Κάποια στιγμή συνάντησα την κόρη του Θεόδωρου Νικολαΐδη, Όλγα. Θα με βοηθούσε να ετοιμάσω ένα αφιέρωμα στο ιστορικό «ΦΩΣ», το οποίο εκδίδει ανελλιπώς από τον Απρίλιο του 1955 ο πατέρας της. Ζητώντας της να μου δείξει μία φωτογραφία, έψαξε για λίγα δευτερόλεπτα στο κινητό της και στη συνέχεια το έστρεψε προς το μέρος μου. Είδα έναν άνθρωπο ευθυτενή και ακμαίο, να φοράει εμπριμέ πουκάμισο και να στέκεται μπροστά από το γραφείο του. Γράφει ο Γιώργος Λαμπίρης – Φωτογραφίες-Βίντεο: Γιάννης Κέμμος «Θα μου τη στείλεις για να τη βάλω στο άρθρο», τη ρώτησα, ελπίζοντας ότι θα καταφέρω να τη ρίξω στο φιλότιμο. «Όχι. Δεν μπορώ. Είναι μόνο για προσωπική χρήση. Ο πατέρας μου έχει ως αρχή να μην εμφανίζεται ποτέ στα Μέσα Ενημέρωσης. Ούτε καν στο δικό του. Οι μόνες φωτογραφίες που μπορείς να βρεις είναι ορισμένες παλιές ασπρόμαυρες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο από τη δεκαετία του ’60 και του ‘70», μου απάντησε με ειλικρίνεια. 
Το πρώτο… ΦΩΣ!
Γυρίζοντας το χρόνο πίσω, θα φτάσουμε στις 11 Απριλίου του 1955. Όταν για πρώτη φορά το πιεστήριο γεννούσε το φύλλο του «Αθλητικού Φωτός», όπως ήταν η αρχική ονομασία της εφημερίδας. 
Η αποχώρηση από την Αθλητική Ηχώ και η ίδρυση του Φωτός
Ωστόσο δεν έμεινε για πολύ εκεί. Κάποια στιγμή, του ζήτησε η διεύθυνση της εφημερίδας να υπογράψει ένα άρθρο, «χτυπώντας» κάποιον γνωστό ποδοσφαιρικό παράγοντα της εποχής. Εκείνος αρνήθηκε και η εργοδοσία της «Ηχούς» του έδειξε αμέσως την πόρτα της εξόδου. Μαζί μ’ εκείνον απολύθηκε και μετέπειτα η σύζυγός του, με την οποία έως τότε διατηρούσαν σχέση. Την ίδια στιγμή υποσχέθηκε στον εαυτό του, να μην ασχοληθεί ποτέ με ξανά με τη δημοσιογραφία. Έτσι, κατέφυγε στο ασφαλές καταφύγιο της επιχείρησης του πατέρα του, ο οποίος διατηρούσε κατάστημα υφασμάτων. Κάποια στιγμή τον πλησίασε ο Σισμάνης. Του πρότεινε να ανοίξουν εφημερίδα. Στη συνέχεια όμως, ο Σισμάνης αποφάσισε να αποχωρήσει και ο Νικολαΐδης εδραιώθηκε στην εφημερίδα ως ο απόλυτος άρχοντας. 
Επενδύοντας στην εφημερίδα με ενέχυρο ένα ρολόι
Σταδιακά άρχισε να στήνει τη δική του αυτοκρατορία. Παρά το γεγονός ότι τα πρώτα βήματα ήταν ιδιαίτερα περιορισμένα, λόγω οικονομικής στενότητας, η συνέχεια είναι λίγο πολύ αυτή που όλοι γνωρίζουμε. Κάποια μάλιστα από τις πρώτες του επενδύσεις στην εφημερίδα έγιναν με ενέχυρο το ρολόι του. Η μητέρα του από την πλευρά της δεν ήθελε ούτε να ακούσει για το «ΦΩΣ». Θεωρούσε το συγκεκριμένο τόλμημα εκτός από ανέφικτο και παντελώς ανεδαφικό την εποχή εκείνη. Πίστευε πως η αποτυχία του γιου της ήταν δεδομένη και γι’ αυτό, παρά το γεγονός ότι είχε κάποια χρήματα στην άκρη, αρνήθηκε να τον στηρίξει οικονομικά. Εκείνος όμως πίστευε βαθιά πως το εγχείρημά του θα είχε όχι μόνο επιτυχία αλλά και συνέχεια. Εκτός από τη λατρεία που έτρεφε από πιτσιρίκι για τον Ολυμπιακό, διέθετε έντονο επιχειρηματικό αισθητήριο, το οποίο τον καθοδηγούσε σε κάθε του βήμα.
Το… δέσιμο με τον Ολυμπιακό
Έγινε Ολυμπιακός, όταν αντιλήφθηκε το μεγαλείο της ομάδας του. Και συγκεκριμένα κάποια στιγμή που είχε πάει στο γήπεδο για να δει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Έπαιζαν τότε ο Ολυμπιακός με τη μεικτή Πειραιά. Μετά από μία εντυπωσιακή κίνηση παίκτη του Ολυμπιακού, άκουσε κάποιον δίπλα του να αναφωνεί: «Μα βέβαια! Αυτός είναι παίκτης του Μεγάλου Ολυμπιακού!». Τότε συνειδητοποίησε το βάρος του ονόματος ομάδας του και ταυτίστηκε απόλυτα μαζί της. 
Η υπόθεση Μπουμπλή
Μία από τις πιο χαρακτηριστικές υποθέσεις, τις οποίες κλήθηκε να διαχειριστεί η εφημερίδα ήταν η υπόθεση Μπουμπλή. Όταν ένας χαρισματικός παίκτης από την Αργεντινή, ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα το 1975 για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, εξελίχθηκε σε αιτία πολέμου ανάμεσα στους προέδρους του Ολυμπιακού, Σταύρο Νταϊφά, και του Παναθηναϊκού, Γιώργο Βαρδινογιάννη. Η περίεργη υπόθεση ελληνοποίησης του παίκτη και η εγγραφή του στο δημοτολόγιο του δήμου Αιγάλεω με το όνομα, Γιάννης Μπουμπλής, ώστε να μπορέσει να εκδώσει δελτίο ποδοσφαιριστή και να αγωνιστεί στον Παναθηναϊκό, έγινε ακόμα και σύνθημα στα χείλη των Παναθηναϊκών. Το γνωστό «Φόρτσα Ρότσα Μπουμπλής», ήταν η απάντηση σε όσους κατηγορούσαν την ομάδα τους για έκνομες ενέργειες στη συγκεκριμένη ιστορία. Το ΦΩΣ από την πλευρά του είχε προσπαθήσει επανειλημμένα με δημοσιεύματά του, να αποδείξει ότι ο Ρότσα, δεν ήταν Μπουμπλής, αλλά Ρότσα. Αυτό σήμαινε πώς δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στο ελληνικό πρωτάθλημα, δεδομένου ότι η νομοθεσία επέτρεπε να παίζουν μόνο δύο ξένοι στην κάθε ομάδα. 
Εφημερίδα γενικότερης αποδοχής ακόμα και από οπαδούς άλλων ομάδων
Παρά το γεγονός ότι το ΦΩΣ ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με τον Ολυμπιακό, η εφημερίδα έγινε αντικείμενο γενικότερης αποδοχής ακόμα και από οπαδούς αντίπαλών ομάδων. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι κατά τη δεκαετία του ’80 είχε αναρτήσει ολόκληρη την ανακοίνωση του Άρη εναντίον της ΑΕΚ σε κόντρα που είχε ξεσπάσει μεταξύ των δύο ομάδων. Την ίδια στιγμή άλλες εφημερίδες της εποχής είχαν περικόψει επίμαχα σημεία της ανακοίνωσης. Ο Άρης μάλιστα έβγαλε ανακοίνωση αργότερα – με αφορμή άλλη ανακοίνωση -, λέγοντας ότι «ελπίζουμε αυτή την ανακοίνωση δεν θα την «πετσοκόψουν» οι αθηναϊκές εφημερίδες. Όσο για το ΦΩΣ, γνωρίζουμε ότι θα κάνει για μία ακόμα φορά το χρέος του». Για τον ίδιο τον Νικολαΐδη το γεγονός αυτό ήταν τίτλος τιμής. Να ακούει δηλαδή από αντίπαλες ομάδες ότι σέβεται τα πεπραγμένα τους. 
Η κόντρα με την κόρη του επειδή παντρεύτηκε… Παναθηναϊκό!
Έως εκεί όμως. Η αγάπη του για τον Ολυμπιακό ήταν πάντοτε αξεπέραστη. Σε σημείο που κάποια στιγμή ήρθε σε ρήξη με τη μικρότερη κόρη του, Όλγα, όταν εκείνη παντρεύτηκε τον δημοσιογράφο και οπαδό του Παναθηναϊκού Στέφαντο Κούμπη, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τις γερές φιλοολυμπιακές βάσεις που είχε θέσει ο πατέρας της. Εκείνος μάλιστα της είχε ζητήσει να αποχωρήσει από την εφημερίδα, όπου επέστρεψε λίγα χρόνια αργότερα. 
Δεν πήρε χρήματα από τον Ολυμπιακό για να στηρίξει την εφημερίδα
Αυτό που δεν μπόρεσε ποτέ κανείς να αμφισβητήσει πάντως, είναι ότι ο Νικολαΐδης δεν πήρε ποτέ χρήματα κάτω από το τραπέζι από διοικήσεις της ομάδας, για να στηρίξει το ΦΩΣ. Απέκτησε ιδιόκτητα γραφεία και πιεστήρια, γεγονός που του έδινε την ανεξαρτησία ακόμα και να ασκήσει κριτική στα πεπραγμένα των εκάστοτε προέδρων, όποτε έκρινε ότι ήταν απαραίτητο. Δημιούργησε ένα φύλλο που έως και σήμερα είναι πρώτο σε κυκλοφορία, παρά το γεγονός ότι η κυριαρχία και η ταχύτητα του διαδικτύου έπληξε βάναυσα τις κυκλοφορίες των εντύπων τα τελευταία χρόνια. Και όλα αυτά στηριζόμενος αποκλειστικά στα δικά του πόδια. 
Δεν έκανε ποτέ απολύσεις
Κατάφερε παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η εφημερίδα δεν έχει κέρδη και ο ίδιος αναγκάζεται να δαπανά χρήματα από τη προσωπική του περιουσία για να τη στηρίξει, να μην προβεί ποτέ σε απολύσεις. Αναγκάστηκε όμως να κάνει μειώσεις ωρών αλλά και ημερών εργασίας στους υπαλλήλους του, σε μία προσπάθεια να διατηρήσει την επιχείρησή του έως και σήμερα ζωντανή. Χαρακτηριστική ήταν η σχέση που ο ίδιος ο Θεόδωρος Νικολαΐδης διατηρούσε ανέκαθεν με τους εργαζόμενούς του. Για εκείνον δεν ήταν ποτέ αριθμοί σε κάποια κατάσταση μισθοδοσίας. Αντιθέτως γνώριζε και γνωρίζει προσωπικά τον καθένα και τον αποκαλεί με το μικρό του όνομα. Και ήταν εκείνος που στήριξε και ανέδειξε πολλούς και γνωστούς δημοσιογράφους. Από το ΦΩΣ πέρασαν ιστορικοί γραφιάδες όπως ο Διακογιάννης, ο Καραγιαννίδης, ο Κουίκ, ο Συρίγος, ο Ευαγγελίου, ο Γαβαθιώτης, ο Κωνσταντουδάκης, ο Φιλέρης, ο Χαλάς και αργότερα ο Τσώχος, ο Παπαζήσης, ο Σακκελαρόπουλος. 
Στήνει ο ίδιος το πρωτοσέλιδο
Ο Θεόδωρος Νικολαϊδης παρά τα 90 του χρόνια σήμερα, διατηρείται αναλλοίωτος και πνευματικά διαυγής. Γεγονός είναι, όπως λένε όσοι τον γνωρίζουν καλά, ότι η ενασχόλησή του με την εφημερίδα του δίνει ζωντάνια και όρεξη να συνεχίζει ακούραστος. Δίνει απόλυτες εντολές για το πώς θα στηθεί η εφημερίδα, ενώ φροντίζει ο ίδιος για το πρωτοσέλιδο ακόμα και το καλοκαίρι που βρίσκεται σε διακοπές στην ιδιαίτερη πατρίδα της γυναίκας του τη Μύκονο. 
Αν διαβάσει κανείς το πρωτοσέλιδο δεν χρειάζεται να διαβάσει το περιεχόμενο
Πολλοί λένε πως αν διαβάσει κανείς το πρωτοσέλιδο του «Φωτός» δεν χρειάζεται να διαβάσει το περιεχόμενο. Τα πάντα βρίσκονται… χτυπημένα στη βιτρίνα της εφημερίδας. Ο ίδιος όμως θα αισθανόταν πολύ περιορισμένος, αν χρειαζόταν να δράσει σε ένα μικρότερο σχήμα, χωρίς να έχει το χώρο να προβάλει τις ειδήσεις που αισθάνεται ότι αξίζουν και θέλει να προβάλει. 
Η τραγωδία της Θύρας 7
Η ιστορία της εφημερίδας εκτός από θριάμβους, νίκες αλλά και ήττες χρειάστηκε κάποια στιγμή να αντιμετωπίσει το τραγικότερο συμβάν της ελληνικής ποδοσφαιρικής ιστορίας. Τη δημοσιογραφική κάλυψη της τραγωδίας στη Θύρα 7. Μάλιστα η σχετική δημοσίευση δεν έγινε την αμέσως επόμενη ημέρα, καθότι οι ιθύνοντες της εφημερίδας δεν είχαν αντιληφθεί έγκαιρα το γεγονός. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρώτος τίτλος -την επόμενη ημέρα- είχε ως επίκεντρο τη νίκη με 6-0 επί της ΑΕΚ. Ο συντάκτης του ΦΩΤΟΣ, Μάκης Ευαγγελίου, είχε αποχωρήσει λίγο νωρίτερα για να γράψει το άρθρο του αμέσως μετά το θρίαμβο. Οι εφημερίδες άλλωστε έκλειναν το φύλλο τους πιο νωρίς τότε σε σχέση με σήμερα, γεγονός που ούτως ή άλλως δεν επέτρεπε την αλλαγή των στοιχείων ή του ρεπορτάζ . Ωστόσο, το γεγονός ότι η εφημερίδα προέταξε το θρίαμβο έγινε δεκτό θετικά από τον κόσμο της ομάδας, ακόμα και αν κανείς θα περίμενε να συμβεί το αντίθετο. Με το σκεπτικό ίσως ότι ακόμα κι εκείνοι που «έφυγαν» αυτό θα ήθελαν. Να υπερισχύσει η νίκη της αγαπημένης τους ομάδας, όντας ταυτόχρονα το καλύτερο αποχαιρετιστήριο στους νεκρούς της Θύρας 7.
Η διαδοχή
Εξετάζοντας κανείς τη διαδοχή στην ιστορική εφημερίδα, θα δει ότι τα διοικητικά εκτός από τον ίδιο τον Θεόδωρο Νικολαΐδη, χειρίζεται και η μεγαλύτερη κόρη του Μαρία, η οποία έχει αναλάβει τη διεύθυνση μάνατζμεντ. Παρόλ’ αυτά μία μεγάλη πληγή για όσους γνωρίζουν περισσότερα, είναι το γεγονός ότι δεν δημιουργήθηκε ποτέ το «ηλεκτρονικό» ΦΩΣ με αντίστοιχη σελίδα στο ίντερνετ. 
