Το νέο VW Amarok, με τις μεγάλες off-road δυνατότητες, αποδεικνύεται γούρικο και ιδανικός συνοδηγός και για τους πρωταθλητές των υδάτινων στίβων.

Ο Γιώργος Φράγκος, ο πρωταθλητής Ελλάδας στο SUP (Όρθια Σανιδοκωπηλασία – Stand Up Paddling), που χρησιμοποιεί το Amarok για τις μετακινήσεις του, ήταν ο νικητής του 8ου Διάπλου της Διώρυγας της Κορίνθου, ενός διεθνή αγώνα που αποτελεί την πιο μαζική εκδήλωση SUP στην Ελλάδα, συγκεντρώνοντας εκατοντάδες αθλητές του σπορ.

Ο πρώτος διάπλους της Διώρυγας της Κορίνθου διοργανώθηκε το 2011, με μόλις 22 συμμετοχές. Έκτοτε, γνώρισε ραγδαία άνοδο, φθάνοντας σήμερα, το 2018, να είναι μια από τις μεγαλύτερες διεθνείς αθλητικές εκδηλώσεις στη χώρα μας και ο δεύτερος μεγαλύτερος αγώνας SUP στην Ευρώπη. Η φετινή διοργάνωση ήταν η πλέον επιτυχημένη, με 407 αθλητές όλων των ηλικιών να παίρνουν θέση στην εκκίνηση του αγώνα, η οποία δόθηκε από την πλευρά των Ισθμίων.

Συμμετέχοντες από όλα τα μέρη της Ελλάδας, από την Καβάλα και τη Θάσο έως την Κρήτη και από την Πάργα έως την Άνδρο, καθώς και από χώρες του εξωτερικού όπως η Αγγλία, Αυστρία, Γερμανία, Ρωσία, Ουκρανία, Τουρκία, Ρουμανία, Γαλλία, Ισραήλ, Σλοβενία, Σουηδία κ.α. βρέθηκαν στα Ίσθμια και κωπηλάτησαν τα 6.343 μέτρα του μεγάλου καναλιού. Πρόκειται για μία διαδρομή που τείνει να γίνει όνειρο ζωής για κάθε αθλητή του SUP, καθώς εκτός του ότι αποτελεί τη μεγαλύτερη ευθεία υδάτινη «πίστα» SUP στον κόσμο («The world’s straightest SUP race») έχει και εμβληματικό χαρακτήρα, λόγω του πολύ ιδιαίτερου περιβάλλοντα χώρου.

Ο Γιώργος Φράγκος, έκανε πολύ έξυπνο αγώνα, ακολουθώντας τακτική αναμονής για το μεγαλύτερο μέρος του, παραμένοντας πάντα ανάμεσα στους πρωτοπόρους. Σε απόσταση μικρότερη του ενός χιλιομέτρου από τον τερματισμό, ο Έλληνας πρωταθλητής έκανε την επίθεσή του και πέρασε επικεφαλής, κόβοντας πρώτος τη νοητή γραμμή του τερματισμού, με διαφορά μόλις μισού σκάφους από τον δεύτερο, Νίκο Συρίγο.

Τι είναι το SUP

Το SUP έχει τις ρίζες του στην Πολυνησία, θεωρούμενο αδερφό αγώνισμα με το surfing. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 εκπαιδευτές του surf στη Χαβάη αλλά και σε άλλα μέρη ξεκίνησαν να χρησιμοποιούν κουπιά σε λίγο μεγαλύτερες σανίδες (surfboards). Οι πρώτες τάσεις ήταν να χρησιμοποιούν ξύλινα κουπιά λίγο κοντύτερα από τα σημερινά και γονατιστοί πάνω στις σανίδες να απομακρύνονται γρηγορότερα από την παραλία, συγκριτικά με τους υπόλοιπους surfers οι οποίοι έκαναν «κουπί» με τα χέρια, για να πιάσουν τα κύματα που επιθυμούσαν.

Στη δεκαετία του 1960, στη διάσημη παραλία του WaiKiKi στη Χαβάη, οι εκπαιδευτές του surf χρησιμοποιούν μαζικά πλέον κοντά ξύλινα κουπιά για να απομακρυνθούν γρήγορα από την παραλία με τους μαθητές τους. Οι σανίδες είναι δύο τύπων, κοντές ή μακριές.

Από τη δεκαετία του 1970 και για 30 περίπου χρόνια η αγορά παλινδρομούσε ανάμεσα σε κοντές και μακριές σανίδες μέχρι το 2006, όταν παρουσιάστηκαν τα πρώτα SUP παραγωγής. Με τη μαζική παραγωγή, τις καλύτερες πλέον τιμές και την πληρέστερη ενημέρωση το άθλημα μεταμορφώνεται, το κοινό πολλαπλασιάζεται και φτάνουμε στο σήμερα όπου σχεδόν όλοι οι κατασκευαστές windsurfing boards έχουν και 1-3 σκάφη SUP στους καταλόγους τους και προτρέπουν το κοινό τις μέρες της άπνοιας να ασχολείται και να γυμνάζεται με το SUP.

Πλέον, το stand up paddling ή SUP, η όρθια σανιδοκωπηλασία επί το ελληνικότερο, είναι ένα από τα ταχύτερα αναπτυσσόμενα αθλήματα στον κόσμο. Δεν περιορίζεται σε αγώνες στα κύματα, αλλά επεκτείνεται και σε μεγαλύτερες διαδρομές με την αντοχή να συνυπάρχει με το ταλέντο και τη σκληρή προπόνηση.

Οι όχι και τόσο ιδιαίτερες απαιτήσεις το κάνουν όλο και πιο δημοφιλές γι’ αυτό και οι συμμετοχές είναι πάρα πολύ μεγάλες. Κατ’ ουσία δεν είναι ο αγώνας αλλά η προσπάθεια του καθενός να φτάσει στον τερματισμό ενός long distance αγώνα ή η προσπάθεια ενός αναβάτη να πιάσει ένα κύμα και να ευχαριστηθεί το «ταξίδεμα». Άλλοι λοιπόν συμμετέχουν στον αγώνα για να γνωρίσουν τη διαδρομή και να προπονηθούν, άλλοι για να βγουν πρώτοι, ενώ οι περισσότεροι μαζί με την παρέα τους για να διασκεδάσουν. Αυτό κάνει το SUP ένα σπορ για όλους.

Νίκος Τσάδαρης