Οι θηριωδίες μέσα στο «Λατομείο» όπου οι εφιάλτες έπαιρναν σάρκα και οστά

To Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ ή ISIS) πλέον έχει παρακμάσει χάνοντας από τους διεθνείς συνασπισμούς και τους Κούρδους μαχητές της Συρίας, την πλειοψηφία των εδαφών που θεωρούταν ως «Χαλιφάτο». Ένα «Χαλιφάτο» που θα περάσουν δεκάδες χρόνια για να μπορέσουν οι κάτοικοί του (όσοι έχουν απομείνει και όσοι έχουν αποφασίσει να επιστρέψουν) να ξεχάσουν τις θηριωδίες και τον πόνο που βίωσαν υπό την κυριαρχία των Τζιχαντιστών.

Μία ακραία μορφή θρησκευτικού και (απλοποιημένου) πολιτικού φονταμενταλισμού που οδήγησε εκατομμύρια στην μετανάστευση και αμέτρητους ανθρώπους εντός και εκτός των συνόρων του Ισλαμικού Κράτους, στον θάνατο.

Δεν είναι λίγες οι μαρτυρίες (των ελάχιστων είναι η αλήθεια) επιζώντων από τα φρικτά βασανιστήρια που λάμβαναν χώρα στα μπουντρούμια της Συρίας και του Ιράκ και είχαν δύο σκοπούς: Αρχικά το σωματικό και ψυχολογικό «σπάσιμο» των αιχμαλώτων και δεύτερον… την πλάκα. Όσο κυνικό και αν φαίνεται οι βασανιστές του ISIS, σύμφωνα με αναλυτές και μάρτυρες των θηριωδιών, έδειχναν να ευχαριστιούνται τα βασανιστήρια ακόμα και αν δεν είχαν πάρει κάποια εντολή για «ανάκριση». Τα έκαναν γιατί απλά… μπορούσαν.

Τα πρώτα ανατριχιαστικά βίντεο με αποκεφαλισμούς αιχμαλώτων είδαν το φως της δημοσιότητας κοντά στο 2013. Τότε όλη η παγκόσμια κοινή γνώμη είχε αναλωθεί στο να αντιληφθεί εάν τα βίντεο με τις εκτελέσεις ήταν πραγματικά ή όχι.

Αυτό που δεν είχε γίνει άμεσα αντιληπτό ήταν το πόσο γρήγορα το Ισλαμικό Κράτος εξαπλώθηκε σε περιοχές της Συρίας και του Ιράκ εγκαθιδρύοντας ένα καθεστώς τρόμου.

Αγαπημένοι στόχοι των μαχητών του ISIS ήταν οι ξένοι ανταποκριτές, οι απεσταλμένοι ανθρωπιστικής βοήθειας και οι Σύριοι και Κούρδοι μαχητές (μαζί με όσους στρατιώτες διεθνών αποστολών έκαναν το λάθος να βρεθούν αφύλακτοι). Είχαν ωστόσο και άλλη μία αγαπημένη κατηγορία πολιτών. Αυτή που θα έβγαινε εκτός από τη γραμμή της «Αστυνομίας Ηθών». «Αδικήματα» όπως η μοιχεία τιμωρούνταν με εξαιρετικά σκληρό τρόπο.

Οι υπεύθυνοι για βασανιστήρια ήταν κυρίως η Ισλαμική Αστυνομία, η Χισμπά (Αστυνομία Ηθών), οι Υπηρεσίες Ασφαλείας και η στρατιωτική αστυνομία. Χρησιμοποιούσαν κυρίως επτά μεθόδους για να «σπάσουν» τους κρατούμενους: Το μαστίγωμα, τη βενζίνη, το «ιπτάμενο χαλί», τη «γερμανική καρέκλα», το «φάντασμα», το λάστιχο και το «πικρό τέλος».

Το «ιπτάμενο χαλί», η «γερμανική καρέκλα» και το λάστιχο ήταν στην ουσία συνδεδεμένα έτσι ώστε να αποκαλυφθούν μέλη του σώματος για να μπορέσουν να μαστιγωθούν. Η βενζίνη ήταν στην ουσία ένα ψυχολογικό βασανιστήριο καθώς έλουζαν τους αιχμαλώτους και τους απειλούσαν να τους βάλουν φωτιά. Κάποιες φορές το έκαναν… Το «φάντασμα» λειτουργούσε σαν μοχλός σωματικής και ψυχικής πίεσης καθώς ο αιχμάλωτος κρεμιόταν από γάντζο και τον άφηναν εκεί για μέρες.

Το «ιπτάμενο χαλί» και το «πικρό τέλος» ήταν τα δύο χειρότερα που είχαν στο οπλοστάσιο τους οι «ανακριτές» του ISIS. Το πρώτο ήταν ένα εργαλείο βασανιστηρίου μεσαιωνικού τύπου κάτι σαν τη μέθοδο του Προκρούστη. Μόνο που τα άκρα τραβιόντουσαν με σκοπό να φτάσουν το κεφάλι και οι πατούσες μαστιγώνονταν με ένα λάστιχο. Το «τραγικό τέλος» ήταν από τα πλέον φρικτά καθώς ένα εργαλείο σαν δαγκάνα έκοβε γεννητικά όργανα. Αν μιλάμε για γυναίκες συνήθως έκοβε τα στήθη εκείνων που κατά την Αστυνομία ηθών είχαν φύγει εκτός Ισλαμικού νόμου.

Όταν κάποιος είχε την ατυχία να πέσει στα χέρια των τζιχαντιστών στη Ράκα μεταφερόταν στο κεντρικό στάδιο της πόλης όπου όλο το κομμάτι κάτω από τις κερκίδες, εκεί που βρίσκονταν αποδυτήρια και λοιπά δωμάτια αθλητών και διαιτητών, είχε μετατραπεί σε κελιά και θαλάμους βασανιστηρίων.

Τα φρικτά ευρήματα και τα απομεινάρια του ανθρώπινου πόνου που είχαν γνωρίσει αυτοί οι τοίχοι ήρθαν στο φως όταν η Ράκα επανήλθε στα χέρια των Κούρδων της Συρίας και των ξένων δυνάμεων.

Μέσα στους θαλάμους υπήρχαν ακόμα τα όργανα των βασανισμών αλλά και τα μηνύματα στους τοίχους από τους φυλακισμένους-μελλοθάνατους. Σύμφωνα με αναφορές το 80% των ανθρώπων που μπήκαν στις φυλακές της Ράκα δεν βγήκαν ποτέ ζωντανοί.

Ένα μήνυμα έγραφε: «Εάν είσαι εδώ μάλλον έχουν συντρέξει 4 λόγοι για αυτό: Έκανες το «έγκλημα» και πιάστηκες επ’ αυτοφώρω. Δεύτερον χρησιμοποίησες το Twitter έχοντας ανοικτό τον εντοπισμό του GPS. Τρίτον ανέβασες φωτογραφίες ή βίντεο από μη ασφαλή σύνδεση. Τέταρτον, είσαι ύποπτος! Μακριά από το δρόμο. Η αστυνομία έχει όλους τους λόγους του κόσμου για να σε πιάσει.

Δεν έχει καμία σημασία εάν είσαι αθώος ή ένοχος. Η αστυνομία του ISIS έχει πάντα ένα καλό λόγο για να σε φυλακίσει».

Το «Λατομείο» από την άλλη ήταν το θέατρο των φρικτών επιχειρήσεων των διαβόητων «Beatles του ISIS». Μία 4 τετράδα από το Δυτικό Λονδίνο που είχε μεταφερθεί στη Ράκα για να πολεμήσει στο πλευρό του Χαλιφάτου. Το «Λατομείο» ήταν ένα κτίριο στα δυτικά της πόλης στο οποίο κρατούνταν οι ξένοι αιχμάλωτοι. Κυρίως ανταποκριτές και απεσταλμένοι ανθρωπιστικών οργανώσεων.

Στο Λατομείο οι 4 υπεύθυνοι, Aine Davis, Alexanda Kotey, El Shafee Elsheikh, Mohammed Emwazi (γνωστός και ως Τζιχάντι Τζον) εξειδικεύονταν στους αποκεφαλισμούς, τα ηλεκτροσόκ, τους εικονικούς πνιγμούς. Σύμφωνα με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ οι Beatles είναι υπεύθυνοι για πάνω από 27 αποκεφαλισμούς.

Μάλιστα όπως ανέφερε ο επιζών Δανός φωτογράφος Daniel Rye Οttosen, που έμεινε στα χέρια του Ντάες συνολικά για 13 μήνες, «στα χέρια του Τζιχάντι Τζον αποκεφαλίστηκαν και οι 5 άνθρωποι που μοιραζόμασταν το ίδιο κελί».

Από τις αγαπημένες τακτικές της τρομοκρατικής 4αδας ήταν να αφήνουν μέσα στο κελί το κεφάλι ενός άλλου κρατούμενου για μέρες. Ώστε αυτός που μένει πίσω να ξέρει τι τον περιμένει.

Η φονική 4αδα που έφυγε από το Λονδίνο για πολεμήσει στις τάξεις του ISIS, μεγάλωσε σε απόσταση λίγων μέτρων ο ένας από τον άλλο. Περπατούσαν στους ίδιους δρόμους και μοιραζόντουσαν πάνω κάτω το ίδιο πάθος με τους υπόλοιπους νεαρούς Βρετανούς: Τη μπάλα και τα βίντεο γκέιμς.

Είχαν και οι 4 ένα κοινό. Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας είχαν μείνει χωρίς πατέρα και μεγάλωναν με τη μητέρα τους. Και οι 4 είχαν μπλεξίματα με τις αρχές (περισσότερο ή λιγότερο) ενώ όλοι είχαν ζήσει κάποιο πιο σοβαρό ή πιο μικρό περιστατικό διακρίσεων και ρατσισμού από πλευράς κράτους και κοινωνίας. Κάτι που τους έστρεψε στο τυφλό μίσος κατά της Δύσης και στο Ισλαμικό Κράτος που τότε κέρδιζε.

Ο Alexanda Kotey ήταν ο πιο φανατισμένος με την θρησκεία. Μεγάλωσε με την Ελληνοκύπρια μητέρα του ενώ ήταν οπαδός της QPR και περιπτερούχος δίπλα στο Αλ Μαναάρ. Από αυτό το περίπτερο έκανε κατήχηση σε όσους συνομηλίκους του.

Σύμφωνα με τους Αμερικάνους ήταν υπεύθυνος για τις εκτελέσεις και τα σκληρά βασανιστήρια. ο El Shafee Elsheikh λάτρευε το ποδόσφαιρο και αυτός αλλά λάτρευε και τους εικονικούς πνιγμούς καθώς και τις σταυρώσεις.

Οι δυο τους πλέον βρίσκονται στα χέρια των Κούρδων της Συρίας και αναμένουν τη δίκη τους.

Ο τρίτος της παρέας που έγινε και ο πιο γνωστός στα μίντια, Mohammed Emwazi ή Τζιχάντι Τζον ανέλαβε τους αποκεφαλισμούς. Το απολάμβανε μιας και ενστερνιζόταν ένα ακατέργαστο είδος πολιτικού Ισλάμ. Σκοτώθηκε μετά από επιδρομή με drone.

Ο πιο έμπειρος στα εγκλήματα ήταν το 4^ος της ομάδας ο Aine Davis ο οποίος ως νεαρός ενήλικας, είχε πληθώρα καταδικαστικών αποφάσεων σε βάρος του για διακίνηση ναρκωτικών, μέχρι που κατέληξε στη φυλακή, το 2006, για οπλοκατοχή.

Βρίσκεται φυλακισμένος από το 2014.  Ένας Ισπανός δημοσιογράφος που βρέθηκε αιχμάλωτος των Beatles περιγράφει το μέγεθος της παράνοιάς τους.

«Ο Τζιχάντι Τζον είχε εμμονή με τις λεπτομέρειες. Το απολάμβαναν αυτό που έκαναν. Ερχόταν στο αυτί μου και μου ψιθύριζε όλες τις λεπτομέρειες: “Στην αρχή, θα σου κοπούν οι φλέβες. Το αίμα θα ανακατευτεί με τα σάλια”».