Ο έγγαµος βίος δεν είναι πάντα ανθόσπαρτος. Αναγνωρίστε το µοντέλο του δικού σας γάµου και τις παγίδες που µπορεί να κρύβει και µάθετε πώς θα τις αποφύγετε.

Το µοντέλο: Ο ισχυρός και ο εξαρτηµένος
Σε µια σχέση ο ένας σύντροφος µπορεί να βρεθεί σε θέση ισχύος. Είναι σαν να παίρνει τη θέση του «γονιού» που αναλαµβάνει τις περισσότερες ευθύνες, ενώ ο άλλος τη θέση του «παιδιού» που χρειάζεται προστασία. Σε έναν τέτοιο γάµο ο ένας σύντροφος είναι στην ουσία οικονοµικά ή συναισθηµατικά εξαρτηµένος από τον άλλο. Μάλιστα συνήθως επιλέγει αυτή τη θέση γιατί φοβάται τις ευθύνες, δεν πιστεύει στον εαυτό του ή προτιµά και έχει συνηθίσει το ρόλο του προστατευόµενου.

Οι παγίδες
1. Η εξάρτηση από τον ισχυρό σύντροφο και η αίσθηση ότι δεν µπορεί να κάνει τίποτα µόνο του µειώνει σε σηµαντικό βαθµό την αυτοπεποίθηση του ατόµου.
2. Η δυναµικότητα του ενός συντρόφου εµποδίζει τον άλλο να αναλάβει τις ευθύνες του.
3. Συχνά ο ισχυρός σύντροφος φορτώνεται περισσότερες ευθύνες και εποµένως περισσότερο στρες.
4. Ο «δυνατός» συχνά καλύπτει την ανασφάλειά του, ενώ ο «εξαρτηµένος» έµµεσα ίσως ασκεί µεγάλη επιρροή.
5. Ο εξαρτηµένος σύντροφος µπορεί να ανέχεται συµπεριφορές που υπό άλλες συνθήκες δεν θα δεχόταν γιατί φοβάται να µείνει µόνος και να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες της ζωής.

Η λύση
1. Μην αποµακρύνεστε. Φροντίστε να µιλάτε καθηµερινά για τις προκλήσεις που αντιµετωπίζετε υποστηρίζοντας και ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλον.
2. Συζητήστε κάθε φορά που θα πρέπει να παρθεί µια απόφαση που αφορά στο σπίτι ή την οικογένεια, µε σκοπό να λαµβάνετε αποφάσεις από κοινού.
3. Πάρτε κάποιες πρωτοβουλίες αν είστε στη θέση του εξαρτηµένου ή κάντε βήµατα για να πιστέψετε στον εαυτό σας και να λειτουργήσετε ανεξάρτητα.

Το µοντέλο: Εµείς οι δύο είµαστε ένα
Αρκετά ζευγάρια πιστεύουν ότι µετά το γάµο πρέπει να κάνουν τα πάντα µαζί. Στην αρχή αυτό µπορεί να φαίνεται ροµαντικό, µε το πέρασµα του χρόνου όµως, καθώς το «εγώ κι εσύ» µεταλλάσσεται σε «εµείς», τα δύο µέλη συνήθως χρειάζεται να κάνουν συµβιβασµούς που πιθανόν δεν είναι ευχάριστοι. Οι υποχωρήσεις µπορεί να είναι αναπόφευκτες σε οποιαδήποτε σχέση, είναι όµως σηµαντικό να γίνονται αµοιβαία, ενώ παράλληλα θα πρέπει ο κάθε σύντροφος να σέβεται και να στηρίζει τις ανάγκες και τις επιθυµίες του άλλου. Μια υγιής σχέση είναι σηµαντικό να διασφαλίζει τη διατήρηση της ταυτότητας του καθένα ως ξεχωριστής προσωπικότητας και όχι να προκαλεί συναισθήµατα καταπίεσης και εξάρτησης. Το γεγονός πως ο σύντροφός µας έχει µια δραστηριότητα που µπορεί να απολαµβάνει και χωρίς εµάς δεν σηµαίνει πως µας αγαπάει λιγότερο. Συνήθως σηµαίνει απλά πως έχει ανάγκη για λίγο προσωπικό χώρο και χρόνο.

Οι παγίδες
1. Το ζευγάρι κάνει συµβιβασµούς και καταλήγει να κάνει πράγµατα που ευχαριστούν µόνο τον έναν και όχι τον άλλο.
2. Το «εµείς» µπορεί να αποδειχτεί καταπιεστικό, αφού ισοπεδώνει τις προσωπικές ανάγκες των δύο συντρόφων που συχνά διαφέρουν. Επιπλέον περιορίζονται οι δυνατότητες προσωπικής εξέλιξης.
3. Χωρίς την αίσθηση της αποµόνωσης, ο ένας από τους δύο µπορεί να θεωρήσει απαραίτητο να κρατάει µυστικά ή να λέει µικροψέµατα ώστε να διασφαλίσει την ιδιωτική ζωή που έχει ανάγκη.

Η λύση
1. Μιλήστε για τις ανάγκες σας. Συζητήστε πρώτα για το τι θέλετε εσείς και στη συνέχεια ακούστε προσεκτικά τι θέλει ο σύντροφός σας δείχνοντας σεβασµό και κατανόηση.
2. Γνωστοποιήστε τα όρια. Ξεκαθαρίστε µέχρι πού φτάνουν τα όρια της ελευθερίας που επιτρέπει ο ένας στον άλλον µέσα στο γάµο. Έτσι δεν θα έρθετε προ εκπλήξεων και θα αποφύγετε γκρίνιες και συγκρούσεις.
3. Προχωρήστε σε αµοιβαίες συµφωνίες. ∆ιαπραγµατευτείτε µέχρι να βρείτε τη χρυσή τοµή. Για παράδειγµα, µπορεί να αποφασίσετε κάποιες φορές να βγαίνετε µε διαφορετικές παρέες.

To µοντέλο: Πενήντα-πενήντα
Πολλά νέα ζευγάρια ξεκινούν τον έγγαµο βίο µε αυτό το στόχο: την πλήρη ισότητα στις υποχρεώσεις που συνεπάγεται η καινούργια τους ζωή. Στην πορεία όµως βλέπουν ότι κάτι τέτοιο στην πράξη δεν είναι πάντα εφικτό. Τα νούµερα είναι απογοητευτικά. Οι γυναίκες σε παγκόσµια κλίµακα είναι υπεύθυνες για το 70% των οικιακών εργασιών, ενώ οι άντρες (αν και οι νεότεροι κάνουν φιλότιµες προσπάθειες) µόλις για το 15%. Πάντως η έλλειψη ισορροπίας στον καταµερισµό εργασίας στο σπίτι που ήταν «καθεστώς» στις προηγούµενες γενιές µπορεί να επηρεάζει την έλλειψη ισορροπίας και στην τωρινή γενιά επισηµαίνουν οι ειδικοί. Αυτό σηµαίνει ότι ένας άντρας µπορεί να έχει τη διάθεση να βοηθήσει τη σύντροφό του αλλά να µην τον βοηθάνε οι απόψεις µε τις οποίες έχει ανατραφεί.

Οι παγίδες
Σε αυτή την περίπτωση τα πιο συνηθισµένα λάθη γίνονται από τις γυναίκες που διεκδικούν το πενήντα-πενήντα και είναι τα εξής:
1. Γκρινιάζουν ασταµάτητα υιοθετώντας το ρόλο του θύµατος, γεγονός που οι σύντροφοί τους ερµηνεύουν σαν ένα διαρκές «κατηγορώ».
2. Συµπεριφέρονται στο ταίρι τους χωρίς σεβασµό: «Κάν’ το µόνος σου», «Είσαι υποχρεωµένος να βοηθήσεις» κ.λπ.
3. Χρησιµοποιούν τον άνισο καταµερισµό εργασίας στο σπίτι σαν αφορµή για καβγάδες όταν το πρόβληµα είναι άλλο.

Η λύση
1. Μην βάζετε στόχο τον ίσο καταµερισµό υποχρεώσεων γιατί συνήθως δεν είναι εφικτός. Οι γυναίκες είναι σηµαντικό να καταλάβουν ότι δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει ίσος καταµερισµός εργασιών στο σπίτι και ότι οι άντρες µπορούν να προσφέρουν βοήθεια µε άλλο τρόπο.
2. Ακούστε τι έχει να σας προτείνει ο σύντροφός σας επιτρέποντάς του να επιλέξει τις δουλειές που του ταιριάζουν καλύτερα.
3. Αποφύγετε να γκρινιάζετε ή να κρατάτε το θυµό µέσα σας όταν νιώθετε «ριγµένη». Υπενθυµίστε του τις υποχρεώσεις του χωρίς να τον µειώνετε ή να τον υποτιµάτε.
4. Επιβραβεύστε σε κάθε ευκαιρία την πρόθεσή του να βοηθήσει επιτρέποντάς του να το κάνει µε τον τρόπο του.
5. Ζητήστε τη βοήθειά του µε ευγένεια όποτε την χρειάζεστε αποφεύγοντας τον αυταρχισµό και τα ξεσπάσµατα.

Info
Η εξισορρόπηση του «και µαζί, και χώρια» είναι το κλειδί στην επιτυχία ενός γάµου, αφού βοηθά τη σχέση να «ανασαίνει» και προφυλάσσει από συγκρούσεις.

Το µοντέλο: Η σχέση θύµα-θύτης
Σε αυτό το µοντέλο γάµου ο ένας από τους δύο παίρνει το ρόλο του θύµατος. Κάποια άτοµα που συνήθως µέσα στην οικογένειά τους βρίσκονταν ή επέλεγαν αυτή τη θέση τείνουν να την υιοθετούν και στη σχέση µε τον σύντροφό τους, επιλέγοντας να είναι δίπλα σε κάποιον που συντηρεί αυτή τη στάση. Στις σχέσεις αυτές ο θύτης µπορεί να είναι βίαιος, επιθετικός, εθισµένος σε εξαρτήσεις, αδιάφορος, ανεύθυνος, απρόθυµος να επικοινωνήσει ή να ικανοποιήσει σεξουαλικά τον σύντροφό του. Από την άλλη αυτός που νιώθει θύµα µέσα στη σχέση κατηγορεί τον σύντροφό του για οποιαδήποτε αδυναµία, ελάττωµα ή ανεπάρκεια, ενώ δέχεται την κακή του συµπεριφορά. Με αυτό τον τρόπο καταλήγουµε σε ένα φαύλο κύκλο που µόνο χαµένους έχει.

Οι παγίδες
1. Πολλές φορές ο φόβος της απόρριψης ή ενός πιθανού χωρισµού αναγκάζει κάποιους να συµβιβαστούν µε έναν σύντροφο που δεν τους ικανοποιεί.
2. Ο ρόλος του θύµατος είναι ένας τρόπος για να δικαιολογήσουµε πολλές από τις δικές µας ανεπάρκειες επειδή έχουµε χαµηλή αυτοπεποίθηση και φοβόµαστε να τολµήσουµε. Παράλληλα είναι ένας τρόπος να κρατάµε την προσοχή των άλλων στραµµένη συνέχεια πάνω µας.
3. Οι άνθρωποι που παίρνουν το ρόλο του θύµατος υποφέρουν, αλλά συνήθως δικαιολογούν την άσχηµη συµπεριφορά του συντρόφου τους, ενώ κάποιες φορές µε τον τρόπο τους την προκαλούν κιόλας, σαν να µην θέλουν πραγµατικά να ξεφύγουν από αυτή.

Η λύση
1. Αν είστε το «θύµα», αλλάξτε πρώτα εσείς. Αντί να εστιάζετε στα λάθη ή στις ανεπάρκειες του συντρόφου σας, εστιάστε στο τι µπορείτε να κάνετε εσείς για να αλλάξετε αυτά που σας ενοχλούν.
2. Μην κρατάτε το θυµό µέσα σας. Μιλήστε µε τον σύντροφό σας και γνωστοποιήστε γιατί είστε θυµωµένη ή απογοητευµένη µαζί του, εξηγώντας του τους λόγους και δίνοντάς του συγκεκριµένα παραδείγµατα.
3. Μην βάζετε τη ζωή σας στην αναµονή. Πάρτε πρωτοβουλίες αν υπάρχουν πράγµατα που θέλετε να κάνετε και δεν έχετε κάνει ακόµα. Επιχειρήστε να κάνετε τα όνειρά σας πραγµατικότητα αντί να επαναπαύεστε στο γεγονός ότι ο σύντροφός σας είναι εκείνος που βάζει φρένο σε αυτά.
4. Προσπαθήστε να µην αναπαράγετε συνέχεια συµπεριφορές θύτη-θύµατος γιατί είναι ψυχοφθόρο και για τους δύο και έχει αρνητικές επιπτώσεις στη σχέση.

Πηγή: myworld