Πριν από 21 χρόνια κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους η ταινία sci-fi «Men In Black» («Οι Άνδρες με τα Μαύρα») η οποία έγινε σχεδόν αμέσως blockbuster. Εκατομμύρια θεατών συνέρρευσε στα σινεμά παγκοσμίως για να δει τον Τόμι Λι Τζόουνς και τον Γουίλ Σμιθ ως μαυροφορεμένους πράκτορες μίας μυστικής υπηρεσίας της κυβέρνησης των ΗΠΑ, η οποία είχε ως στόχο τον έλεγχο και την ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων με το μεγάλο εξωγήινο πληθυσμού που κατοικούσε στη Γη, πραγματικά κάτω από τη μύτη μας.
Η ταινία είχε κερδίσει το κοινό όχι μόνο εξαιτίας των καταπληκτικών για την εποχή οπτικών εφέ (ναι έχουν περάσει 21 χρόνια από τότε), αλλά και για το παράξενο σενάριό της το οποίο μέσα στα τρελά σκηνικά που διαδραματίζονταν, άφηνε υπόνοιες για θέματα που άπτονται της μεταφυσικής και των θεωριών συνομωσίας. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης της ταινίας άλλωστε είχε δηλώσει ότι «θα πειστώ για την ύπαρξη τους όταν δω έναν από αυτούς». Δεν είχε διευκρινίσει ωστόσο σε ποιους αναφερόταν. Στους άνδρες με τα μαύρα ή στους εξωγήινους.
Από τα μέσα του 20ου αιώνα και εξής έχει αναπτυχθεί μία παραφιλολογία για τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και την εμπλοκή τους στο ζήτημα των ΑΤΙΑ. Υπαρκτά ή όχι. Οι λάτρεις λοιπόν αυτών των θεωριών υποστηρίζουν πως οι αινιγματικές αυτές μαυροφορεμένες φιγούρες εμφανίζονται οπουδήποτε δηλωθεί μία θέαση UFO. Σε απομακρυσμένες περιοχές κάνουν την εμφάνισή τους μαύρα ελικόπτερα χωρίς κάποιο διακριτικό. Υπάρχει μια περίπτωση για κάθε υπόθεση που μπορεί να προκύψει.
Πολλοί έχουν προσπαθήσει να βρουν τις ρίζες αυτών των ιστοριών για τους μαυροφορεμένους άνδρες που εμφανίζονται σχεδόν αυτόματα με το που κάποιος ή κάποιοι, δηλώσουν ότι είχαν κάποιου είδους επαφή με μία εξωγήινη μορφή ζωής.
Μυστήριες περσόνες οι οποίες σε κάποιες από τις μαρτυρίες έχουν μια απόκοσμη μορφή. Σχεδόν… εξωγήινη.
Όσοι ερευνητές έχουν καταπιαστεί με το ζήτημα των Men In Black (MIB), έχουν βασιστεί κυρίως στο βιβλίο του Albert K. Bender πίσω από το 1962, το οποίο είχε τίτλο «Ιπτάμενοι δίσκοι και τρεις άντρες στα μαύρα». Ο Bender είχε αφιερώσει σχεδόν όλη του τη ζωή στο μεταφυσικό και την εξωγήινη ζωή. Από πολλούς είναι ο νονός της θεωρίας ότι οι μυστικές υπηρεσίες μέσω των MIB είχαν βάλει το χέρι τους στις έρευνες για τους εξωγήινους ή καλύτερα, στις προσπάθειες συγκάλυψης των περιπτώσεων που σύμφωνα με όσους βίωσαν τα περιστατικά είναι «αδιαμφισβήτητα».
Περίπου στα μέσα της δεκαετίας του ’50 τρεις άντρες με μάτια οι οποίοι εξέπεμπαν ένα εκτυφλωτικό φως εξανάγκασαν σε παραίτηση τον Bender. Ήταν διευθυντής μιας ερευνητικής ομάδας με το όνομα «Διεθνής Υπηρεσία Ιπτάμενων Δίσκων». «Αν ξανακούσουμε το παραμικρό από την υπηρεσία σου», τον προειδοποίησαν, «θα μπλέξεις άσχημα».
Τότε ήταν που άρχισαν να μιλούν τα γραπτά και όχι τα ντοκουμέντα.
«Γιατί όμως τα UFO και όλες αυτές οι ιστορίες εμφανίζονται μόνο στην Αμερική;». Αυτή είναι μία ερώτηση που πολλοί προσπάθησαν να απαντήσουν με λογικά επιχειρήματα. Μία από τις πιθανές απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα θα μπορούσε να ήταν το γεγονός ότι η Αμερική είναι ένα σχετικά νέο έθνος. Δεν υπάρχουν αρχαίοι θρύλοι και δοξασίες οι οποίες να βάζουν ένα «χρώμα» στην ταυτότητα των Αμερικάνων. Οι περιπτώσεις λοιπόν των στενών επαφών με μορφές εξωγήινης ζωής ίσως είναι το μοναδικό ιστορικό φαινόμενο όπου δημιουργεί τις δοξασίες αυτές οι οποίες θα θέσουν το πλαίσιο δημιουργίας συλλογικού παρελθόντος.
Σύμφωνα λοιπόν με τον μπαμπά των MIB οι άνθρωποι με τα μαύρα είχαν και έχουν έναν και μόνο σκοπό: Θα επέμβουν όπου χρειαστεί για να τα περιστατικά «αδιαμφισβήτητων» θεάσεων ιπτάμενων δίσκων (στενές επαφές πρώτου τύπου), είτε θεάσεις εξωγήινων πρόσωπο με πρόσωπο (στενές επαφές δεύτερου τύπου) είτε εξωγήινων απαγωγών (στενές επαφές τρίτου τύπου).
Η επέμβαση τους γίνεται (ή γινόταν, κανένας δεν μπορεί να ξέρει) στον ελάχιστο δυνατό χρόνο από τη στιγμή που συνέβησαν τα περιστατικά, ώστε να μην έχουν προλάβουν να δημοσιοποιηθούν περεταίρω λεπτομέρειες.
Οι περίεργες αυτές φιγούρες αποσπούν από τους αυτόπτες ότι υλικό διαθέτουν το οποίο θα μπορούσε να αποδείξει τους ισχυρισμούς τους σχετικά με την ύπαρξη εξωγήινων όντων, ενώ παράλληλα, προσπαθούν να «υποβαθμίσουν» τεχνητά την εμπειρία και την γνώμη τους για τα όσα είδαν και βίωσαν.
Σε συντριπτικό βαθμό οι εμπειρίες ανθρώπων που έχουν καταγραφεί για επαφές με MIB παρουσιάζουν δύο κοινά χαρακτηριστικά.
Σε πρώτο επίπεδο οι ΜΙΒ προσπαθούν να πείσουν τον μάρτυρα ότι αυτό που έχει μόλις βιώσει δεν είναι κάτι τόσο σημαντικό. Υποβαθμίζουν την εμπειρία στο επίπεδο της ασημαντότητας.
Σε δεύτερο επίπεδο εάν αποτύχει η υποβάθμιση δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν και βία απέναντι στους αυτόπτες. Απειλές και άλλα μέσα ψυχολογικής βίας ώστε να εξασφαλίσουν την σιωπή των μαρτύρων.
Το παράδειγμα που δημοσιοποίησε ο επιστήμονας Χέρμπερτ Χόπκινς είναι χαρακτηριστικό. Ο δρ. Χόπκινς δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με την ουφολογία και ότι αυτή φέρει γύρω της, μέχρι που μελέτησε την περίπτωση των δύο Αμερικανών εργατών, Ντέιβιντ Στίβενς και Γκλεν Γκρέυ.
Οι δύο άνδρες αμέσως μετά τη θέαση ενός UFO έχασαν τις αισθήσεις τους. Στην συνέχεια επανήλθαν, αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το σημείο που δούλευαν και το μόνο που υπήρχε στη μνήμη τους ήταν η εικόνα δύο ΜΙΒ. Κατά τη δεκαετία του 1990, οι αναφορές για εμφανίσεις ανδρών στα μαύρα, βγήκαν από τα σύνορα των ΗΠΑ και παρουσιάστηκαν στην Ευρώπη και την Ασία. Περισσότερο ωστόσο με φαντασιοπληξίες μοιάζουν πραγματικά με υποθέσεις που θα μπορούσαν να χρίσουν κάποια σοβαρής μελέτης.
Τελικά από τι ακριβώς είναι φτιαγμένοι οι άνδρες με τα μαύρα; Είναι το προϊόν ενός ευφάνταστου νου που λατρεύει τις θεωρίες συνομωσίας; Η αποτελούν υπάλληλοι υπηρεσιών οι οποίες δουλεύουν στο παρασκήνιο;
Οι λάτρεις των μυστικών υπηρεσιών και των σκοτεινών δουλειών τους ανά τον κόσμο πιστεύουν ότι οι ΜΙΒ είναι πιόνια της NSA (Αμερικανική Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας)
Υπάρχουν όμως και οι πιο τολμηροί οι οποίοι ασπάζονται την θεωρία ότι οι μαυροντυμένοι άνδρες είναι όντως πράκτορες αλλά όχι άνθρωποι. Στην πραγματικότητα αποτελούν απεσταλμένους ενός τεχνολογικά προηγμένου εξωγήινου πολιτισμού στη Γη και ζουν ανάμεσά μας με σκοπό να προετοιμάσουν την απόβασή τους στον πλανήτη μας.
Θιασώτης αυτής της θεωρίας ήταν και ερευνητής και συγγραφέας Γιάννης Φουράκης ο οποίος σε συνέντευξή του στο «Κουτί της Πανδώρας» είχε μιλήσει για τους «Άνδρες με τα μαύρα στην Πανεπιστημίου και στην Ερμού» (παρακολουθήστε το βίντεο από το 2:43 έως το 3:11).
Είχε καλέσει μάλιστα το συνεργείο να την «στήσει» με τις κάμερες και να καταγράψει αυτές τις περίεργες μορφές: «Θα προσπαθήσει να εντοπίσει έτσι ωραίους ανθρώπους, κουστουμαρισμένους. Αλλά στην πραγματικότητα τι θα εντοπίσει; Θα παρατηρήσει ότι περπατάνε σαν να είναι σανίδα. Δεν έχουν κλειδώσεις».
