Η ιστορία της Τζόις Βίνσεντ παραμένει μια τρομακτική αφήγηση που συνεχίζει να προκαλεί ρίγη ακόμα και 20 χρόνια μετά.
Η νεαρή αυτή γυναίκα, που ήταν κάποτε γεμάτη ζωή, βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της στο βόρειο Λονδίνο, χωρίς κανείς να το παρατηρήσει, για τρία ολόκληρα χρόνια.
Η σοκαριστική ανακάλυψη έγινε στις 25 Ιανουαρίου 2006, όταν αξιωματούχοι της κοινωνικής κατοικίας, εντόπισαν το πτώμα.
Η 38χρονη Τζόις είχε πεθάνει σχεδόν τρία χρόνια πριν και το σώμα της βρέθηκε πάνω στον καναπέ. Εκείνο που προκαλούσε αίσθηση ήταν ότι η τηλεόραση ήταν ανοιχτή και συντονισμένη στο BBC1, η θέρμανση λειτουργούσε και ένας μικρός σωρός από χριστουγεννιάτικα δώρα βρισκόταν διάσπαρτα στο πάτωμα.
Στην κουζίνα, τα πιάτα ήταν ακαθάριστα και μια στοίβα από ανοιχτή αλληλογραφία και άχρηστα γράμματα ήταν στοιβαγμένα μπροστά από την πόρτα. Όλα τα τρόφιμα στο ψυγείο ήταν σημειωμένα με ημερομηνίες πριν το 2003.
Σύμφωνα με την Daily Mail το σώμα της μπορούσε να αναγνωριστεί μόνο συγκρίνοντας τα οδοντιατρικά της αρχεία, με μια παλιά φωτογραφία από διακοπές, στην οποία χαμογελούσε. Το όνομά της ήταν Τζόις Κάρολ Βίνσεντ.
Στη συνέχεια, οι λεπτομέρειες για την τραγική ζωή της άρχισαν να αναδύονται. Η ιστορία της ενέπνευσε την κινηματογραφίστρια Κάρολ Μόρλεϊ, η οποία δημιούργησε το αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ με τίτλο «Dreams of a Life», το 2011, με πρωταγωνίστρια τη Ζαουέ Άστον από το Fresh Meat.
Η ταινία αυτή ενέπνευσε και την Παλόμα Φέιθ να γράψει το τραγούδι «Lost and Lonely», το οποίο περιλαμβάνεται στο άλμπουμ της «The Architect».
Πριν από τον θάνατό της, η Τζόις είχε απομακρυνθεί σχεδόν πλήρως από τους ανθρώπους που την ήξεραν. Παραιτήθηκε από τη δουλειά της το 2001 και μετακόμισε σε καταφύγιο για θύματα ενδοοικογενειακής βίας.
Άρχισε επίσης να μειώνει τις επαφές της με φίλους και οικογένεια.
Ο θάνατός της υπολογίστηκε να συνέβη κάπου τον Δεκέμβριο του 2003, και η αιτία θανάτου πιστεύεται ότι ήταν είτε από ανακοπή λόγω άσθματος, είτε από επιπλοκές που σχετίζονταν με έλκος στο στομάχι, αν και το δικαστήριο καταχώρησε ανοιχτό πόρισμα.
Η Κάρολ Μόρλεϊ περιέγραψε στην εφημερίδα The Guardian τη στιγμή που διάβασε για την υπόθεση σε μια πεταμένη εφημερίδα στο μετρό του Λονδίνου.
«Η εφημερίδα ανέφερε τις συνθήκες του θανάτου της “Γυναίκα νεκρή σε διαμέρισμα για τρία χρόνια: το σώμα της Τζόις βρέθηκε στον καναπέ με την τηλεόραση ανοιχτή”, αλλά δεν αναφερόταν σχεδόν τίποτα για τη ζωή της. Δεν υπήρχε ούτε μια φωτογραφία της».
Η εικόνα της τηλεόρασης να αναβοσβήνει πάνω από το αποσυντεθειμένο σώμα της την στοιχειώνει μέχρι και σήμερα. Η Κάρολ Μόρλεϊ αναρωτήθηκε πώς μπορούσε να περάσει τόσος καιρός χωρίς να γίνει αντιληπτή η απουσία της, ενώ στο Λονδίνο, μια πόλη με 8 εκατομμύρια κατοίκους, πώς κανείς δεν είχε προσέξει κάτι.
Στην έρευνα που ακολούθησε, αποκαλύφθηκε ότι η Τζόις είχε τοποθετηθεί σε καταφύγιο για γυναίκες θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Οι γείτονες ανέφεραν ότι κάθε φορά που χτύπησαν την πόρτα, κανείς δεν απάντησε, οπότε πίστεψαν ότι το διαμέρισμα ήταν ακατοίκητο.
Οι γείτονες του συγκροτήματος, το οποίο βρίσκεται πάνω από ένα εμπορικό κέντρο στο Γούντ Γκριν, πίστευαν ότι το διαμέρισμα ήταν άδειο και δεν αντέδρασαν στην έντονη μυρωδιά που προερχόταν από το διαμέρισμα.
Η έρευνα από την Κάρολ Μόρλεϊ οδήγησε στην ανακάλυψη πολλών παλιών φίλων και συγγενών της Τζόις, που μίλησαν για τη ζωή της και την απομόνωσή της.
Από τη ζωή της αποκαλύφθηκε ότι είχε φίλους από τον χώρο της μουσικής, είχε γνωρίσει τον Στίβι Γουόντερ και είχε συμμετάσχει σε εκδηλώσεις του μουσικού χώρου. Είχε συνδέσει τον εαυτό της με μεγάλους καλλιτέχνες της εποχής, όπως οι Τζίμι Κλιφ, Γκιλ Σκοτ-Χέρον και Ισαάκ Χέις.
Ωστόσο, παρόλο που το φαινόμενο της «μοναχικής θνησιμότητας» είναι τρομακτικό, δεν είναι τόσο σπάνιο. Στη Βρετανία, πάνω από 9.000 άνθρωποι βρέθηκαν μόνοι τους πάνω από μία εβδομάδα μετά το θάνατό τους το 2023. Στην Ιαπωνία, υπάρχει ακόμη και η λέξη «κοδόκουσι», η οποία αναφέρεται στους «μοναχικούς θανάτους», με περισσότερες από 60.000 τέτοιες περιπτώσεις να καταγράφονται κάθε χρόνο.
