Κάθε μέρα φαίνεται πως «καταβροχθίζει» αστεροειδείς και κομήτες η γιγάντια αόρατη μαύρη τρύπα που, που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας. Έτσι, εξηγούνται και οι συχνές συχνές εκλάμψεις, τις οποίες παρατηρούν οι αστρονόμοι στην περιοχή αυτή. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν οι επιστήμονες που ανέλυσαν τα στοιχεία του διαστημικού τηλεσκοπίου ακτίνων-Χ «Τσάντρα» της NASA.

Εδώ και χρόνια, το «Τσάντρα» έχει ανιχνεύσει κατ’ επανάληψη αναλαμπές, με συχνότητα περίπου μια φορά τη μέρα, οι οποίες προέρχονται από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα, γνωστή ως «Τοξότης Α», στο κέντρο του γαλαξία μας. Οι εκλάμψεις διαρκούν λίγες ώρες και η φωτεινότητά τους κυμαίνεται από λίγες έως εκατό φορές μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη παραγωγή ακτινοβολίας από την κεντρική μαύρη τρύπα. Οι μυστηριώδεις αναλαμπές έχουν παρατηρηθεί και από το επίγειο υπέρυθρο Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο του Ευρωπαϊκού Νοτίου Παρατηρητηρίου στη Χιλή.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Καστίτις Ζουμπόβας του βρετανικού πανεπιστημίου του Λέστερ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Monthly Notices» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρίας της Βρετανίας, πιστεύουν ότι γύρω από τη μαύρη τρύπα του γαλαξία μας υπάρχει ένα τεράστιο νέφος που περιλαμβάνει τρισεκατομμύρια αστεροειδείς και κομήτες, οι οποίοι έχουν αποξενωθεί από τα μητρικά άστρα τους. Περνώντας σε απόσταση έως 160 εκατομ. χιλιομέτρων από τη μαύρη τρύπα, δηλαδή περίπου όσο η απόσταση Γης- Ήλιου, διαλύονται σε κομμάτια από τις πανίσχυρες δυνάμεις της.

Αυτά τα απομεινάρια, στη συνέχεια, εξατμίζονται από την τριβή, καθώς διέρχονται από τα καυτά αέρια που περιβάλλουν τη μαύρη τρύπα, ακριβώς όπως ένας μετεωρίτης καίγεται και εξατμίζεται, καθώς εισέρχεται στην ατμόσφαιρα της Γης. Κατά τη διαδικασία, παράγονται εκλάμψεις ακτινοβολίας, ενώ ό,τι έχει απομείνει από την ύλη του αστεροειδούς ή του διερχόμενου περνώντας πλέον ανεπιστρεπτί το «χείλος» της, δηλαδή τον λεγόμενο «ορίζοντα γεγονότων». Οι αστρονόμοι υπολογίζουν ότι χρειάζονται αστεροειδείς με ακτίνα μεγαλύτερη των δέκα χιλιομέτρων για να παράγουν ορατές αναλαμπές όπως αυτές που παρατηρεί το «Τσάντρα». Φυσικά, ο «Τοξότης Α» μπορεί να καταβροχθίζει συνεχώς πολλά μικρότερα ουράνια σώματα, απλώς αυτή η διαδικασία δεν είναι ορατή από τα παρατηρητήρια των επιστημόνων. Εκτός από αστεροειδείς και κομήτες, ανάλογη μοίρα εκτιμάται ότι έχουν και πλανήτες που πλησιάζουν επικίνδυνα κοντά στη μαύρη τρύπα, αν και αυτό συμβαίνει λιγότερο συχνά.