Τον πληρέστερο τοπογραφικό χάρτη των σεληνιακών κρατήρων που έχει γίνει ποτέ δημιούργησαν Αμερικανοί επιστήμονες, μέσω της εκπομπής ακτινών λέιζερ από σκάφος της NASA.
Οι παρατηρήσεις του «Lunar Reconnaissance Orbiter» (LRO) έδειξαν ότι στην επιφάνεια της Σελήνης υπάρχουν 5.185 κρατήρες με διάμετρο μεγαλύτερη των 20 χιλιομέτρων, περίπου διπλάσιοι δηλαδή σε μέγεθος σε σχέση με ό,τι πίστευαν έως τώρα οι επιστήμονες.
Βρήκαν επίσης ότι οι παλαιότερες περιοχές του φεγγαριού είχαν αναλογικά περισσότερους μεγάλους κρατήρες σε σχέση με τις πιο νέες γεωλογικά περιοχές, μια ένδειξη ότι υπήρξαν δύο διαφορετικά «κύματα» προσκρούσεων στη Σελήνη, η οποία απέχει από τον πλανήτη μας 384.000 χιλιόμετρα περίπου.
Οι μεγαλύτεροι κρατήρες, που προήλθαν από μεγαλύτερους αστεροειδείς (μάλλον προερχόμενους από την κύρια ζώνη αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία), προκλήθηκαν πιο παλιά (πριν από 3,8 έως 3,9 δισ. χρόνια), ενώ οι μικρότεροι κρατήρες σχηματίστηκαν πιο πρόσφατα και προέρχονται από πιο μικρούς αστεροειδείς, που βρίσκονται πιο κοντά στη Γη.
Σε ό,τι αφορά στα κοιτάσματα ορυκτών, σύμφωνα με την έρευνα, δεν υπάρχει πια καμία «παρθένα» επιφάνεια εξαιτίας των αλλεπάλληλων προσκρούσεων, άρα δεν φαίνεται πιθανό οι επιστήμονες να καταφέρουν να βρουν απομεινάρια πετρωμάτων που χρονολογούνται από την πιο πρώιμη εποχή γέννησης του δορυφόρου.
Ακόμα ανακαλύφθηκαν αρκετές ποσότητες οξυγόνου (άγνωστης προέλευσης) δεσμευμένες μέσα στα σεληνιακά ορυκτά, κάτι που θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο σε μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στο φεγγάρι, για την αναπνοή και ως συστατικό καυσίμων.
