Το σημείο στην έρημο Νεγκέβ, δείχνει ο πατέρας της 7χρονης που χτυπήθηκε σοβαρά στο κεφάλι μετά την επίθεση με drones του Ιράν στο Ισραήλ που μάλιστα είναι το ίδιο τους σπίτι.
Η Αμίνα είναι η μοναδική τραυματίας της επίθεσης στο Ισραήλ και παλεύει για την ζωή της στην εντατική του νοσοκομείου Σορόκα της Μπερσέβα στο νότιο Ισραήλ.
Το κοριτσάκι ανήκει στην κοινότητα των Βεδουίνων, που είναι απόγονοι των αράβων μουσουλμάνων βοσκών. Βρίσκονται σε πόλεμο με το Κράτος που δεν αναγνωρίζει σε ορισμένους από αυτούς όλα τα δικαιώματα που απολαμβάνουν οι υπόλοιποι ισραηλινοί πολίτες διότι, σύμφωνα με τις αρχές, εγκαθίστανται παράνομα στα εδάφη.
Την ώρα που παντού στο Ισραήλ λειτουργούν καταφύγια για τις πυραυλικές επιθέσεις, αυτοί οι Βεδουίνοι δεν έχουν δικαίωμα να κατασκευάσουν για να προστατευθούν. Τα χωριά τους δεν υπάρχουν στα χαρτιά. Καμία οδική πινακίδα δεν οδηγεί εκεί.
«Δεν έχουμε καταφύγια», λέει ο πατέρας της Αμίνα, Μοχάμεντ Χασούνα που κατηγορεί τις ισραηλινές αρχές ότι ο ίδιος και οι δικοί του έχουν εγκαταλειφθεί στο έλεος των ρουκετών και των πυραύλων.
«Εργάτης σε εργοστάσιο κατασκευής ηλιακών πάνελ»
Ο Μοχάμαντ Χασούνα, 49 ετών, πατέρας 14 παιδιών, δείχνει την καταστροφή που προκάλεσαν τα συντρίμμια του πυραύλου που διαπέρασε την στέγη του τολ που στεγάζει την οικογένειά του στο χωριό Αλ-Φούρα, ένα χωριό Βεδουίνων που δεν είναι αναγνωρισμένο από τις ισραηλινές αρχές στην έρημο Νεγκέβ.
Πριν από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, η Νεγκέβ φιλοξενούσε 92.000 Βεδουίνους. Ομως μόνο 11.000 παρέμειναν εντός των συνόρων του Ισραήλ μετά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1948, σύμφωνα με την Adalah, οργάνωση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των αραβικών μειονοτήτων στο Ισραήλ.
Ορισμένοι από την κοινότητα των Βεδουίνων δεν θέλησαν να μετεγκατασταθούν στις πόλεις και έκτοτε αντιμετωπίζουν δυσκολίες εντός της ισραηλινής κοινωνίας. Σήμερα αποτελούν έναν πληθυσμό 300.000 περίπου. Οι μισοί ζουν στις πόλεις, αλλά το άλλο μισό σε χωριά που δεν αναγνωρίζονται από το Ισραήλ, σύμφωνα με την Adalah.
Τα χωριά αυτά είναι αόρατα στα μάτια της ισραηλινής διοίκησης. Δεν διαθέτουν στοιχειώδεις υπηρεσίες όπως είναι η αποκομιδή απορριμμάτων.
Ο Χασούνα μιλά απρόθυμα στους δημοσιογράφους: «έρχονται για να μας τραβήξουν βίντεο, αλλά δεν μας βοηθούν να φτιάξουμε καταφύγια».
Καθισμένος σε μία πλαστική καρέκλα μπροστά στο σπίτι του που βρίσκεται δίπλα σε άλλες εφήμερες κατασκευές, δείχνει την διαταγή κατεδάφισης που έλαβε πριν από δύο εβδομάδες.
Ο Μοχάμαντ Χασούνα δεν έχει ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι του. Είναι εργάτης σε εργοστάσιο κατασκευής ηλιακών πάνελ.
«Είμαστε τα θύματα και κανείς δεν μας λογαριάζει»
«Το Κράτος δεν κάνει τίποτε για μας», παραπονιέται ο αδελφός του που «προτιμά να μην κατονομασθεί».
Εκθεση του κέντρου ερευνών του ισραηλινού κοινοβουλίου που δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο καταγγέλλει την «έλλειψη προστασίας» των κατοίκων των «αόρατων» αυτών χωριών, όπου επτά Βεδουίνοι σκοτώθηκαν από πυραύλους που εκτοξεύθηκαν από την Λωρίδα της Γάζας κατά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Μπροστά στο νοσοκομείο Σορόκα, όπου η μικρή Αμίνα δίνει μάχη για την ζωή της, ο πρόεδρος του τοπικού Συμβουλίου Al Kasum των Βεδουίνων δεν κρύβει την οργή του.
«Απαιτούμε όλα μας τα δικαιώματα, χρειαζόμαστε προστασία για όλα τα χωριά, πρέπει να λάβουμε μέτρα μαζί με την κυβέρνηση για να μη υπάρξουν άλλα θύματα».
«Στο μεταξύ, όταν οι πύραυλοι έρχονται από τα δυτικά, χτυπούν τους Βεδουίνους, όταν έρχονται από τα ανατολικά, το ίδιο. Είμαστε τα θύματα και κανείς δεν μας λογαριάζει».
