Μέχρι πιο σημείο παρέμβασης στο ίδιο σας το σώμα θα ήσασταν διατεθειμένοι να φτάσετε για την ευκολία και την ασφάλεια στην καθημερινότητα που θα παρείχε μία μικρή επέμβαση; Θα φτάνατε στο σημείο να βάλετε στον οργανισμό σας μικροτσίπ για να μην κουβαλάτε μαζί σας πορτοφόλι, κλειδιά και λεφτά;
Η απάντηση για τους περισσότερους δεν είναι εύκολη. Για μία κοινότητα που αυξάνεται με γρήγορους ρυθμούς όμως η απάντηση είναι απλή: «Εμφατικά Ναι!».
Η τεχνολογία RFID (Αναγνώριση Ραδιοσυχνοτήτων) υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Χρησιμοποιεί μια κεραία για την αποστολή και λήψη ραδιοκυμάτων που μεταδίδουν πληροφορίες με παρόμοιο τρόπο που το κάνει ένας σαρωτής για QR codes.
Ο Βρετανός επιστήμονας Κέβιν Γουόργουικ (γνωστός με το όνομα «Captain Cyborg») ήταν ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που πήρε εμφύτευμα RFID το 1998. Αυτό ήταν μέρος ενός πειράματος παρακολούθησης και καταγραφής των κινήσεών του καθώς άνοιγε τις πόρτες, άναβε τα φώτα ενώ έθετε σε λειτουργία υπολογιστές χωρίς να σηκώσει καν το δάχτυλό του.
Τα ανθρώπινα cyborg
Ο Μπράντον Νταλάλι βρέθηκε σε μια συναυλία με τους φίλους του τον περασμένο μήνα όταν του ζητήθηκε να δείξει το πιστοποιητικό εμβολιασμού του. Σε αντίθεση με τους φίλους του, δεν είχε ένα φυσικό αντίγραφο ή ένα ψηφιακό αποθηκευμένο στο τηλέφωνό του.
Όταν έφτασε στο χώρο, ο Νταλάλι γλίστρησε το χέρι του κάτω από το σαρωτή προς μεγάλη έκπληξη του φρουρού ασφαλείας. Σε μισό δευτερόλεπτο, ένα πράσινο φως αναβοσβήνει κάπου μέσα στο δέρμα του, και ο σαρωτής πέταξε τα στοιχεία εμβολίου του.
Ο άνδρας περιγράφει τον εαυτό του ως «ανθρώπινο cyborg», όπως και άλλα άτομα που έχουν δεχθεί εμφυτεύματα με μικροτσίπ στον οργανισμό τους: Κάψουλες μεγέθους κόκκου που ανταποκρίνονται στα δεδομένα μέσω σημάτων που ονομάζονται RFID.
«Για μένα, είναι σαν να έχεις μια έκτη αίσθηση, την οποία μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να δείξεις το πιστοποιητικό εμβολίου σου, να ξεκλειδώσεις πόρτες, υπολογιστές, να κάνεις πληρωμές και να μοιραστείς πληροφορίες», είπε στο VICE.
Ο Ντάλαλι ανακάλυψε για πρώτη φορά ότι οι άνθρωποι έβαζαν στον οργανισμό τους εμφυτεύματα μικροτσίπ το 2014. Αφού το σκέφτηκε για περισσότερα από έξι χρόνια, πήρε τελικά την απόφαση να εγχύσει το δικό του εμφύτευμα RFID τον Ιούνιο του 2020, όταν η τεχνολογία είχε λάβει αρκετές ενημερώσεις. Ένα μόνο μικροτσίπ για να εκτελεί πολλαπλές λειτουργίες.
«Χρησιμοποιώ το μικροτσίπ μου για να αποθηκεύω τα ιατρικά αρχεία και το χαρτοφυλάκιο εργασίας μου, καθώς και για να το χρησιμοποιώ ως κρυπτογραφικό πορτοφόλι και για να ξεκλειδώνω τις πόρτες», είπε.
Η κοινότητα με τα 4.000 μέλη
Έπρεπε να περάσουν δεκαετίες από τότε που αναπτύχθηκαν τα πρώτα εμφυτεύματα για να γίνει η τεχνολογία εμπορικά διαθέσιμη. Στην πραγματικότητα, είναι αρκετά συνηθισμένο στη Σουηδία, όπου χιλιάδες άνθρωποι έχουν αγκαλιάσει την τεχνολογία που ανοίγει πόρτες και ανάβει διακόπτες φώτων. Καθώς η πανδημία αυξάνει τις αλληλεπιδράσεις μας με την τεχνολογία περισσότερο από ποτέ, ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων ενδιαφέρεται για την ιδέα να μετατρέπουν το σώμα τους σε μηχανές ελέγχου.
Φυσικά οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν βάλει μικροτσίπ στο σώμα τους έχουν οργανωθεί και σε διαδικτυακές κοινότητες. Το RFID Implantees είναι μια διαδικτυακή κοινότητα με περισσότερα από 4.000 μέλη τα οποία ισχυρίζονται ότι έχουν ενσωματωμένα μικροτσίπ είτε σκέφτονται να αποκτήσουν.
Η ομάδα, η οποία δεν είναι ανοικτή αλλά πρέπει να γίνει αποδεκτό το αίτημα από τους διαχειριστές για συμμετοχή, στοχεύει να εκπαιδεύσει τα άτομα που ενδιαφέρονται για εμφυτεύματα RFID σχετικά με τους πολλούς τρόπους κωδικοποίησης τους, από τη λειτουργία τους ως κλειδαριές ασφαλείας και κλειδιά αυτοκινήτου έως τις βολικές πιστωτικές κάρτες που μπορούν να σαρωθούν κατά παραγγελία.
Αυτά τα υποδερμικά εμφυτεύματα εγκαθίστανται συνήθως στην περιοχή μεταξύ του αντίχειρα και του δείκτη χρησιμοποιώντας μια ένεση, αν και ορισμένοι προτιμούν χειρουργικές τομές για την τοποθέτησή τους. Ενώ πολλά μέλη έχουν μόνο ένα μικροτσίπ, μερικοί έχουν περισσότερα από 20.
Η Σάντρα Βούρθνερ, μια ταξιδιωτική blogger από την Αυστρία, έχει επί του παρόντος 25 τέτοια τσιπ. Το 2017, έγινε ένας από τους πρώτους ανθρώπους στον κόσμο που έκανε ένεση ενός εμφυτεύματος που μπορούσε να αποθηκεύσει πληροφορίες πληρωμής. Για εκείνη, η ευκολία που έρχεται με το να είσαι cyborg επισκιάζει την αρνητικότητα και τις τοξικές αντιδράσεις που συνήθως λαμβάνει.
Όμως, για πολλούς, τα μικροτσίπ είναι επίσης φορτωμένα με μοναδικούς κωδικούς που μπορούν να προγραμματιστούν για να εκτελούν συγκεκριμένες λειτουργίες.
Τα προβλήματα και οι κίνδυνοι
Ο Τζέικ Μπάχους, χάκερ, από το Μίσιγκαν των ΗΠΑ, είχε ήδη τα συνηθισμένα εμφυτεύματα για να ξεκλειδώσει τις πόρτες και να αποθηκεύσει πληροφορίες. Όμως είδε ότι αυτά τα δυσδιάκριτα εμφυτεύματα είχαν τη δυνατότητα να γίνουν η απόλυτη λύση ασφάλειας. «Κατασκεύασα και προγραμμάτισα ένα κανονικό εμφύτευμα για να γίνει το κλειδί για την ασφάλεια του όπλου μου», είπε. Μία τέτοια δυνατότητα καταλαβαίνουμε όλοι ότι μπορεί να έχει ολέθρια αποτελέσματα
Για πολλά αυτοαποκαλούμενα ανθρώπινα cyborg το πρόσθετο επίπεδο ασφάλειας που προκύπτει από το να γνωρίζουν ότι οι σαρώσιμοι κώδικές τους αποθηκεύονται με ασφάλεια κάτω από το δέρμα τους είναι ένας σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει την απόφασή τους. Ωστόσο, ειδικοί σε θέματα απορρήτου δεδομένων έχουν εκφράσει στο παρελθόν ανησυχίες σχετικά με το εάν τα μικροτσίπ μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό, την παραβίαση ή την κλοπή ευαίσθητων δεδομένων.
Ωστόσο, οι λάτρεις της τεχνολογίας συνεχίζουν να υποστηρίζουν το αντίθετο.
«Είναι πιο εύκολο να παρακολουθείται ένα άτομο χρησιμοποιώντας το smartphone του παρά μέσω ενός μικροτσίπ, που είναι παθητικές συσκευές και δεν τροφοδοτούνται από μπαταρία, αλλά αντίθετα, απαιτούν τα εμφυτεύματα να βρίσκονται σε απόσταση 2-3 χιλιοστών από τη συσκευή ανάγνωσης RFID», είπε ο Πάτρικ Πάουμεν. Ο βιοχάκερ με έδρα τη Νέα Ζηλανδία έχει περισσότερα από 31 εμφυτεύματα, πολλά από τα οποία προορίζονται για την αποθήκευση κωδικών πρόσβασης στο email του και ακόμη και στον ιστότοπό του στο WordPress.
Ωστόσο, για πολλούς ανθρώπους που έχουν βάλει μικροτσιπ στον οργανισμό τους ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι τα updates. Δεδομένου ότι οι συνεχείς τεχνολογικές ενημερώσεις θα μπορούσαν να καταστήσουν τα τσιπ RFID τους απαρχαιωμένα.
Παρά τους πιθανούς κινδύνους και τα μειονεκτήματα, αυτή η κοινότητα συνεχίζει να αγκαλιάζει τα εμφυτεύματά της με υπερηφάνεια, επιλέγοντας την ευκολία έναντι ενός αβέβαιου μέλλοντος.
«Οι άνθρωποι πάντα κρύβονται πίσω από μια συσκευή ούτως ή άλλως, οπότε γιατί να μην τους εγκαταστήσετε μέσα σας;» αναρωτιέται ο Νταλάλι.
