Ο κορονοϊός μάς έχει κλείσει στα σπίτια μας, καθώς η κοινωνική απομάκρυνση παραμένει το καλύτερο μέτρο για τον περιορισμό της πανδημίας.
Κι όμως, παρά το γεγονός ότι δεν βρισκόμαστε πια στον ίδιο φυσικό χώρο με φίλους και οικείους, δεν υφίσταται πραγματική απομάκρυνση στις σχέσεις μας.
Αυτή είναι μια παράξενη λες κατάσταση που είναι γνωστή στην ψυχολογία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ουσιαστικά ερχόμαστε πιο κοντά σε οικογένεια και αγαπημένους!
«Πιστεύω πως αυτή είναι η αρχή μιας τεράστιας πολιτισμικής αλλαγής αναφορικά με το πώς συνδεόμαστε», επιβεβαιώνει ο ψυχολόγος Lee Chambers, που μελετά τις επιδράσεις του περιβάλλοντος στη διάθεση και τις σχέσεις.
Κάτι αντίστοιχο πιστεύει και ο Anthony Puliafico, κλινικός ψυχολόγος και διευθυντής της κλινικής άγχους του Columbia University, πως ο κορονοϊός έχει και μια τέτοια θετική παράπλευρη συνέπεια.
Και μας λέει μάλιστα πως καμιά μοναξιά δεν υφίσταται αν χρησιμοποιήσουμε σωστά τα κοινωνικά μέσα και τις εφαρμογές επικοινωνίας. Φτάνει να γνωρίζουμε τις συμβουλές των ψυχολόγων για το πώς μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την αναγκαστική απομάκρυνση για να έρθουμε πιο κοντά στους αγαπημένους μας.
Όπως το να γνωρίζουμε τι ακριβώς αναζητούμε από τις κοινωνικές επαφές μας. Άλλοι δηλαδή θέλουν να συζητούν τα περί κορονοϊού και πανδημίας και άλλοι πάλι αναζητούν μέσω της κοινωνικής επαφής τρόπους να ξεφύγουν για λίγο από όλα αυτά. Είναι σημαντικό να ξέρουμε και τι θέλουμε εμείς και τι θέλει ο άλλος για να επικοινωνήσουμε με ειλικρίνεια.
Εξίσου σημαντικό είναι το να βρούμε χρόνο και διάθεση να επικοινωνήσουμε με τους σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μας.
O καλύτερος τρόπος να παλέψεις την όποια μοναξιά μπορεί να νιώθεις, μας λέει ο Puliafico, είναι να παριστάνεις πως ο άνθρωπος που μιλάς είναι εκεί δίπλα σου. Να τον κοιτάς στα μάτια δηλαδή, λες και βρίσκεται απέναντί σου στον φυσικό χώρο και όχι στην οθόνη.
«Είναι πραγματικά μια ευκαιρία να συνδέεσαι με τον άλλο με ποιοτικό τρόπο, τώρα είναι η ώρα για ουσιαστικές συζητήσεις», συμφωνεί και ο Chambers…
