Η Ταϊβάν επλήγη από τον ισχυρότερο σεισμό των τελευταίων 25 ετών, μεγέθους 7,4 Ρίχτερ, που είχε σαν αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον εννέα άνθρωποι, να ανατραπούν κτήρια και να εκδοθούν προειδοποιήσεις για τσουνάμι.
Παρά το χάος, το ψηλότερο κτίριο του νησιού – ο ουρανοξύστης 101 ορόφων στην Ταϊπέι, αξίας 1,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως φαίνεται σε βίντεο, έμεινε άθικτος.
Με ύψος 1.671 πόδια, το κτήριο είναι ειδικά κατασκευασμένο ώστε να μειώνεται η συνολική ταλάντωσή του κατά 40% κατά τη διάρκεια σεισμών και θυελλωδών ανέμων.
Η σφαίρα από ατσάλι
Όπως αναφέρει η Daily Mail, το κτήριο έχει στο εσωτερικό του μια ειδική κατασκευή. Πρόκειται για μια σφαίρα από ατσάλι βάρους 660 τόνων που κρέμεται από τον 92ο όροφο, σαν εκκρεμές.
Κάθε φορά που το κτήριο κινείται προς μια κατεύθυνση, η ατσάλινη σφαίρα κινείται προς την αντίθετη και έτσι διατηρείται η συνολική ισορροπία του κτηρίου. Με τον τρόπο αυτό ο ουρανοξύστης ταλαντεύεται, αλλά δεν μπορεί να γκρεμιστεί.
Όπως εξηγεί στη βρετανική εφημερίδα ο δρ Αγαθοκλής Γιαραλής, καθηγητής δομικής δυναμικής στο Σίτι του Λονδίνου, η χαλύβδινη σφαίρα του «Ταιπέι 101» λειτουργεί με τρόπο παρόμοιο με αυτόν που λειτουργούν τα αμορτισέρ στις αναρτήσεις των αυτοκινήτων.
«Τα υλικά από τα οποία είναι κατασκευασμένοι οι σύγχρονοι ουρανοξύστες είναι ελαστικά, δηλαδή τεντώνονται ή συστέλλονται ανάλογα με τα μεταβαλλόμενα φορτία που ασκούνται σε αυτά» λέει από την πλευρά του ο καθηγητής Άντονι Ντάρμπι του Πανεπιστημίου του Μπαθ.
Η κατασκευή του ουρανοξύστη ξεκίνησε το 1999 και ολοκληρώθηκε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2004, οπότε και άνοιξε για το κοινό.
Το σχέδιο του κτιρίου μοιάζει με βλαστό μπαμπού που υψώνεται προς τα πάνω σε οκτώ τμήματα.
Σε κάθε όροφο τοποθετήθηκαν χαλύβδινα δοκάρια στήριξης που ξεκινούν από τον πυρήνα του κτηρίου και καταλήγουν στις εξωτερικές κολόνες του, ώστε να ενισχυθεί η στατικότητα του πύργου.
Αν και σε άλλα κτίρια οι μηχανισμοί για τους σεισμούς είναι αθέατοι, στον «Ταϊπέι 101» είναι τουριστική ατραξιόν για τους επισκέπτες από τον 88ο έως τον 92ο όροφο.
