Ένα αφιέρωμα στους ανθρώπους που χαρακτηρίζει ως τους «πιο γενναιόδωρους του πλανήτη» φιλοξενεί το BBC. Οι άνθρωποι αυτοί ζουν στις απομονωμένες αλιευτικές κοινότητες της νοτιοανατολικής Αλάσκας.
Ο λόγος για τις φυλές Tlingit και Haida. Οι ιθαγενείς πληθυσμοί ζουν σε αυτήν τη γη καθώς και σε περιοχές του δυτικού Καναδά για πάνω από 10.000 χρόνια.
Η γενναιοδωρία τους είναι μια πρακτική που ούτε να σκεφτούμε δεν μπορούμε στη μοντέρνα εποχή και η οποία «έχει πολλά να μας διδάξει», σημειώνει το BBC, εξηγώντας ότι «προσφέρουν στην κοινότητα μέχρι να μην έχουν τίποτε άλλο να δώσουν».
Σημαντικό κομμάτι της ζωής τους αποτελούν οι τελετές, γνωστές ως ku.éex (κυριολεκτικά σημαίνει «πρόσκληση σε μια τελετή»), που λαμβάνουν χώρα εδώ και χιλιάδες χρόνια και που τελούνται σε ειδικές περιστάσεις. Κατά τους εορτασμούς γίνεται ανταλλαγή δώρων, και καταναλώνονται σπιτικά εδέσματα συνοδεία τραγουδιών.
Πρόκειται για μια βαθιά ριζωμένη παράδοση, σε ειδικές περιστάσεις όπως ο θάνατος, η γέννηση, ο γάμος, η ύψωση τοτέμ και οι αλλαγές στην κοινωνική ιεραρχία. Οι οικοδεσπότες κάνουν το τραπέζι σε εκατοντάδες καλεσμένους και διαθέτουν μεγάλα χρηματικά ποσά και δώρα (κουβέρτες, κανό, ραπτομηχανές, αλεύρι, πιατικά, κουζινομάχαιρα), που μάζευαν όλο το χρόνο για κάθε προσκεκλημένο τους.
Το 1867, οι τελετουργικές αυτές γιορτές απαγορεύτηκαν από την ομοσπονδιακή νομοθεσία και αποθαρρύνθηκαν από τις τοπικές αρχές και τις ιεραποστολές στις ΗΠΑ. Ηγέτες φατριών φυλακίστηκαν, σπίτια κατεδαφίστηκαν και τελετουργικά αντικείμενα είτε ρίχτηκαν στη πυρά, είτε μεταφέρθηκαν σε μουσεία σε Καναδά και ΗΠΑ. Η απαγόρευση διήρκεσε μέχρι το 1951.
Σήμερα, οι ku.éex’ γίνονται το φθινόπωρο στο τέλος της αλιευτικής περιόδου και διαρκούν για 2-3 ημέρες. Ετησίως, πραγματοποιούνται περί τις 30 τελετές και ορισμένοι υπολογίζουν ότι η αξία των δώρων και των χρημάτων που ανταλλάσσεται, φτάνει τα 2 εκατομμύρια δολάρια ετησίως.
«Ζούμε σε μια υπέροχη γη», λέει στο BBC η Rosita Kaa háni Worl, πρόεδρος του πολιτιστικού οργανισμού Sealaska Heritage Institute, για τη δημιουργία, την υπεράσπιση και την εκπαίδευση των ιθαγενών καλλιτεχνών της Αλάσκα. «Έχει πλούσια τροπικά δάση και ο σολομός αποτελεί μια από τις καλύτερες πηγές διατροφής. Τα δέντρα μας προμηθεύουν με ξύλο για την τέχνη μας… Εν κατακλείδι, οι τελετές γενναιοδωρίας φέρνουν κοντά αντίπαλες φατρίες και συμβάλλουν στη δημιουργία ισορροπίας μεταξύ εμάς και των προγόνων μας. Φέρνουν αρμονία στην πολύπλοκη κοινωνική δομή και αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό…», καταλήγει.
