Το ανθρώπινο σώμα είναι μια σωστή αηδία και γι’ αυτό δεν πρέπει να αμφιβάλει κανείς!
Γεμάτο κατά 90% από τρισεκατομμύρια μη ανθρώπινα βακτήρια, με βλέννες να στάζουν από κάθε άνοιγμά του και τρόπο λειτουργίας που θα έκανε ακόμα και τον πιο σκληρόπετσο να ξανασκεφτεί αν θα φάει το φάι του, το εσωτερικό μας δεν είναι να το πιάνεις στο στόμα σου ελαφρά τη καρδία.
Το γεγονός ότι δεν συνειδητοποιούμε πόσο σιχαμερό είναι μόνο ως ευλογία μπορεί να λογιστεί, καθώς πώς αλλιώς θα συνεχίζαμε απρόσκοπτα τη ζωή μας;
Το καζάνι της αηδίας σιγοβράζει όμως και συχνά-πυκνά γινόμαστε αποδέκτες του αποκρουστικού, αν και πάλι τείνουμε να το περνάμε στα ψιλά, ως άλλος αμυντικός μηχανισμός λες για να συνεχίζουμε να κάνουμε ό,τι κάνουμε χωρίς περαιτέρω ενοχλητικές σκέψεις.
Κρατηθείτε λοιπόν καθώς τα δεδομένα που θα δούμε μια τάση για έμετο θα την επιφέρουν. Και βέβαια προσοχή, καθώς μετά τη γνώση πισωγύρισμα δεν έχει…
Τα πόδια μας, ο παράδεισος του μυρωδάτου ιδρώτα
Όλοι ξέρουμε ότι ο ιδρώτας αγαπά τα πόδια μας, αν και αγνοούμε πόσο. Τα πόδια μας λοιπόν φιλοξενούν κάπου 250.000 ιδρωτοποιούς αδένες, οι οποίοι παράγουν 453 γραμμάρια περίπου του αλμυρού υγρού την ημέρα! Μισό κιλό δηλαδή ιδρώτα κάθε μέρα ανελλιπώς. Ένα μέρος εξατμίζεται φυσικά, ό,τι απομένει ωστόσο είναι ικανό να δώσει στα παπούτσια, τις κάλτσες και τα πόδια μας το χαρακτηριστικό τους άρωμα, αυτό που όλοι ξέρουμε καλά. Η υπέρμετρη αυτή εφίδρωση παρέχει το καταλληλότερο υγρό πλαίσιο για την ανάπτυξη βακτηρίων, ένας σωστός παράδεισος των μικροοργανισμών μέσα στον οποίο ανθούν, πολλαπλασιάζονται και βρομάνε φυσικά. Και βέβαια ταυτοχρόνως ο ιδρώτας αυξάνει την ευαισθησία μας σε μυκητιάσεις, όπως τα διαβόητα «πόδια του αθλητή»…
Αποβολή… νέκρας
Η εξωτερική στοιβάδα της επιδερμίδας μας είναι η κεράτινη στοιβάδα (stratum corneum), η οποία αποτελείται από τα αφυδατωμένα και χωρίς οργανίδια κερατινοκύτταρα, νεκρά κύτταρα δηλαδή, κάτω από τα οποία συναντάμε ζωντανά κύτταρα. Τα κερατινοκύτταρα που παράγονται στη βασική στοιβάδα κινούνται προς τα πάνω, πεθαίνουν και γίνονται έτσι τμήμα της κεράτινης στοιβάδας. Μόλις ένα κύτταρο γεννηθεί στη βασική στοιβάδα της επιδερμίδας, του παίρνει έναν μήνα περίπου να ανέλθει στα ανώτερα στρώματα και να αποβληθεί από τον οργανισμό. Κι αυτό γιατί τα νεκρά κύτταρα δεν στοιβάζονται στο σώμα: το εξωτερικό στρώμα της επιδερμίδας είναι εξαιρετικά λεπτό και πρέπει να παραμένει έτσι για να μη χάνει την εύθραυστη λειτουργικότητά του. Κι έτσι αποβάλλουμε τα νεκρά κύτταρα της επιδερμίδας ανοίγοντας χώρο για τα καινούρια, με ρυθμό 500 εκατ. κυττάρων την ημέρα. Και βέβαια σφουγγάρια και ρούχα φέρουν πάνω τους μεγάλο ποσοστό αυτής της νέκρας, αλλά και των βακτηρίων που τη συνοδεύουν. Ας μη συνεχίσουμε καλύτερα…
Το στόμα μας, το υγρό σπίτι των μικροοργανισμών
Έχετε ακούσει να συγκρίνουν το στόμα με τον οχετό ε; Αυτό μόνο άδικο είναι, φυσικά για τον οχετό! Το στόμα μας λοιπόν κατοικείται από 500-1.000 τύπους διαφορετικών βακτηρίων, 70-80 είδη μυκήτων και μια πληθώρα από ιούς και παράσιτα. Κι έτσι τμήμα αυτού που αντιλαμβανόμαστε ως γεύση είναι απλώς ένα συνονθύλευμα μικροοργανισμών, άλλων επικίνδυνων και επιβλαβών και άλλων ωφέλιμων. Γιατί έχουμε και τέτοιους στη στοματική μας κοιλότητα, απ’ όλα έχει ο μπαξές…
Κάτι… φυτρώνει
Η κερατίνη ξεπετάγεται από το σώμα μας όπως ανθός που βλασταίνει! Και το κάνει με τη μορφή μιας νεκρής πρωτεΐνης που οι άνθρωποι αρέσκονται να αποκαλούν μαλλιά. Αλλά και τα νύχια και το δέρμα είναι καμωμένα από κερατίνη και όπως ξέρουμε, τα κέρατα, οι οπλές και τα νύχια των ζώων επίσης από κερατίνη είναι φτιαγμένα. Πραγματικά απίστευτο το πόσο διαφορετικές μορφές μπορεί να πάρει η συγκεκριμένη πρωτεΐνη! Εμείς οι άνθρωποι έχουμε τις λεπτότερες τρίχες σε σχέση με τα άλλα πρωτεύοντα, αν και η πυκνότητα των θυλάκων είναι παρόμοια με των χιμπαντζήδων και των γοριλών. Οι δικές τους τρίχες είναι απλώς πιο μακριές και παχιές από τις δικές μας. Κι έτσι περισσότεροι από 5 εκατομμύρια θύλακες τρίχας καλύπτουν το σώμα μας, επιτρέποντας στην πολύμορφη κερατίνη να ξεπετάγεται κυριολεκτικά από παντού. Η κερατίνη μπορεί βέβαια να πάρει διάφορες μορφές και να εκδηλωθεί σε συγκεντρώσεις που δεν προσιδιάζουν στον άνθρωπο, όπως τα διαβόητα δερματικά κέρατα που φυτρώνουν σε κάποιους ατυχείς συνανθρώπους μας (εικόνες των οποίων δεν θέλουμε να σας δείξουμε)…
Στάζει βλέννα
Η γλοιώδης ουσία που παράγεται στους βλεννογόνους αδένες είναι στην πραγματικότητα ένα προστατευτικό στρώμα που καθαρίζει την αναπνευστική, την πεπτική, ακόμα και τη γεννητική οδό. Μια λιπαρή, γλοιώδης και αηδιαστική εσωτερική πανοπλία κοντολογίς! Κάπου 1 λίτρο βλέννας παράγει ο οργανισμός μας καθημερινά και ένα καλό ποσοστό αυτού το καταπίνουμε, αν και μόνο όταν είμαστε άρρωστοι το καταλαβαίνουμε: η οπισθορρινική έκκριση λειτουργεί ωστόσο σε ημερήσια διάταξη, η αίσθηση δηλαδή της συσσώρευσης βλέννας στον λαιμό η το αίσθημα ότι κάτι στάζει προς τα κάτω από το πίσω μέρος της μύτης. Φλέγμα και πτύελο μπορεί να έχουν σφοδρές αντιμικροβιακές και αντιβακτηριδιακές δράσεις, καθαρίζοντας επιπρόσθετα τον εσωτερικό μας κόσμο από σωματίδια σκόνης, το απαίσιο ωστόσο του πράγματος παραμένει. Και βέβαια στις γυναίκες συναντάμε και την τραχηλική βλέννη, τον τρόπο του σώματος να αποκαλύπτει τις γόνιμες μέρες της ωορρηξίας. Μέχρι και στα κόπρανα υπάρχει η βλέννα, αν και η εκροή της από τον πρωκτό είναι ως έναν βαθμό φυσιολογική. Ας το δεχτούμε λοιπόν, το σώμα μας είναι μια πελώρια κάνουλα βλέννας…
Δοχείο εξαιρετικά διαβρωτικών οξέων
Το γνωστό μας γαστρικό υγρό περιέχει, πέρα από την πανταχού παρούσα βλέννα και μια σειρά από ένζυμα, υδροχλωρικό οξύ. Ω ναι, το ίδιο οξύ που καταστρέφει τα μέταλλα και κάθε φυτικό και ζωικό ιστό φυσικά! Και σαν να μη φτάνει αυτό, τα βακτήρια του στομάχου είναι τόσο ανθεκτικά που καταφέρνουν και επιβιώνουν μέσα στο κατάφωρα αφιλόξενο αυτό περιβάλλον. Χωρίς τα προστατευτικά στρώματα του στομάχου όμως, η τοξικότητα του γαστρικού μείγματος είναι τόσο υψηλή που θα χωνεύαμε στο τέλος το ίδιο μας το στομάχι! Κι εδώ έρχεται για άλλη μια φορά η αηδιαστικότατη βλέννα να μας προστατεύσει από την εξαιρετικά διαβρωτική δράση του υδροχλωρικού οξέος. Η ποσότητα του εκκρινόμενου γαστρικού υγρού μέσα στο 24ωρο εξαρτάται μάλιστα από την ποσότητα της προσλαμβανομένης τροφής, την ίδια στιγμή που όταν το γαστρικό μείγμα δεν παραχθεί στις ιδανικές αναλογίες, τότε αρχίζουν τα προβλήματα, όπως η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Σε όλους μας έχει συμβεί κι έτσι πήραμε μια πρώτη γεύση πόσο καυστικό είναι το γαστρικό υγρό…
Οι μύκητες που βγαίνουν εκτός ελέγχου
Απλά απλά, το σώμα μας είναι μυκητιασικός παράδεισος! Εκατό διαφορετικά είδη μυκήτων συναντάμε μόνο στα πόδια μας, εκεί δηλαδή που παραμένει η μερίδα του λέοντος των μυκήτων στο τέλος κάθε μα κάθε μέρας. Παρά το γεγονός ότι ο οργανισμός μας συνυπάρχει σχετικά αρμονικά με τους μύκητές του, δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο τα πράγματα να χάνουν κάθε έννοια μέτρου και τότε μιλάμε για μια από τα τόσα είδη μυκητίασης που πλήττουν το σώμα μας. Εδώ θα μιλήσουμε μόνο για την καντιντίαση, τη μόλυνση από ζυμομύκητα που αποτελεί τμήμα της φυσιολογικής χλωρίδας του σώματος που όταν διαταραχθούν οι ευαίσθητες ισορροπίες του παράγει τοξίνες που προκαλούν πληθώρα συμπτωμάτων στο πεπτικό, το αναπνευστικό, το λεμφικό, το νευρικό, το αναπαραγωγικό, το ενδοκρινικό και το μυοσκελετικό σύστημα. Κάθε μυκητίαση είναι εξάλλου τρομακτική από μόνη της, στα συμπτώματά της τουλάχιστον στα σίγουρα(!), λειτουργώντας ως ζοφερή υπόμνηση ότι το σώμα μας κυριαρχείται από μύκητες…
Τα βακτήρια κάνουν κουμάντο
Για να το πούμε ξεκάθαρα: 9 στα 10 βακτήρια που κατοικούν στο σώμα μας είναι μικροβιακά! Μιλάμε για πραγματικά αστρονομικά νούμερα επιβλαβών μικροοργανισμών, αν σκεφτούμε ότι φιλοξενούμε κάπου 100 τρισεκατομμύρια βακτήρια στο εσωτερικό μας! Μόλις το 10% από αυτά τα κύτταρα είναι ανθρώπινα. Κι αν δεν μπορούμε να δούμε ή να νιώσουμε τους μικροσκοπικούς και ανατριχιαστικούς προσκεκλημένους του οργανισμού μας, αυτό μόνο ευλογία είναι. Αν και στην πραγματικότητα δεν θα επιβιώναμε χωρίς τη βοήθειά τους, καθώς παρά την κακόβουλη φύση τους κάνουν περισσότερο καλό παρά κακό. Συνήθως! Πόσα πολλά είναι όμως αυτά τα τρισεκατομμύρια βακτήρια; Αν τα στοιβάζαμε, θα γέμιζαν μια δίλιτρη κανάτα…
Μη-ανθρώπινα βακτήρια θα μας καταβροχθίσουν (νεκρούς ή ζωντανούς)
Έχετε ακούσει ποτέ για τη νεκρωτική απονευρωσίτιδα; Είναι τα βακτήρια που τρέφονται με τη σάρκα μας και μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από τους χειρότερους κανιβαλιστικούς εφιάλτες! Πρόκειται για βαριές λοιμώξεις των μαλακών μορίων που επιφέρουν εκτεταμένες απονευρώσεις και καταλήγουν σε θάνατο, κι ενώ έχουν πολλές γενεσιουργές αιτίες, μπορούν να είναι ακόμα και ιδιοπαθείς (πόσο πιο τρομακτικό να γίνει;). Άντε στην καλύτερη να ευθύνεται κάποιος από τους τόσους παθογόνους μικροοργανισμούς που έχουν αποικίσει το ανθρώπινο σώμα. Καταλήγουν σε οργανικές ανεπάρκειες και θάνατο τελικά, αν και αυτό δεν φαίνεται να είναι το χειρότερο της πάθησης. Ακόμα και αν τα σαρκοφάγα βακτήρια δεν σε καταβροχθίσουν τελικά εν ζωή, η πρωτόγνωρη συγκέντρωσή τους στον εντερικό σωλήνα θα τα κάνει να σε βρουν ιδιαίτερα γευστικό μεταθανάτια. Απλώς περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία να σε φάνε από τα μέσα προς τα έξω. Την ξέρετε αυτή τη διαδικασία, τη λέμε σήψη…
Κόπρανα που… μηρυκάζονται
Οι κοπρανώδεις εμετοί είναι συμπτώματα αρκετών παθήσεων, καθώς η αδυναμία προώθησης του εντερικού περιεχομένου έχει εκτεταμένη παθοφυσιολογία (όπως ο αποφρακτικός ειλεός). Η μηχανική απόφραξη του εντέρου συσσωρεύει τα περιττώματα, τα οποία θα βρουν τελικά διέξοδο από τη μόνη διαθέσιμη κοιλότητα, αυτή του στόματος. Άλλη αιτία μπορεί να είναι η άτυπη σύσπαση των γαστρικών μυών, που αναστρέφει την κανονική ροή των κοπράνων. Όπως κι αν έχει, είναι γεγονός ότι το σώμα μας μπορεί να μας αιφνιδιάσει με πάμπολλους τρόπους, άλλοτε ευχάριστα και άλλοτε εντελώς δυσάρεστα…
Διαβάστε όλα τα θέματα της ενότητας Weekend του newsbeast.gr
