Το «χειρότερο πολιτικό σενάριο σε πέντε σημεία» για την Ελλάδα παρουσιάζει σήμερα το περιοδικό Der Spiegel σε άρθρο που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του.

Η αρθρογράφος αναλύει τις πιθανές εξελίξεις μετά το αδιέξοδο που προέκυψε την περασμένη Κυριακή, από την επανάληψη των εκλογών έως ακόμη και την επιβολή στρατιωτικής δικτατορίας. Συγκεκριμένα τα ερωτήματα που θέτει και οι απαντήσεις που δίνει, έχουν ως εξής:

«Τι συμβαίνει εάν δεν υπάρχει κυβέρνηση;»

«Θα γίνουν εκλογές, με πιθανότερες ημερομηνίες την 10η και την 17η Ιουνίου. Εάν και πάλι δεν προκύψει καθαρή πλειοψηφία για μια συμμαχία, ξεκινάει εκ νέου ο μαραθώνιος των διαπραγματεύσεων. Πιθανό θα ήταν επίσης η οργή των ψηφοφόρων να έχει καταλαγιάσει και να ενισχυθούν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Και πάλι όμως, ο χρόνος για να σχηματιστεί συμμαχία είναι πολύ περιορισμένος, καθώς στο τέλος Ιουνίου πρέπει να ληφθούν κρίσιμες αποφάσεις για νέα μέτρα».

«Μπορεί η Ελλάδα χωρίς κυβέρνηση να συνεχίσει να λαμβάνει την βοήθεια δισεκατομμυρίων;»

«Όχι. Η τρόικα απαιτεί από τη νέα κυβέρνηση να εγγυηθεί ότι οι δεσμεύσεις λιτότητας, οι οποίες απορρέουν από το πακέτο στήριξης, θα υλοποιηθούν. Χωρίς αυτή την δήλωση, οι πιστωτές δεν θα δώσουν την επόμενη δόση, ύψους 5,2 δισεκατομμυρίων ευρώ. Για την Ελλάδα αυτό θα σήμαινε χρεοκοπία και το αργότερο το φθινόπωρο η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να πληρώσει μισθούς, συντάξεις και λογαριασμούς, ενώ θα έπεφτε η αξία του ευρώ, όπως και οι τιμές των μετοχών».

«Λιτότητα ή έξω;»

«Κορυφαίοι πολιτικοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ο Ζαν Άσελμπορν απειλούν τους Έλληνες. Ο κ. Τσίπρας θεωρεί ότι πρόκειται για μπλόφα και δεν πιστεύει ότι οι Ευρωπαίοι θα σταματούσαν την χρηματοδότηση, επειδή ο φόβος τους για κατάρρευση του ευρώ είναι πολύ μεγάλος».

«Ποιες είναι οι συνέπειες μιας εξόδου από το ευρώ;»

«Η κατάσταση στην Ελλάδα θα επιδεινωθεί δραματικά. Η Αθήνα θα έπρεπε να επαναφέρει την δραχμή, οι Έλληνες θα ένιωθαν άμεσα πόσο μικρή αξία θα είχε αυτό το νόμισμα, μισθοί και συντάξεις θα συρρικνώνονταν δραματικά, τρόφιμα, βενζίνη και ηλεκτρικό ρεύμα θα ακρίβαιναν κατά πολύ. Οι Έλληνες θα πτώχευαν, οι ουρές μπροστά από τα συσσίτια θα γίνονταν όλο και πιο μεγάλες, οι άνθρωποι θα προσπαθούσαν να εισβάλουν στις τράπεζες για να αποσύρουν όσα χρήματα δεν είναι ήδη στο εξωτερικό, οι ήδη τραυματισμένες ελληνικές τράπεζες θα βρίσκονταν ενώπιον του κινδύνου κατάρρευσης, θα έπρεπε να κλείσουν ή να μπλοκάρουν τα τραπεζικά κεφάλαια και τελικά η ελευθερία της ροής κεφαλαίου θα ακυρωνόταν. Η σημαντική υποτίμηση της δραχμής ωστόσο θα έκανε τα ελληνικά προϊόντα φθηνότερα για το εξωτερικό και η ελληνική οικονομία θα ανακτούσε σχετικά γρήγορα αυτό το οποίο τώρα της λείπει περισσότερο, την διεθνή ανταγωνιστικότητα».

«Θα υπάρξουν ταραχές;»

«Ο πανικός και η σύγχυση των ανθρώπων θα έβρισκαν μέσω της βίας. Ήδη τώρα η δυσαρέσκεια των Ελλήνων είναι μεγάλη και η ανεργία έχει φθάσει στο 21,7%. Άλλωστε, τον Οκτώβριο του 2011 έγινε στην Αθήνα μεγάλη διαδήλωση, στην διάρκεια της οποίας υπήρξαν και επεισόδια. Οι άνθρωποι της περιφρούρησης του ΠΑΜΕ συγκρούστηκαν με ομάδες αναρχικών, οι οποίοι φορούσαν κράνη και κρατούσαν ρόπαλα και βόμβες μολότοφ και η Αστυνομία επέτρεψε να διεξαχθεί αυτός ο “ιδιωτικός πόλεμος”. Το εξτρεμιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής συμμετέχει σε ομάδες “πολιτοφυλάκων” που έχουν αναλάβει την προστασία υποβαθμισμένων περιοχών στο κέντρο της Αθήνας. Κυνηγούν αλλοδαπούς και τους τελευταίους μήνες υπάρχουν δεκάδες καταγγελίες για επιθέσεις και τραυματισμούς. Αν το πολιτικό κλίμα και η οικονομική κατάσταση οξυνθούν περαιτέρω, υπάρχει μεγάλη ανησυχία ότι η ακροδεξιά θα δημιουργήσει παραστρατιωτικές ομάδες.

«Μπορεί να υπάρξει στρατιωτικό πραξικόπημα;»

«Ο Χέριμπερτ Ντίτερ, ερευνητής του Ιδρύματος Οικονομίας και Πολιτικής, προειδοποιεί ότι, εάν η Ελλάδα βγει από το ευρώ, μπορούν όλα να προκύψουν, μέχρι και στρατιωτική δικτατορία, αλλά επισημαίνει ότι ο ελληνικός στρατός, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την δικτατορία του 1967, δείχνει αυτή τη στιγμή αδύναμος. Μόλις στις αρχές του 2011 ο σοσιαλιστής υπουργός Άμυνας άλλαξε αιφνιδιαστικά το σύνολο της ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων. Η ηγεσία είχε τότε εκφράσει δυσφορία για τις ριζικές περικοπές στις αμυντικές δαπάνες. Θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί πάντως τον στρατό να παρεμβαίνει σε σοβαρότερες ταραχές. Και τότε, θα γινόταν πάλι παράγοντας εξουσίας».