Καθημερινοί άνθρωποι που έγιναν ήρωες

Ποιος είπε ότι ο ηρωισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τη ρώμη; Ίσως κατά τους πρώτους αιώνες, αυτό που διαχώρισε τους «καθημερινούς» από τους ήρωες να ήταν η σωματική διάπλαση. Η ελληνική μυθολογία άλλωστε, βρίθει από τέτοιους ρωμαλαίους ήρωες που έσωζαν τους αδύναμους και τους απροστάτευτους. Το στερεότυπο αυτό έχει πάψει πια να ισχύει και γενναιότητα δεν σημαίνει (μόνο) σωματική δύναμη, αλλά και ψυχική «υπεροχή». Γιατί, στην τελική δεν απαιτούνται μπράτσα για να σώσει κάποιος έναν συνάνθρωπό του που η ζωή του κρέμεται από μια κλωστή όταν το αεροσκάφος που επέβαινε συνετρίβη στη θάλασσα! Ο Περικλής Καλόπουλος για παράδειγμα, ρίσκαρε την ίδια του τη ζωή προκειμένου να απεγκλωβίσει μια, άγνωστη για εκείνον, γυναίκα η οποία σήμερα απολαμβάνει τη ζωή χάρη στην παράτολμη απόφασή του. Ναι, γιατί εκεί έξω υπάρχουν ενσυνείδητοι άνθρωποι, ίσως και πιο ψύχραιμοι, που προσφέρουν απλόχερα τη βοήθειά τους και δίνουν ελπίδα με τις πράξεις τους. Είναι οι αφανείς ήρωες της καθημερινότητας, που δε δίστασαν να προσφέρουν τη πολύτιμη βοήθειά τους σε εκείνους που το είχαν ανάγκη, ακόμα και αν έβαλαν τον εαυτό τους σε κίνδυνο-υπάρχουν και εκείνοι που ρίσκαραν ακόμα και για την επιστήμη και κατ’ επέκταση για το καλό της ανθρωπότητας, όπως ο βρετανός νευρολόγος, Henry Head.

Περικλής Καλόπουλος

Ο Περικλής Καλόπουλος έσωσε με κίνδυνο της ζωής του, την Αντιγόνη και τους άλλους 3 επιβαίνοντες ενός δικινητήριου αεροσκάφους που έπεσε λίγο έξω από την Μαρίνα Αλίμου, το 2001. Ήταν μια ζεστή αυγουστιάτικη μέρα όταν η Αντιγόνη Σιδηροπούλου, ο σύντροφός της και ένα φιλικό ζευγάρι αποφάσιζαν ένα ταξίδι στην Σαντορίνη. Ο ένας άντρας της παρέας, ήταν πιλότος και εκπαιδευτής με δική του εταιρεία στο Ελληνικό. Όταν πρότεινε στην παρέα να τους μεταφέρει εκείνος με αεροπλάνο της εταιρίας τους, δέχτηκαν όλοι. Κατά την επιστροφή όμως από το νησί, καθώς πλησίαζαν στην Αθήνα συνέβη κάτι πραγματικά αναπάντεχο-έχασαν τον έναν από τους δυο κινητήρες. Από τον Πύργο Ελέγχου τους απάντησαν ότι μπορούσαν να προσγειωθούν και με τον έναν αλλά όταν ακούστηκε από τον πιλότο η ανατριχιαστική φράση «χάνω και το δεύτερο», το αεροσκάφος συνετρίβη μέσα σε δευτερόλεπτα μέσα στη θάλασσα.

Εκείνη την ημέρα, ο Περικλής Καλόπουλος και ο θείος του επέλεξαν να πάνε με φουσκωτό από το Φάληρο προς τον Άγιο Κοσμά. Το απόγευμα της 19ης Αυγούστου, ο Περικλής είδε ένα αεροσκάφος να χάνει ύψος και να πέφτει στη θάλασσα. Χωρίς δεύτερη σκέψη ο Περικλής και ο θείος του πλησίασαν το σημείο της συντριβής και αφού είδαν τους τρεις στη θάλασσα, η μια από τις δυο γυναίκες άρχισε να φωνάζει πως υπάρχει και άλλη κοπέλα εγκλωβισμένη μέσα στα συντρίμμια. Χωρίς δισταγμό, ο 23χρονος τότε Περικλής φόρεσε τη μάσκα και παρά τους ενδοιασμούς του θείου του, βούτηξε προκειμένου να απεγκλωβίσει και τον τέταρτο επιβάτη, την Αντιγόνη Σιδηροπούλου. Έπειτα από τουλάχιστον τρεις απόπειρες, καταδυόμενος στην κατεστραμμένο σώμα του αεροσκάφους κατάφερε και την ανέσυρε, παρά τον κίνδυνο και για τη δική του ζωή. Η Αντιγόνη, παρά τον βαρύτατο τραυματισμό της και αφού νοσηλεύτηκε στην εντατική κατάφερε και ξεπέρασε τα όποια προβλήματα υγείας. Η φιλία, την οποία «έδεσαν» με κουμπαριά, που αναπτύχθηκε μεταξύ των δυο αυτών ανθρώπων είναι ανεκτίμητη.

 Αντώνης Δεληγιώργης

Σε αυτό το αφιέρωμα, θα ήταν άτοπο να μη συμπεριληφθούν και όλοι όσοι, λιμενικοί και εθελοντές, λαμβάνουν μέρος στη διάσωση χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών που καθημερινά φτάνουν στα ελληνικά νησιά για ένα καλύτερο μέλλον, μακριά από τους εφιάλτες που αφήνουν πίσω τους. Πρόσφατα, η Guardian συμπεριέλαβε τον λοχία Αντώνη Δεληγιώργη στους ήρωες του 2015 και όχι άδικα. Η εικόνα του γενναίου άντρα ο οποίος είχε στους ώμους του τη Γουεγκάσι Νεμπιάτ, είχε κάνει το γύρο του κόσμου. Ο λοχίας, είχε βουτήξει στα νερά της θάλασσας στη, Ρόδο, και έβγαλε με ασφάλεια την νεαρή πρόσφυγα στη στεριά η οποία αργότερα μετανάστευσε στη Σουηδία όπου ζει μια ευτυχισμένη ζωή. Εκείνη την ημέρα, ο Αντώνης βρισκόταν, διαβάζουμε, σε ένα τοπικό καφέ μαζί με τη σύζυγό του. Όταν διαπίστωσε τι είχε συμβεί, δηλαδή ότι είχε ανατραπεί ένα σκάφος με 93 μετανάστες, δεν έκανε δεύτερη σκέψη- έβγαλε τα παπούτσια του και έπεσε στο νερό προκειμένου να σώσει όσο περισσότερους μπορούσε. Ο ίδιος, δεν έβγαλε σώα μόνο τη νεαρή Γουεγκάσι, αλλά διέσωσε και άλλους 20 πρόσφυγες.

Temar Boggs

Η 5χρονη Jocelyn Rojas έπαιζε ξέγνοιαστη μαζί με συνομήλικα παιδιά έξω από το συγκρότημα διαμερισμάτων της γιαγιάς της, στο Lancaster Township, στις 11 Ιουλίου 2013. Η μητέρα της, Jaimee, την πρόσεχε από το παράθυρο, ρίχνοντας συχνές ματιές στο μικρό κοριτσάκι της. Στις 4 το απόγευμα, εκείνης της «τεμπέλικης» ημέρας του Ιούλη, η μικρή έστριψε στη γωνία του κτιρίου για να πάρει το ποδήλατό της και εξαφανίστηκε. Σε κατάσταση πανικού η μητέρα καλεί την αστυνομίας ενώ οι φόβοι της γιγαντώνονται όταν βλέπει πως το ποδήλατο ήταν εκεί. Μέσα σε χρόνο μηδέν, το σημείο γέμισε με άντρες της αστυνομίας και της πυροσβεστικής «χτενίζοντας» την περιοχή και τους γύρω δρόμους – στην αναζήτηση συμμετείχαν πάνω από 100 άτομα. Ο 15χρονος Temar Boggs, βρισκόταν σε κάποιο σπίτι της περιοχής όταν τον πλησίασαν και τον ρώτησαν αν είχε δει την 5χρονη. Λίγες στιγμές αργότερα, εκείνος και οι φίλοι του συμμετείχαν και εκείνοι στις έρευνες.

Έπειτα από δυο ώρες άκαρπων ερευνών, ο 15χρονος είχε μια επιφοίτηση: δανείστηκε το ποδήλατο ενός φίλου του και άρχισε να ποδηλατεί με φρενήρεις ρυθμούς σε συγκεκριμένη περιοχή όταν εντόπισε ένα όχημα ο οδηγός του οποίου έμοιαζε ξεκάθαρα ότι δεν γνώριζε τους δρόμους της γειτονιάς. Όταν εκείνος προσπέρασε τον νεαρό, ο τελευταίος μπόρεσε και διέκρινε έναν ηλικιωμένο πίσω από το τιμόνι και ένα ξανθό κοριτσάκι στο πίσω κάθισμα. Έπειτα από αρκετή ώρα κυνηγητού -ο 15χρονος και ένας φίλος του ποδηλατούσαν πίσω από το όχημα-, ο οδηγός φρέναρε και από τη πόρτα βγήκε η Jocelyn η οποία και έπεσε στην αγκαλιά του 15χρονου- ο απαγωγέας ανέπτυξε ταχύτητα και εξαφανίστηκε και ο νεαρός έγινε ο ήρωας της περιοχής, με άφθονες αναφορές στον τοπικό και διεθνή Τύπο. Αργότερα, συνελήφθη ο 63χρονος δράστης ο οποίος είχε κατηγορηθεί στο παρελθόν για κακοποιήσεις ανηλίκων.

Victoria Soto

Όπως οι αστροναύτες απολαμβάνουν τη φήμη των ηρώων, έτσι και οι καλοί εκπαιδευτικοί έχουν και εκείνοι μερίδιο στον ηρωισμό. Η τραγωδία στο Δημοτικό σχολείο Sandy Hook στην πόλη Newtown στο Κονέκτικατ των ΗΠΑ, σίγουρα δεν θα ξεχαστεί από εκείνους που επέζησαν και ήταν αυτόπτες μάρτυρες. Στις 14 Δεκεμβρίου 2012, 26 άνθρωποι σκοτώθηκαν- 20 μαθητές και 6 ενήλικοι προσωπικό του σχολείου-, από τα πυρά ενόπλου. Όταν ο παρανοϊκός  Adam Lanza εισέβαλε σε μια από τις αίθουσες διδασκαλίας, εντός αυτής βρισκόταν η 27χρονη δασκάλα Victoria Soto η οποία υπέδειξε στον δράστη το γυμναστήριο ως τον χώρο που βρίσκονταν οι μαθητές της, ενώ στη πραγματικότητα τον παραπλανούσε μιας και είχε κρύψει τους ανήλικους σε μια ντουλάπα. Δυστυχώς όμως, τα παιδιά τρομοκρατημένα βγήκαν από τη ντουλάπα και άρχισαν να τρέχουν τρομοκρατημένα. Τότε η Soto με αυτοθυσία, έβαλε το σώμα της, ως ασπίδα, μπροστά από τα παιδιά και δέχτηκε τα θανάσιμα πυρά.

 Henry Head

Έχουμε ακούσει για ανθρώπους που έχουν δωρίσει το σώμα τους στην επιστήμη, αλλά η περίπτωση του συγκεκριμένου επιστήμονα αποτελεί μια ιδιάζουσα περίπτωση. Ο Sir Henry Head, (1861-1940), ήταν διάσημος νευρολόγος της εποχής του ο οποίος «δώριζε» το σώμα του ποικιλοτρόπως όταν ήταν ζωντανός! Στις αρχές του 1900, ο Βρετανός πραγματοποιούσε πειράματα στον εαυτό του, εις το όνομα της επιστήμης, φυσικά. Ένα από τα ριζοσπαστικά πειράματα, αφορούσε και τη διαίρεση των ανθρώπινων νεύρων, ωστόσο απογοητευμένος από τις δυσκολίες που συνάντησε κατά τη δοκιμή σε ασθενείς με βλάβες στα περιφερειακά νεύρα, έπεισε έναν συνάδελφό του να τον βοηθήσει να διαιρέσουν δυο νεύρα στον αριστερό του βραχίονα προκειμένου να μελετήσει πώς οι αισθήσεις αλλάζουν όταν τα νεύρα που αφαιρέθηκαν θα αναγεννηθούν. Αφού εγχείρησε το ίδιο του το χέρι, ο Head βούτηξε το μόριό του (!) μέσα σε εξαιρετικά καυτό νερό σε ένα διαφορετικό πείραμα. Αφού είχε κάψει και πετσοκόψει τον εαυτό του, συμπέρανε ότι τα άκρα δεν είχαν καμία αίσθηση θερμότητας, αλλά μπορούν να αισθανθούν τον πόνο και το κρύο. Δείτε όλα τα θέματα του Weekend