«Όσα μαθήματα κι αν μου δίδαξε η ζωή, αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να δώσω μια συμβουλή στον 20χρονο εαυτό μου, θα ήταν ότι σημασία δεν έχει τι λες αλλά τι κάνεις. Μη νοιάζεσαι για την ηλικία σου απλά επικεντρώσου στο πόσο χρονών νιώθεις».
Η Madonna Buder είναι μια 87χρονη μοναχή που σπάει το κατεστημένο της κλασικής καλόγριας που όλοι έχουμε στο μυαλό μας, με τη χάρη του… Θεού. Η σιδερένια καλόγρια όπως είναι γνωστή, όταν δεν προσεύχεται συμμετέχει σε αγώνες τριάθλου έχοντας ήδη πάρει μέρος σε 340 αγώνες ironman. Μάλιστα η αγάπη της για το τρίαθλο ενέπνευσε ακόμη και τη Nike, κάνοντάς την πρωταγωνίστρια σε καμπάνια της.
Η μόνη αποτυχία είναι να μην προσπαθήσεις, από μόνη της η προσπάθεια είναι μια επιτυχία υποστηρίζει η Buder. Και σίγουρα το εννοεί καθώς είναι ο γηραιότερος άνθρωπος που έχει ολοκληρώσει το ironman, έναν αγώνα τριάθλου μεγάλων αποστάσεων που αποτελείται από κολύμπι 3,86 χιλιομέτρων, 180,25 χιλιόμετρα ποδηλασία και 42,20 χιλιόμετρα τρέξιμο.
Πώς όμως η ατρόμητη γιαγιά άφησε στην άκρη τα κομποσκοίνια και ξεκίνησε την σκληρή προπόνηση; Όπως υποστηρίζει όλα ξεκίνησαν όταν η 48χρονη τότε μοναχή πήρε τοις μετρητοίς τα λόγια ενός ιερέα ότι το τρέξιμο ηρεμεί τη ψυχή.
[sidequote] Μια καλόγρια με κοντό σορτσάκι[/sidequote]
Η Marie Dorthy Buder όπως είναι το πραγματικό της όνομα γεννήθηκε στο Μισούρι των ΗΠΑ το 1930 και το τρέξιμο ήταν το τελευταίο που περνούσε από το μυαλό της Αμερικανίδας. Στα 14 της χρόνια είχε ήδη αποφασίσει ότι μεγαλώνοντας θα αφοσιωθεί στο Θεό επηρεασμένη από τα μαθήματα που παρακολουθούσε στο κατηχητικό. Σε ηλικία 23 χρόνων στράφηκε στον μοναχισμό όταν συνειδητοποίησε την ανάγκη της να υπηρετεί τους άλλους.
Το 1970 εγκατέλειψε το μοναστήρι, το οποίο υπηρετούσε και μαζί με άλλες 38 μοναχές ίδρυσε μια νέα κοινότητα καλογριών, ανεξάρτητη από την εξουσία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και με περισσότερες ελευθερίες.
Στην ηλικία των 48 χρόνων και ύστερα από την παρότρυνση ενός ιερέα ότι το τρέξιμο είναι ένας τρόπος να εναρμονίσει το μυαλό, το σώμα και την ψυχή της, ξεκίνησε την εντατική προπόνηση. Τότε ήταν που ανακάλυψε την κλίση της στο τρέξιμο. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε κάποια γυναικεία διοργάνωση για τρέξιμο παρά μόνο σχολικοί αγώνες για κορίτσια.
Άρχισε να συμμετέχει σε αγώνες δρόμους τερματίζοντας στους δέκα πρώτους και τέσσερα χρόνια αργότερα η αεικίνητη μοναχή ολοκλήρωσε στα 52 της τον πρώτο της αγώνα τριάθλου.
Στους πρώτους της αγώνες δρόμου η ίδια παραδέχεται ότι δεν μπορούσε να προβλέψει την αντίδραση του κόσμου που θα έβλεπαν μια καλόγρια με κοντό σορτσάκι να τρέχει. Έτσι σκέφτηκε να ζητήσει την ευλογία του ιερέα που την ενέπνευσε, υποστηρίζοντας παράλληλα ότι έτρεχε για τους ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση.
Έτρεξε μάλιστα τα πρώτα χιλιόμετρα ανάποδα, καθώς είχε συνηθίσει να προπονείται σε ένα γήπεδο τένις. Όταν άκουσε για πρώτη φορά για τον αγώνα τριάθλου ironman, δύο σκέψεις πέρασαν από το μυαλό της. Αρχικά πώς θα κατάφερνε να σταθεί στη σέλα του ποδηλάτου τόση πολλή ώρα χωρίς να πιαστεί και ότι τελικά έπρεπε να το δοκιμάσει. Στον πρώτο της αγώνα συμμετείχε με ένα παλιό ανδρικό ποδήλατο που αγόρασε σε μια δημοπρασία και σκεφτόταν συνέχεια το παγωμένα νερά της Ιρλανδίας στα οποία κολυμπούσε.
Το αίσθημα πλήρους ικανοποίησης που ένιωσε στον τερματισμό πείσμωσε τη Buder να συνεχίσει να αγωνίζεται. Πλέον προπονούνταν με το ποδήλατο του ανιψιού της, όταν επέστρεφε στη γενέτειρά της για να επισκεφθεί τους δικούς της. Την επόμενη χρονιά οι μοναχές της κοινότητάς της την έστειλαν στη Χαβάη για να λάβει μέρος στον αγώνα τριάθλου.
Το 2005 ολοκλήρωσε ακόμη ένα τρίαθλο, όντας η μεγαλύτερη σε ηλικία αθλήτρια και εκπλήσσοντας τους πάντες με τις επιδόσεις της, που της χάρισαν το παρατσούκλι «σιδερένια καλόγρια». Όπως εξιστορεί η ίδια, λίγο πριν τον τερματισμό ένιωσε ότι δεν θα μπορέσει να συνεχίσει. Βλέποντας τη γραμμή τερματισμού να αχνοφαίνεται μπροστά της η ατρόμητη γιαγιά φαντάστηκε ότι είναι οι πύλες του παραδείσου και αυτό την ώθησε να συνεχίσει.
Στα 82 της χρόνια έσπασε το ρεκόρ του ironman για τον καλύτερο χρόνο τερματισμού στις ηλικίες ανάμεσα στα 80-84, ένα ρεκόρ που δεν έχει σπάσει κανείς ακόμα.
Κατά τη διάρκεια της αθλητικής της καριέρας, η Buder εργάστηκε σκληρά και για να συγκεντρώσει χρήματα για διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις, σχολιάζοντας ότι εκπαιδεύει τους συνανθρώπους της θρησκευτικά. Παράλληλα αγωνίζεται ενάντια στις διακρίσεις λόγω ηλικίας στους αγώνες ironman, αρνούμενη να συμβιβαστεί με τις συμβατικές αντιλήψεις περί ηλικίας. Στα όσα χρόνια προπονείται παραδέχεται ότι έχει υποστεί αρκετά κατάγματα ενώ δεν κατάφερε να ολοκληρώσει έναν αγώνα για μερικά δευτερόλεπτα.
Η καθημερινή της προπόνηση περιλαμβάνει τρέξιμο γύρω από το μοναστήρι ενώ κάνει 64 χιλιόμετρα ποδήλατο για να φτάσει στη λίμνη όπου κολυμπάει.
«Δεν νομίζω να σταματήσω ποτέ να τρέχω. Λατρεύω το έκπληκτο βλέμμα των νέων ανθρώπων που προσπερνάω στους αγώνες και οι οποίοι μου λένε μετά ότι θέλουν να μου μοιάσουν», λέει χαριτολογώντας η Buder.
Η 87χρονη πλέον καλόγρια έχει τερματίσει 45 αγώνες τριάθλου, θέτοντας σε αμφισβήτηση τα όρια του οργανισμού και αναδεικνύοντας το μεγαλείο της ψυχής του ανθρώπου.
