Μπορεί να είναι νοσοκόμοι και δάσκαλοι, οι αρχές τους υποχρεώνουν όμως να καθαρίζουν τους δρόμους, να φυτεύουν δέντρα και να μαζεύουν σιτάρι, καθώς σε αντίθετη περίπτωση θα βρεθούν αντιμέτωποι με την απόλυση, επιβολή προστίμων ή περικοπή μισθού.
Παρά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης περί τερματισμού της υποχρεωτικής από το κράτος εργασίας, αυτή εξακολουθεί να εφαρμόζεται στο Ουζμπεκιστάν, όπως καταγγέλλουν οργανώσεις για τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Υπό τη διεθνή πίεση, και τα μποϊκοτάζ από κολοσσούς της μόδας, η χώρα της κεντρικής Ασίας συνεχίζει τις προσπάθειές της να τερματιστεί το φαινόμενο της υποχρεωτικής απασχόλησης ενηλίκων και παιδιών στη βιομηχανία βάμβακος, που της δίνει τον τίτλο ενός από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς στον κόσμο.
Ωστόσο οι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα εξακολουθούν να εξαναγκάζονται από την κυβέρνηση να κάνουν και διάφορες χειρωνακτικές εργασίες, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Reuters.
Η έκθεση του Γερμανο-ουζμπεκικού Φόρουμ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και του Κέντρου Αλληλεγγύης, με έδρα τις ΗΠΑ, βασίστηκε σε συνεντεύξεις με 260 εργαζόμενους στο δημόσιο, όπως δασκάλους και ιατρικό προσωπικό.
«Υπάρχει μία παράδοση, ή κουλτούρα, στο Ουζμπεκιστάν, να εξαναγκάζονται οι άνθρωποι να παρέχουν δημόσια εργασία χωρίς πληρωμή» λέει στο Reuters ο διευθυντής του Φόρουμ. «Το βαμβάκι δεν είναι ο μόνος τομέας που εφαρμόζεται η υποχρεωτική εργασία».
Σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας της χώρας, η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει κανονισμούς με στόχο την αποτροπή της καταναγκαστικής εργασίας. «Για πολλά χρόνια, η ύπαρξή της στη χώρα μας ήταν κρυμμένη» λέει στο Reuters ο υφυπουργός. «Σήμερα αναγνωρίζουμε ανοιχτά πως υπάρχουν ακόμα περιπτώσεις που εφαρμόζεται… στη συλλογή του βαμβακιού, τον καθαρισμό των δρόμων και άλλους τομείς».
Ο πρωθυπουργός Abdulla Aripov είχε πει το 2017 πως χιλιάδες φοιτητές, δάσκαλοι και εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας δεν θα απασχολούνταν πια στη συγκομιδή του βαμβακιού, όπου απασχολούνταν προσωρινά πάνω από 2,6 εκατ. άνθρωποι τον χρόνο.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εργασίας, το 93% των ανθρώπων που συμμετείχαν στη συλλογή του βαμβακιού το 2018 εργάστηκαν εθελοντικά και η συστηματική «στρατολόγηση» δημοσίων υπαλλήλων τερματίστηκε.
Ωστόσο, το Φόρουμ υποστηρίζει πως η επιβεβλημένη από το κράτος εργασία παραμένει εκτεταμένη.
Παρότι η κυβέρνηση έχει πολλές φορές αποκηρύξει την υποχρεωτική εργασία, οι αρχές θεωρούν τους δημοσίους υπαλλήλους ανεξάντλητη δεξαμενή για την ικανοποίηση περιφερειακών αναγκών. «Είναι σε συμπληγάδες» εξηγεί εκπρόσωπος του Κέντρου Αλληλεγγύης. «Από τη μία τους λένε να μην κινητοποιήσουν δημοσίους υπαλλήλους, από την άλλη τους ζητείται να πετύχουν συγκεκριμένους στόχους, κι εκείνοι ξέρουν πως θα έχουν επιπτώσεις αν δεν τους πετύχουν. Οι επιλογές είναι πολύ περιορισμένες…»
