκτρονικών ειδών και καταλήγουν τελικά στα σκουπίδια.
Η ανακύκλωση μάλιστα των ηλεκτρονικών συσκευών είναι μια μπίζνα που μπορεί να αποφέρει 62,5 δισ. δολάρια ετησίως.
Με πυρομεταλλουργία και υδρομεταλλουργία εξάγονται σήμερα αυτά τα μέταλλα, διαδικασίες που περιλαμβάνουν υψηλές θερμοκρασίες και τοξικά χημικά, παραμένοντας εξαιρετικά επιζήμιες για το περιβάλλον.
Η νέα μέθοδος περιλαμβάνει μικρόβια, βακτήρια κυρίως αλλά και μύκητες, που τροποποιούν χημικά το μέταλλο, το αποκολλούν από όπου είναι κολλημένο και το διαλύουν σε μια «μικροβιακή σούπα», όπως τη λένε χαρακτηριστικά.
Η απομόνωση και ο καθαρισμός τους είναι κατόπιν εύκολος και φιλικός στο περιβάλλον. Η ομάδα κατάφερε να εξάγει με αυτόν τον τρόπο χαλκό από πεταμένα κλειστά κυκλώματα.
Η τεχνική τους είναι μάλιστα γενικεύσιμη και μπορεί να αποκτήσει βιομηχανική κλίμακα. Επόμενος στόχος για την ομάδα, οι μπαταρίες!
