Δύο και πλέον χρόνια μετά την τραγωδία στα Τέμπη, και με την έρευνα να είναι σε εξέλιξη, ο Εφέτης Ανακριτής καλεί για καταθέσεις επιβάτες που έζησαν τον εφιάλτη της σύγκρουσης και της φωτιάς που ξέσπασε έπειτα.
Του ανταποκριτή μας από το patrisnews.com στην Ηλεία
Μία επιβάτης ανέφερε ότι το τρένο έκανε στάση μετά τη Λάρισα, εκτός κατοικημένης περιοχής.
«Θυμάμαι χαρακτηριστικά, αμέσως μετά τη Λάρισα και αφού είχαμε βγει από την κατοικημένη περιοχή, το τρένο σταμάτησε λίγα λεπτά, δύο με τρία, χωρίς ενημέρωση από τα μικρόφωνα του τρένου. Αμέσως μετά ξεκίνησε και ένιωσα το τράνταγμα όπου κατάλαβα ότι έγινε αλλαγή τροχιάς. Επιμένω, όπως με ρωτάτε, ότι η στάση έγινε μετά τον ΣΣ Λάρισας, εκτός κατοικημένης περιοχής» ανέφερε χαρακτηριστικά η επιβάτης.
Στην υπεύθυνη δήλωσή της -όπου είχε και πάλι υποστηρίξει ότι το τρένο έκανε στάση μετά τη Λάρισα- ανέφερε: «Ξεκινήσαμε από Λάρισα και εκεί πρόσεξα το παιδί που έλεγχε τα εισιτήρια να πηγαίνει με γρήγορο βήμα από τα πίσω βαγόνια στα μπροστά. Ένιωθα μια ανησυχία να υπάρχει. Κοιταζόμασταν με την απέναντί μου. Μετά από λίγο έγινε μια ξαφνική στάθμευση του τρένου χωρίς κάποια προειδοποίηση, κοίταξα έξω από το παράθυρο αλλά δεν έβλεπα φώτα αριστερά και δεξιά, ρώτησα την κυρία απέναντί μου που είμαστε και μου απάντησε λίγο μετά τη Λάρισα. Πρέπει να σταμάτησε για 2-3 λεπτά, χωρίς να κάνουν κάποια ενημέρωση όπως τις άλλες φορές από τα μικρόφωνα. Μέχρι να τελειώσει τη φράση ξεκίνησε να προχωράει το τρένο και σε κάποια φάση ανέπτυξε ταχύτητα και εκεί ένιωσα να τραντάζομαι και άλλαξα σταυροπόδι, εκείνη την ώρα μου έκανε εντύπωση γιατί τη θυμάμαι τη διαδρομή δεν είχε ξανασυμβεί με τέτοια ταχύτητα και αυτό το σημείο φαινόταν, σαν να είχε μπει στις άλλες ράγες».
Σε ερώτηση για τη μυρωδιά στο σημείο της σύγκρουσης, ανέφερε: «Η έντονη μυρωδιά δεν είναι καμένο ξύλο, λάδι, πλαστικό ή υγρά μπαταρίας. Ήταν έντονη οσμή που «έκαιγε «τη μύτη και το αναπνευστικό. Ήταν πολύ ενοχλητική στην εισπνοή. Πρώτη φορά μύρισα κάτι σαν αυτό. Επιβεβαιώνω, όπως με ρωτάτε, ότι ήταν πολύ αποπνικτικά και μας έπιασε βήχας. Η φωτιά από μακριά είχε χρώμα ιριδίζον μπλε».
«Βοήθεια καίγομαι»
Άλλος επιβάτης που βρισκόταν στο βαγόνι 3 περιγράφει: «Με το που έγινε η σύγκρουση, είδα μία λάμψη, σαν να ανοιγόκλεισαν προβολείς στιγμιαία με χρώμα προς το κίτρινο. Κατευθείαν το βαγόνι άρχισε να κλυδωνίζεται να τρίζει και να κουνιέται αριστερά -δεξιά. Οι αποσκευές έπεφταν, τα ράφια των αποσκευών έσπαγαν και πέφτανε πράγματα. Αυτό το κούνημα είχε διάρκεια μερικά δευτερόλεπτα και έπειτα πήρε μία κλίση πρώτα μικρή δεξιά όπως καθόμουν και έπειτα μία μεγάλη προς τα αριστερά και όλοι εκσφενδονίστηκαν».
«Η κλίση του βαγονιού ήταν 90 μοιρών, ένα τζάμι θρυμματίστηκε και με χτύπησε. Βοήθησα μία κοπέλα, που καθόταν αριστερά μου να σηκωθεί. Ήταν ξαπλωμένη σε εμβρυακή στάση. Ακουγόταν μέσα στο βαγόνι κραυγές και βογκητά. Χαρακτηριστικά θυμάμαι ένα παλικάρι από τις μπροστινές θέσεις να λέει “Βοήθεια έχω εγκλωβιστεί”. Φώναζαν “Βοήθεια δεν μπορώ να σηκωθώ”, “Βοήθεια καίγομαι”. Θυμάμαι μία μητέρα με ένα νεογέννητο σε ένα καλαθάκι, που το έψαχνε και φώναζε “Που είναι το μωρό μου;”».
Ο επιβάτης περιγράφει ότι μέσα στο βαγόνι υπήρχε μόνο το φως από τη φωτιά που ήταν όπως λέει στα δεξιά της αμαξοστοιχίας. «Όπως έκαιγε η φωτιά, όλος ο καπνός έμπαινε μέσα στο βαγόνι. Ανάσα δεν μπορούσαμε να πάρουμε, ένιωθες ένα κάψιμο από τη μύτη μέχρι τον λάρυγγα. Ο διπλανός φώναζε να προστατέψουμε το στόμα μας και να μην εισπνέουμε τον καπνό. Φώναζα “προχωρήστε να βγούμε”».
Όλοι βγαίνουν από ένα τζάμι και ενώ βρίσκονταν σε ύψος 2.5 μέτρων. «Εκεί κρεμάστηκα και έπεσα κάτω. Εκεί που πέφταμε είχε πέτρες κοφτερές, είχε σίδερα από το τρένο, ρόδες τρένου, κομμάτια τσαλακωμένα». Ένας αστυνομικός τον μεταφέρει μαζί με άλλες δύο κοπέλες στο ΑΤ Τεμπών προκειμένου να τους παραλάβουν οι γονείς τους. «Οι γονείς μου έφτασαν την ίδια ώρα στο ΑΤ Τεμπών, ο πατέρας μου ρώτησε αν χρειάζεται να κάνουμε κάποια κατάθεση, κάποια καταγραφή. Του είπε όχι, δεν ξέρω αν είχε κάποια τέτοια οδηγία ή όχι».
Τα όσα έζησε ο επιβάτης του δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα υγείας με εφιάλτες, ταχυκαρδίες και έντονο στρες.
«Πίστευα ότι θα πεθάνουμε από ασφυξία »
Μία άλλη επιβάτης, που δέκα λεπτά πριν τη σύγκρουση καθόταν στο κυλικείο αναφέρει: «Ήταν μία πολύ ήσυχη βραδιά. Την ώρα της σύγκρουσης, εγώ ένιωσα ότι εκτροχιάζεται το τρένο και θυμάμαι ότι έβλεπα σπίθες. Η πρώτη αίσθηση ήταν ότι το βαγόνι ανατρέπεται και ένιωθα ο χώρος να μικραίνει και τα σίδερα να συμπιέζονται. Η σκέψη μου εκείνη την ώρα ήταν ότι θα πεθάνουμε και μετά σταμάτησε. Ήμουν στο κουπέ μαζί με άλλα δύο παιδιά. Είχε σκοτάδι και καπνό, είπα ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω και πίστευα ότι θα πεθάνουμε εκεί από ασφυξία γιατί δεν έβλεπα έξοδο διαφυγής.
Τα άλλα δύο παιδιά ήταν πιο ψύχραιμα. Ο ένας αντιλήφθηκε ότι ένα παράθυρο προς τα επάνω, ήταν σπασμένο και με έσπρωξε για να βγάλω το κεφάλι μου έξω για να αναπνεύσω. Δεν ξέρω αν έμενα παραπάνω μέσα στο βαγόνι, αν θα συνέχιζα να έχω αισθήσεις».
