Ανάλυση CNN: Μετά από τρία χρόνια πολέμου στην Ουκρανία, οι εγγυήσεις ασφαλείας της Ευρώπης βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού

Μπορεί να έχουν περάσει τρία χρόνια από την ημέρα που τα ρωσικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Ουκρανία ελπίζοντας να καταλάβουν το Κίεβο εντός λίγων ωρών, αλλά οι εξελίξεις, κυρίως λόγω της στροφής 180 μοιρών στην εξωτερική πολιτική του προέδρου των ΗΠΑ, παραμένουν πιο επίκαιρες από ποτέ.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου το καθεστώς της στρατιωτικής υπερδύναμης της Ρωσίας μπορεί να έχει αποδυναμωθεί, αλλά ταυτόχρονα οι Ηνωμένες Πολιτείες «έχουν μετατραπεί από ηθικιστικό ευεργέτη σε αρπακτικό των πόρων του Κιέβου».

Ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, καλείται πλέον να αντιμετωπίσει μια αναθεωρητική εκδοχή των γεγονότων από τον Ντόναλντ Τραμπ και τις πιέσεις ενός Λευκού Οίκου που πριν από έναν μήνα ήταν ο σταθερός υποστηρικτής του.

Το Κρεμλίνο παίρνει ανάσα

Το CNN γράφει πως, όσο επιπόλαιη ή αυθόρμητη και αν ήταν, η παρατήρηση του αμερικανού υπουργού Άμυνας, Πιτ Χέγκσεθ, στις Βρυξέλλες ότι οι ΗΠΑ δεν είναι πλέον ο εγγυητής της ευρωπαϊκής ασφάλειας ανέτρεψε ογδόντα χρόνια κανόνων στην ήπειρο.

Ουσιαστικά με μία μόνο φράση, ο Χέγκσεθ μετέτρεψε μια σύγκρουση, στην οποία η Μόσχα έχει υποβαθμιστεί και ταπεινωθεί επί τρία χρόνια, σε μια χαοτική αναδιάταξη της ηπειρωτικής ασφάλειας.

Η Ευρώπη, η οποία θεωρούσε δεδομένες τις αμερικανικές εγγυήσεις ασφαλείας επί δεκαετίες, τώρα προσπαθεί να φανταστεί έναν κόσμο χωρίς αυτές, ενώ παράλληλα θέλει να σταθεί σταθερά στο πλάι της Ουκρανίας και επιμένει ότι η όποια ειρήνη πρέπει να είναι δίκαιη.

Η επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Κάγια Κάλλας, δήλωσε στο CNN την Κυριακή ότι η βιασύνη για μια κακή συμφωνία «θα εξυπηρετούσε μόνο την ενθάρρυνση των τυράννων παγκοσμίως». Είπε ότι η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ αποτελεί «την ισχυρότερη και φθηνότερη εγγύηση ασφάλειας» και ότι «η βοήθεια για την Ουκρανία δεν είναι φιλανθρωπία, είναι επένδυση στην ασφάλειά μας».

Ο Αλεχάντερ Νασντέκο, διοικητής τάγματος στην 475η ταξιαρχία εφόδου, δήλωσε ότι οι ειρηνευτικές συζητήσεις έχουν επηρεάσει τη στρατολόγηση, καθώς οι δυνητικοί στρατιώτες πλέον λένε «ίσως όλα τελειώσουν σε ένα ή δύο μήνες, θα περιμένω».

Πρόωρη χαρακτήρισε επίσης τη συζήτηση για την κατάρρευση της Ουκρανίας μετά από έξι μήνες χωρίς αμερικανική βοήθεια. «Θα τα καταφέρουμε με κάποιο τρόπο, δεν υπάρχει καμία οσμή συνθηκολόγησης», δήλωσε.

Το δώρο του Τραμπ

Ωστόσο, μια μορφή συνθηκολόγησης φαίνεται να αποτελεί βάση του διαπραγματευτικού σχεδίου της κυβέρνησης Τραμπ. Ο Χέγκσεθ «χάρισε» στη Μόσχα την προοπτική να μην ενταχθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ ή να μην ανακτήσει εδάφη, πριν από την έναρξη των συνομιλιών, όπως έγραψε το CNN.

Το παράλληλο αφήγημα της Ρωσίας, ότι αναγκάστηκε να αναλάβει δράση για να αποτρέψει την επέκταση του ΝΑΤΟ και ότι η Ουκρανία πρέπει να αποναζιστικοποιηθεί, είχε αρχίσει να ακούγεται ανόητο.

Ωστόσο, ξαφνικά απέκτησε μια νέα πνοή, την οποία σύμφωνα με το CNN, «παπαγαλίζει» εν μέρει ο ισχυρότερος άνθρωπος στον κόσμο και ο στενός του κύκλος. Είναι ένα ισχυρό σημάδι για το πώς ο πόλεμος συνεχίζει να ανατρέπει συχνά τους βασικούς κανόνες.

Η δυτική ενότητα υπήρξε εξαίρεση κατά τη διάρκεια του πολέμου. Τα ευρωπαϊκά έθνη που μετά την πλήρη εισβολή της Μόσχας κατάφεραν να μείνουν ενωμένα, πλέον έρχονται αντιμέτωπα με μία κατεξοχήν δύναμη του κόσμου που είναι κατά κάποιον τρόπο πεπεισμένη ότι η Ρωσία θα μπορούσε να είναι ένας δυνητικός σύμμαχος. Τώρα είναι οι ευρωπαίοι δημοκρατικοί σύμμαχοί της αυτοί που χαρακτηρίζονται ως το τυραννικό πρόβλημα.

Παλιοί και νέοι σύμμαχοι

Αναφορικά με τις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας-Κίνας, το CNN γράφει πως είναι αφελές για οποιονδήποτε στην Ουάσινγκτον να φαντάζεται ένα μέλλον στο οποίο η Μόσχα εγκαταλείπει τον κύριο χρηματοδότη και γείτονά της, υπέρ μιας συμμαχίας με τις ΗΠΑ. Αντιθέτως, προβάλλουν αδυναμία σε μια εποχή που το Πεκίνο ζυγίζει ενεργά τις επόμενες κινήσεις του στην Ταϊβάν και κατά καιρούς φαίνεται η πιο σταθερή, σοβαρή δύναμη παγκοσμίως.

Την Κυριακή, ο Ζελένσκι δήλωσε ότι θα παραιτείτο αν αυτό σήμαινε ειρήνη για την Ουκρανία. Το δυσάρεστο γεγονός είναι ότι η τεταμένη σχέση του με τον Τραμπ κινδυνεύει να γίνει εμπόδιο σχεδόν σε όλα.

Η Ευρώπη πρέπει επίσης να προετοιμαστεί για την πιο άσχημη αλήθεια από όλες. Καθώς ο μεγαλύτερος πόλεμος στην Ευρώπη από τη δεκαετία του ’40 σέρνεται στον τέταρτο χρόνο του, ο Τραμπ φαίνεται να ευνοεί τον Πούτιν και ενέχεται ο κίνδυνος η Ρωσία απλώς να επανεξοπλιστεί και να επιστρέψει για περισσότερα εδάφη τον επόμενο χρόνο.