Το μαφιόζικο ποδόσφαιρο και τα πλοκάμια του οργανωμένου εγκλήματος στη Λατινική Αμερική

Την ώρα που το ποδόσφαιρο συνεχίζει να αποτελεί ενωτική δύναμη και άνεμο συμφιλίωσης για τους δοκιμαζόμενους λαούς της Λατινικής Αμερικής, η στρογγυλή θεά φαίνεται ότι έχει μαγνητίσει πολλούς περισσότερους από τους απλούς οπαδούς στη σαγήνη της.

Παρακινημένο από την εξουσία και το κύρος, ξεστρατισμένο ως πλυντήριο μαύρου χρήματος και δελεασμένο από τον απίστευτο πλούτο των καρτέλ, το οργανωμένο ποδόσφαιρο της Λατινικής Αμερικής έχει υπογράψει εδώ και δεκαετίες μυστικά συμβόλαια συνεργασίας με τον υπόκοσμο των ναρκωτικών, καθώς τα συμφέροντα αμφότερων προωθούνται καλύτερα όταν πηγαίνουν χέρι-χέρι.

Διαβόητοι βαρόνοι ναρκωτικών και μεγαλοστελέχη του οργανωμένου εγκλήματος έριξαν λοιπόν τα ζάρια στην μπαρμπουτιέρα του ποδοσφαίρου και κέρδισαν, συμπαρασύροντας στο διεφθαρμένο ταξίδι παίκτες, παράγοντες και ποδοσφαιρικές ενώσεις.

Όταν λοιπόν το ποδόσφαιρο συναντάται πρόθυμα με τον υπόκοσμο τότε η διαφθορά πρυτανεύει, αν και οι επαφές δεν είναι πάντα αγαστές και συχνά γίνονται βίαιες. Όπως κι αν έχει πάντως, είμαστε στα σίγουρα στην επικράτεια του λατινοαμερικάνικου ποδοσφαίρου…

Τα καρτέλ γίνονται ιδιοκτήτες: Η περίπτωση της ομάδας America de Cali

Ήταν το 1983 όταν ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης της Κολομβίας, Rodrigo Lara Bonilla, έδωσε στη δημοσιότητα μια λίστα με έξι ομάδες της επαγγελματικής κατηγορίας που ήταν «στα χέρια ατόμων που συνδέονται με τη διακίνηση ναρκωτικών». Μεταξύ των αποκαλύψεων του υπουργού ήταν και η ομάδα της νοτιοδυτικής κολομβιανής πόλης Cali, η America, πρόεδροι της οποίας ήταν τα αδέλφια Miguel και Gilberto Rodriguez Orejuela, που δεν ήταν άλλοι από τα μεγαλοαφεντικά του διαβόητου Καρτέλ Cali.

Όταν ο κολομβιανός αστέρας Anthony de Avila σκόραρε το νικητήριο γκολ σε προκριματικό ματς του 1997 που εξασφάλισε την πρόκριση της Κολομβίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο της επόμενης χρονιάς, στη συνέντευξη που παραχώρησε δεν μάσησε τα λόγια του και αφιέρωσε το γκολ «σε αυτούς που έχουν στερηθεί την ελευθερία τους και ειδικά στους Miguel και Gilberto Rodriguez», τους «βαρόνους» δηλαδή που ήταν ήδη στη φυλακή. Παρά το γκρέμισμα του καρτέλ στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όλοι γνώριζαν ότι η ομάδα America συνέχιζε να λαμβάνει επιχορηγήσεις από τα δίκτυα διακίνησης ναρκωτικών, με τις αποδείξεις να περισσεύουν.

Το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ πρόσθεσε την America στη λίστα του λατινοαμερικανικού οργανωμένου εγκλήματος το 1999 παγώνοντας ταυτοχρόνως όλα τα περιουσιακά στοιχεία της ομάδας στην Αμερική, κι αυτό για τις συνεχιζόμενες σχέσεις του κλαμπ με τα αδέλφια Rodriguez Orejuela. Η ίδια ομάδα συνδέθηκε το 2007 και με πλήθος εξτρεμιστικών παραστρατιωτικών οργανώσεων της Κολομβίας, κάτι που υποδεικνύει τις πολύ στενές σχέσεις υποκόσμου, οργανωμένου αθλητισμού και αυτονομιστικών αισθημάτων…

Οι πρόεδροι γίνονται «βαρόνοι»: Ο Μεξικανός «Ποδοσφαιριστής»

Τον Ιανουάριο του 2014, οι μεξικανικές Αρχές συνέλαβαν τον Tirso Martinez Sanchez, τον διαβόητο «El Futbolista» («Ποδοσφαιριστή»), ο οποίος στο περιθώριο της πλούσιας εγκληματικής του δράσης ήταν ιδιοκτήτης της επαγγελματικής ομάδας Queretaro και έλεγχε σκιωδώς άλλες δύο ομάδες της μεγάλης κατηγορίας, τις Irapuato και Celaya. Την ίδια στιγμή που ο «Ποδοσφαιριστής» ήταν το μεγαλοαφεντικό ενός από τα ισχυρότερα καρτέλ του Μεξικού, υπεύθυνο για τη διακίνηση 70 τόνων κολομβιανής κοκαΐνης στις ΗΠΑ μεταξύ 2000-2003, ο ίδιος δεν έκρυβε ποτέ τις αγαστές του σχέσεις με τα μεγαλύτερα ονόματα των μεξικανικών καρτέλ, όπως ο Amado Carrillo Fuentes του τρομακτικού Καρτέλ Juarez (ο «Άρχοντας των Ουρανών») και ο Arturo Beltran Leyva του ομώνυμου συνδικάτου εγκλήματος.

Ο Sanchez ξέπλενε μέσω των ομάδων που έλεγχε το ασύστολο μαύρο παραδάκι, με τις μεταγραφές των παιχτών να είναι εδώ ο ακρογωνιαίος λίθος. Και βέβαια είχε ιδρύσει και μια εταιρία ειδικά για τον σκοπό αυτό, την προώθηση δηλαδή των μεξικανών παικτών στα μεγάλα σαλόνια της Ευρώπης (Promotora Internacional Fut Soccer), από κοινού με αξιοσέβαστους επιχειρηματίες της χώρας…

Οι παίκτες αρχίζουν τις «αγαθοεργίες»: Ο πατέρας Μέσι και τα κολομβιανά καρτέλ

Τον Δεκέμβριο του 2013, η ισπανική εφημερίδα «El Mundo» έκανε παγκόσμια αίσθηση όταν δημοσιοποίησε ότι ο Χόρχε Μέσι, πατέρας και μάνατζερ του αργεντίνου άσου Λιονέλ Μέσι, ήταν αντικείμενο έρευνας για μεγάλη υπόθεση ξεπλύματος ναρκοχρήματος για λογαριασμό κολομβιανών καρτέλ. Ο καθοριστικός ρόλος του Χόρχε στη διαχείριση και την τιμή των εισιτηρίων για μια σειρά διεθνών φιλικών με φιλανθρωπικό χαρακτήρα που έδωσε ο Λιονέλ (Messi and Friends) στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη για να συγκεντρώσει κονδύλια για πληθώρα φιλανθρωπικών σωματείων μπήκε στο στόχαστρο των Αρχών, όταν μάλιστα οι μη-κυβερνητικές οργανώσεις ισχυρίστηκαν ότι δεν τσέπωσαν ούτε σέντσι από την παγκόσμια περιοδεία του αργεντίνου αστέρα!

Σύμφωνα με το εκτενές ρεπορτάζ της εφημερίδας αλλά και τις πληροφορίες που έπεσαν αργότερα βροχή, ο πατέρας Μέσι κατηγορείται ότι έλαβε προμήθεια 10-20% από ναρκομαφιόζους για να ξεπλύνει χρήματα μέσω των φιλανθρωπικών αγώνων που διοργανώθηκαν το καλοκαίρι του 2013: οι έμποροι ναρκωτικών αγόραζαν σωρηδόν «τσιμπημένα» εισιτήρια και ξέπλεναν βρόμικο χρήμα, δίνοντας ένα 10-20% προμήθεια για τον κόπο του Χόρχε. Η υπόθεση συνδέθηκε αργότερα (Οκτώβριος του 2014) και με φοροδιαφυγή εκατομμυρίων εκ μέρους πατέρα και γιου Μέσι, αν και ο Χόρχε ανέλαβε πλήρως την ευθύνη απαλλάσσοντας τον αστέρα από κάθε εμπλοκή.

Παρά το γεγονός ότι η υπόθεση έγινε παγκόσμιο πρωτοσέλιδο, η μεταγενέστερη διευκρίνιση των ισπανικών Αρχών ότι ο Λιονέλ δεν είχε ευθέως σχέση με την έρευνα πέρασε στα «ψιλά» του Τύπου. Η έρευνα είναι όμως ακόμα ανοιχτή για τα έργα και τις ημέρες του Χόρχε και ανεξαρτήτως ετυμηγορίας, η πρακτική του ξεπλύματος μαύρου χρήματος μέσω ποδοσφαιρικών κομπίνων είναι εδώ και χρόνια δημοφιλέστατη στη Λατινική Αμερική…

Οι χούλιγκαν μετατρέπονται σε συμμορίτες και μπράβους: Η περίπτωση των Αργεντίνων Barras Bravas

Κάθε άθλημα έχει και σάπια φρούτα στις οπαδικές τάξεις του, αν και οι σκληροπυρηνικοί φίλαθλοι του ποδοσφαίρου παραμένουν παγκόσμιο ορόσημο βίας και αναταραχών. Και ακόμα μεγαλύτερη σταθερά εδώ σε τραγικούς όρους είναι οι διαβόητοι Barras Bravas της Αργεντινής, που πήγαν τον χουλιγκανισμό στο αμέσως επόμενο επίπεδο. Τα οργανωμένα κλαμπ των θερμόαιμων οπαδών δεν περιορίζονται στο να δίνουν το δυναμικό παρών σε κάθε αγώνα της ομάδας τους ή έστω στις παραδοσιακές συμπλοκές μεταξύ οπαδών, αλλά μοιράζονται πολλά κοινά με τις πλέον διαβόητες συμμορίες του πλανήτη: έχουν συνδεθεί με υποθέσεις διακίνησης ναρκωτικών και ξεκαθαρίσματος φονικών λογαριασμών εκ μέρους των καρτέλ που υπηρετούν (και από τα οποία αμείβονται εξάλλου).

Στα «ψιλά» των δραστηριοτήτων τους περιλαμβάνονται η προστασία των ελεύθερων χώρων στάθμευσης κοντά στα γήπεδα και το οικονομικό άρμεγμα των ομάδων με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, αν και το πράγμα ξεφεύγει όταν λειτουργούν ως πληρωμένοι δολοφόνοι «βαρόνων» και διεφθαρμένων πολιτικών ή ως μισθωμένα μπράτσα σε διαδηλώσεις και άλλες δημόσιες εκδηλώσεις. Και βέβαια εξαιτίας των σχέσεών τους με μεγαλοπαράγοντες της πολιτικής και επιχειρηματικής ζωής απολαμβάνουν μια ασυνήθιστη κυβερνητική ασυλία: όχι μόνο δεν διώκονται, αλλά προβαίνουν ανοιχτά σε ξεδιάντροπες απειλές και εκφοβισμούς αντιπάλων και στόχων που τους έχουν υποδείξει οι εργοδότες τους. Τον Αύγουστο του 2013, για παράδειγμα, ο επικεφαλής της ομοσπονδιακής αστυνομίας της Αργεντινής έγινε αποδέκτης απειλών κατά της ζωής του ονομάζοντας ανοιχτά ως υπαίτιο τη «μαφία του ποδοσφαίρου», όπως δήλωσε…

Το παιχνίδι της συμφιλίωσης: Η FARC και το ποδόσφαιρο σε ρόλο ειρηνευτή

Όταν μιλάμε για παραστρατιωτικά δίκτυα, η εμπλοκή με το δημοφιλέστερο σπορ του πλανήτη είναι περισσότερο επικοινωνιακό τέχνασμα παρά σοβαρή δουλειά. Πουθενά δεν επιβεβαιώνεται αυτό καλύτερα από την περίπτωση της μεγαλύτερης παραστρατιωτικής οργάνωσης της Κολομβίας, των διαβόητων Επαναστατικών Ένοπλων Δυνάμεων της Κολομβίας (FARC), η οποία είναι πλέον σε διαπραγματεύσεις για την υπογραφή συμφώνου ειρήνης με τους αξιωματούχους τόσο της Κούβας όσο και της Κολομβίας.

Στα τέλη Νοεμβρίου του 2013, η διαπραγματευτική ομάδα της FARC έγινε πρωτοσέλιδο όταν προσφέρθηκε να διοργανώσει μια σειρά από ποδοσφαιρικούς αγώνες καλής θελήσεως (Games for Peace) στην Κούβα και την Κολομβία, με σκοπό την προώθηση των ειρηνευτικών διαδικασιών. Ιθύνων μάλιστα νους της ποδοσφαιρικής συνάντησης δεν ήταν άλλος από τον κολομβιανό ποδοσφαιρικό θρύλο Κάρλος Βαλντεράμα, ο οποίος είχε δηλώσει σε κολομβιανή εφημερίδα ότι το ποδόσφαιρο θα μπορούσε να παίξει πράγματι ρόλο διαπραγματευτή για τη συμφιλίωση των αισθημάτων στη χώρα.

Η FARC άδραξε την ευκαιρία και εξέδωσε ανακοινωθέν από την Αβάνα, διά στόματος μάλιστα του επίσημου διαπραγματευτή της Ivan Marquez, σύμφωνα με το οποίο οι αντάρτες «προετοιμάζονταν σωματικά και αθλητικά» για το τουρνουά! Οι ρέμπελοι κάλεσαν και άλλους αστέρες της στρογγυλής θεάς να συμμετέχουν, μεταξύ των οποίων και τον αργεντίνο άσο Ντιέγκο Μαραντόνα. Ο εκπρόσωπος Τύπου της κολομβιανής κυβέρνησης δήλωσε ότι η κυβέρνηση βλέπει θετικά το βήμα, αν και δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα οποιαδήποτε άλλη πρόοδος…

Οι «βαρόνοι» γίνονται ευεργέτες: Το παράδειγμα της Mapaches de Nueva Italia

Η FARC φαίνεται ότι δεν είναι η μόνη που αναγνωρίζει τις προοπτικές της μπάλας ως διαμεσολαβητή και δημοσιοσχεσίτη. Ο μεξικανός βαρόνος των ναρκωτικών Wenceslao Alvarez, γνωστός απλά ως «El Wencho», απέκτησε μια ερασιτεχνική ομάδα, τη Mapaches de Nueva Italia, για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Πριν από τη σύλληψή του το 2008, ο υπερδραστήριος Alvarez ήταν κάτι σαν χαμαιλέοντας στην εγκληματική του καριέρα: ενεργό μέλος στο Καρτέλ του Κόλπου και συνεργάτης του συνδικάτου Familia Michoacana, το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών τον ενέπλεκε ακόμα και στο δίκτυο των Zetas!

Σε έφοδο λοιπόν της αστυνομίας στα γραφείο της ομάδας, οι Αρχές συνέλαβαν μπόλικα μέλη της Mapaches που είχαν ευεργετηθεί πολύ από τις παράνομες δραστηριότητες του «νονού». Όπως υπέδειξε η έρευνα, τμήματα της οποίας δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Los Angeles Times», πάμπολλοι παίκτες έπαιρναν εξαιρετικά ασυνήθιστες απολαβές για την κατηγορία της ομάδας και την κλάση τους, ζώντας μια πολυτελή ζωή που δεν προσιδίαζε σε ερασιτέχνη μπαλαδόρο. Ο εισαγγελέας κατέληξε ότι η ομάδα δεν ήταν παρά μια καλοστημένη βιτρίνα για τις έκνομες δραστηριότητες του δικτύου των κακοποιών.

Για κάποιον βέβαια σαν τον Alvarez, έναν βαρόνο του εγκλήματος που διοικεί μια αυτοκρατορία ναρκωτικών που εκτείνεται από τις καλλιέργειες κόκας της Κολομβίας μέχρι και τους δρόμους της Αμερικής, μια ποδοσφαιρική ομάδα Β’ Εθνικής παραείναι μικρή για να ξεπλύνει τα εκατομμύρια του μαύρου χρήματος. Η απόκτησή της είχε να κάνει περισσότερο με την ισχυροποίησή του στο εσωτερικό της κοινωνίας και τα ερείσματα που ήθελε να έχει στην κοινότητα. Κάτι που πέτυχε, σύμφωνα με τον εισαγγελέα, καθώς στην ακτίνα της δράσης του εμφανιζόταν ως μεγάλος ευεργέτης, ιδρύοντας ομάδες και κατασκευάζοντας αθλητικά κέντρα και ποδοσφαιρικές ακαδημίες για παιδιά…

Διακίνηση ναρκωτικών: Όταν οι ποδοσφαιριστές μετατρέπονται σε βαποράκια

Την ώρα που τα κέρδη που συνδέονται με την καθαρή ποδοσφαιρική δράση παραμένουν ένας δημοφιλής τρόπος ξεπλύματος χρήματος, υπάρχουν και φορές που οι υπόγειες σχέσεις ποδοσφαίρου και ναρκόκοσμου μεταστρέφονται σε επίπεδο φυσικής εργασίας: οι παίκτες αναλαμβάνουν ενεργή δράση στη διακίνηση ναρκωτικών! Το 2003, για παράδειγμα, ο αμυντικός της μεξικανικής ομάδας Club Necaxa, Carlos Alvarez Maya, συνελήφθη στον διεθνή αερολιμένα της Πόλης του Μεξικού όταν οι Αρχές εντόπισαν μετρητό περισσότερο από 1 εκατ. δολάρια στις αποσκευές του.

Όταν ανακρίθηκε, περιορίστηκε να δηλώσει ό,τι και κάθε άλλο βαποράκι ναρκωτικών ή μετρητών υπό τον φόβο πάντα των αντιποίνων: είπε στην αστυνομία ότι ένας άγνωστος τον είχε προσεγγίσει έξω από το αεροδρόμιο προσφέροντάς του παχυλή αμοιβή για να μεταφέρει τον χαρτοφύλακα. Κι αυτή δεν είναι φυσικά η μόνη περίπτωση ποδοσφαιριστή που πιάνεται στα πράσα να κάνει ζοφερές εκδουλεύσεις για τον λατινοαμερικάνικο υπόκοσμο…

Οι παίκτες γίνονται στόχοι: Η ιστορία του Salvador Cabañas

Είπαμε, τα παραδείγματα των λατινοαμερικάνων επαγγελματιών ποδοσφαιριστών που εμπλέκονται στον βίαιο κόσμο των ναρκωτικών και της διαφθοράς μόνο λίγα δεν είναι, αν και τραγικός σταθμός στέκει εδώ ο παραγουανός μπαλαδόρος Salvador Cabañas, πρώην επιθετικός της μεξικανικής Club America, ο οποίος πυροβολήθηκε εξ επαφής στο κεφάλι μέσα σε μπαρ της Πόλης του Μεξικού το 2010. Εντελώς αναπάντεχα (για τους κακοποιούς σίγουρα!), ο παίκτης επιβίωσε, αν και οι γιατροί δεν κατάφεραν να αφαιρέσουν τη σφαίρα από τον εγκέφαλό του.

Παρά ταύτα, ο Cabañas έχει αναρρώσει σε τέτοιο βαθμό που κατάφερε να εξασφαλίσει συμβόλαιο με βραζιλιάνικη ομάδα της δεύτερης κατηγορίας (Tanabi Esporte Clube), αν και η ικανότητά του στον αγωνιστικό χώρο μένει να φανεί. Από την ανάκριση και τα στοιχεία που προέκυψαν, οι Αρχές υποπτεύονται ότι ο παίκτης ήταν μπλεγμένος στα δίχτυα των καρτέλ, πιθανότατα χρωστώντας ποσά. Όσο για τον επίδοξο εκτελεστή του, αναγνωρίστηκε σύντομα και δεν ήταν άλλος από τον διαβόητο Jose Jorge Balderas, γνωστό ως «JJ» και πρωτοπαλίκαρο του εγκληματικού συνδικάτου Beltran Leyva Organization, ο οποίος συνελήφθη τελικά το 2011.

Από τη δική του ομολογία αλλά και του μαφιόζου-αφεντικού του (Edgar Valdez Villarreal) που είχε πιαστεί εντωμεταξύ, το παζλ φάνηκε να συμπληρώνεται, καθώς ο ποδοσφαιριστής ήταν για τα καλά χωμένος στο δίκτυο των κακοποιών και η απόπειρα δολοφονίας του δεν ήταν τίποτα άλλο από ξεκαθάρισμα λογαριασμών αλλά και επίδειξη δύναμης εκ μέρους του καρτέλ σε επίδοξους αποστάτες…

Παράγοντες και αξιωματούχοι σε ρόλο διακινητή: Η «Επιχείρηση Κυκλώνας» του 2009

Ο εύκολος πλουτισμός που εγγυάται ο ζοφερός κόσμος των ναρκωτικών δεν δελεάζει μόνο παίκτες αλλά και παράγοντες του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Τον Φεβρουάριο του 2009 ξεδιπλώθηκε η λεγόμενη «Επιχείρηση Κυκλώνας» (Operación Ciclón), μια γιγαντιαία προσπάθεια της ισπανικής αστυνομίας που απέδωσε ζηλευτούς καρπούς: 11 άτομα συνελήφθησαν με την κατηγορία ότι εκμεταλλεύονταν τους δεσμούς τους με το ποδόσφαιρο ως βιτρίνα για έναν διεθνή κύκλο διακίνησης ναρκωτικών που εκτεινόταν από την Αργεντινή μέχρι και τα μεγάλα σαλόνια της Ευρώπης.

Μεταξύ των ονομάτων ήταν ένας εν ενεργεία και ένας απόμαχος ποδοσφαιριστής, αλλά και αρκετοί μάνατζερ, παράγοντες και αξιωματούχοι. Σύμφωνα με τις ισπανικές Αρχές, εγκέφαλος της διεθνούς σπείρας ήταν ο Zoran Matijevic, τον οποίο αναγνώρισε η ισπανική εφημερίδα «El Pais» ως ατζέντη παικτών που λειτουργούσε με νόμιμη άδεια της FIFA. Αυτός και ο στενός συνεργάτης του, κάποιος Pedrag Stankovic (παλιός παίκτης της Hercules de Alicante), είχαν στην κατοχή τους 600 κιλά κοκαΐνης, την οποία και διακινούσαν μέσα στο προπέτασμα του ποδοσφαιρικού καπνού.

Η FIFA έσπευσε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, ισχυριζόμενη ότι ό,τι έγινε, έγινε μόνο σε επίπεδο εθνικών ομοσπονδιών και το διεθνές ποδόσφαιρο δεν είχε καμία ανάμειξη. Και βέβαια κατέληξε στο ανακοινωθέν της με το προφανές, ότι «καταδικάζουμε έντονα κάθε εγκληματική δραστηριότητα που μπορεί να σχετίζεται, έστω και εμμέσως, με το ποδόσφαιρο»…

Ο γεννήτορας όλων: Ο Πάμπλο Εσκομπάρ και η Atletico Nacional

Ο διαβόητος κολομβιανός μεγαλοβαρόνος ήταν, πέρα από ταγμένος φίλαθλος, και βασικός συντελεστής σε μια από τις ομάδες της πόλης Μεντεγίν, την Atletico Nacional. Η υποστήριξή του στο σωματείο ήταν αποτέλεσμα τόσο της αγάπης για την ομάδα του όσο και μια σωστά υπολογισμένη επαγγελματική κίνηση. Πωλήσεις εισιτηρίων, μισθοί και πριμ παικτών, διαφημιστικές δαπάνες αλλά και τηλεοπτικά δικαιώματα πρόσφεραν πρωτόγνωρες ευκαιρίες στον «βαρόνο» να ξεπλένει το παράνομο παραδάκι που συγκέντρωνε κατά εκατομμύρια η εγκληματική του αυτοκρατορία.

Όπως δήλωσε και ο πρώην διευθυντής της ομάδας, Francisco Maturana, το 2010, η εισροή των τεράστιων αυτών ποσών στα ταμεία της ομάδας βελτίωσε καθοριστικά το προφίλ της: «η άφιξη των ‘‘καυτών χρημάτων’’ συνέβαλε στο να πάρουμε καλούς ντόπιους παίκτες αλλά και να φέρουμε ακόμα καλύτερους ξένους, και με αυτό το ποδόσφαιρο βελτιώθηκε». Με βάση λοιπόν το αστρονομικό σε κόστος ρόστερ της Atletico Nacional το 1989, η ομάδα κατάφερε αυτό που κανένα κολομβιανό σωματείο δεν μπορούσε καν να ονειρευτεί: την κατάκτηση του Copa Libertadores, της πλέον γκλαμουράτης λατινοαμερικανικής κούπας! Όταν εξάλλου τον «γάζωσαν» πάνω στις στέγες του Μεντεγίν το 1993, ο Εσκομπάρ ενταφιάστηκε με τη σημαία της ομάδας.

Πλέον όμως με τον ίδιο κάτω από το χώμα και το καρτέλ του να παραδέρνει, η Atletico Nacional έχασε τον βασικό της χρηματοδότη και τα μεγαλεία ήταν πια παρελθόν, καθώς ακολούθησε κύμα ηχηρών αποχωρήσεων από την ομάδα. Το τέλος του κακοποιού σήμανε και το τέλος της ποδοσφαιρικής ακμής της Atletico Nacional…

Διαβάστε όλα τα θέματα της ενότητας Weekend του newsbeast.gr