Το μέλλον θα δείξει αν το φρικτό μακελειό της Νορβηγίας θα ωφελήσει ή θα βλάψει την ευρωπαϊκή ακροδεξιά. Το σίγουρο είναι ότι άλλαξε διαμιάς την ψυχολογία των Νορβηγών, φυσικά προς το χειρότερο.
Ανεξάρτητα από την επίδειξη εθνικής ομοψυχίας και τη στήριξη στην κυβέρνησή τους, περισσότεροι από τους μισούς πιστεύουν πλέον ότι η πολιτική ενσωμάτωσης των μεταναστών «δεν λειτουργεί».
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 η Νορβηγία δέχτηκε άνευ όρων εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, από τη Σομαλία, το Ιράκ, το Κουρδιστάν και προσφάτως τη Λιβύη. Ως αποτέλεσμα οι μετανάστες αποτελούν σήμερα το 10% του πληθυσμού (περίπου μισό εκατομμύριο). Δεδομένου ότι στη Νορβηγία δεν υπάρχει υψηλή ανεργία, οι κοινωνικές αντιδράσεις έχουν κυρίως πολιτισμικό υπόβαθρο.
Σε αυτό το «χαρτί» βάσισε τη μετεωρική του άνοδο το ακροδεξιό Κόμμα Προόδου, για να καταλάβει τη δεύτερη θέση στις εκλογές του 2009 με 23%. Όπως γράφει σήμερα το «Έθνος», τα ξενόφοβα επιχειρήματά του βρήκαν εύφορο έδαφος σε έναν λαό με παραδοσιακή ευαισθησία και ανοχή στη διαφορετικότητα, αλλά ταυτόχρονα «εθνικά υπερήφανο». Όχι μόνο για το κοινωνικό του κράτος, τη ναυτιλία και τη διαχείριση των πετρελαίων του, αλλά και για την ανεξαρτησία από τους Σουηδούς το 1905.
Δυστυχώς, αντιευρωπαϊκά, ξενοφοβικά και εθνικιστικά κόμματα της τάξης του 15% υπάρχουν πλέον στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Κάποιες δημοσκοπήσεις στη Γαλλία έφεραν τη Μαρίν Λεπέν ακόμη και στον β’ γύρο το 2012, ενώ το Κόμμα Ελευθερίας του Χέερτ Βίλντερς είναι τρίτο στην Ολλανδία με 18% (πάλι καλά που ο αντι-ισλαμιστής ηγέτης του χαρακτήρισε τον Μπρέιβικ «ψυχοπαθή»).
Ανησυχητικά είναι τα πράγματα και στον περίγυρο της Νορβηγίας. Το Κόμμα του Δανικού Λαού έλαβε 15,2% και στηρίζει κυβέρνηση μειοψηφίας. Οι Σουηδοί Δημοκράτες μπήκαν για πρώτη φορά στη Βουλή με 5,7%, ενώ οι «Αληθινοί Φινλανδοί» του Τίμο Σόινι συγκέντρωσαν 17%.
Στους κόλπους της ιταλικής Λέγκας του Βορρά ξεφύτρωσαν… υποστηρικτές του δολοφόνου, ενώ οι Βρετανοί ακροδεξιοί (BNP, EDL) τον αποκήρυξαν. Στην Ανατολική Ευρώπη, εξάλλου, ρίγη προκάλεσε η άνοδος στο 15% του ρατσιστικού και νεοφασιστικού Jobbik της Ουγγαρίας.
