Ένας τραυματισμός λίγο πριν από μεγάλη διοργάνωση συνήθως είναι «κατάρα». Σε ελάχιστες περιπτώσεις μπορεί να γίνει και η ευκαιρία για ανεπανάληπτο comeback.

Κριστιάνο Ρονάλντο, Λουίς Σουάρες και Ντιέγκο Κόστα είναι τα χαρακτηριστικά παραδείγματα παικτών που θα επιδιώξουν να… ενταχθούν στην δεύτερη κατηγορία, στο Μουντιάλ της Βραζιλίας.

Για να τα καταφέρουν, ίσως θα πρέπει να παραδειγματιστούν απ’ αυτούς που το έχουν προσπαθήσει στο παρελθόν. Κάποιοι απ’ αυτούς κατάφεραν να γίνουν η «καταστροφή» του αντιπάλου -όπως ο Ρονάλντο το 2002- και κάποιοι άλλοι, να καταστρέψουν τις ελπίδες της ομάδας τους για κάτι καλό.

Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε – Γερμανία
Ο Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε ταξίδεψε στα γήπεδα της Ισπανίας το 1982 ως ένα απ’ τα μεγαλύτερα αστέρια μαζί με τον Μαραντόνα.

Ο τραυματισμός του στο γόνατο όμως, αποδείχτηκε μοιραίος για την παρουσία του στη διοργάνωση. Δεν έπιασε φουλ απόδοση και χρησιμοποιήθηκε με μεγάλη προσοχή απ’ τον προπονητή του.

Παρόλα αυτά όμως, κατάφερε να επιβεβαιώσει τον τίτλο που του είχαν δώσει πριν την έναρξη της διοργάνωσης, όταν μπήκε στο γήπεδο ως αλλαγή στο ματς κόντρα στη Γαλλία.

Η Δυτική Γερμανία βρισκόταν πίσω στο σκορ με 3-1 όμως ένα γκολ του Ρουμενίγκε και μια ασίστ που έβγαλε στον Κλάους Φίσερ έστειλαν το παιχνίδι στην παράταση. Τελικά οι Γερμανοί επικράτησαν στα πέναλτι, όμως η κούραση τους στοίχησε στον τελικό όπου ηττήθηκαν 3-1.

Ζίκο – Βραζιλία
Για να γίνει «θρύλος» τίποτα δεν πρέπει να στέκεται εμπόδιο στις επιδιώξεις σου. Και η επιθυμία του Ζίκο να αγωνιστεί στο Μουντιάλ του 1986 ήταν πιο δυνατή απ’ τον πόνο που του προκαλούσε ο τραυματισμός στο γόνατο.

Ο σκληρός Βραζιλιάνος «κατάπιε» τον πόνο και αγωνίστηκε στον προημιτελικό κόντρα στην Γαλλία, όμως έμελλε να γίνει το μοιραίο πρόσωπο του αγώνα.

Το χαμένο πέναλτι που είχε στην κανονική διάρκεια του ματς, συντέλεσε στο να καταλήξει το ματς στη διαδικασία των πέναλτι. Και παρότι ο ίδιος ευστόχησε, η Βραζιλία αποκλείστηκε λόγω της αστοχίας των Σόκρατες και Ζούλιο Σέζαρ.


Ρονάλντο – Βραζιλία
Η Βραζιλία έπιασε μέτρια απόδοση στα προκριματικά που την οδήγησαν στα γήπεδα της Κορέας και της Ιαπωνίας το 2002. Ο τραυματισμός του Ρονάλντο ήταν «αγκάθι» για την «Σελεσάο», που… προσευχόταν να πατήσει ξανά δυνατά στα πόδια του το «φαινόμενο».

Ο ίδιος όμως φρόντισε να ξεπεράσει τις προσδοκίες και με ένα τρομερό comeback σκόραρε κόντρα σε όποιον βρήκε μπροστά του (πλην της Αγγλίας στα προημιτελικά) και με 8 γκολ κατέκτησε το Χρυσό Παπούτσι, ενώ ήταν και φιναλίστ της Χρυσής Μπάλας.

Τον Δεκέμβριο του 2002 αναδείχτηκε παίκτης της χρονιά απ’ τη FIFA, όμως δεν κράτησε τον τίτλο για τον εαυτό του, αφού τον αφιέρωσε στο ιατρικό τιμ που τον βοήθησαν να αναρρώσει.

Πελέ – Βραζιλία
Οι αντίπαλοι έκαναν ότι μπορούσαν για να τον σταματήσουν. Ο τρόπος που χρησιμοποίησαν όμως Βούλγαροι και Πορτογάλοι στο Μουντιάλ του 1966 ήταν ο χειρότερος δυνατός.

Ένα απρόσεκτο μαρκάρισμα στο πρώτο ματς του πρώτου γύρου άφησε τον Πελέ εκτός δράσης στο επόμενο ματς κόντρα στην Ουγγαρία. Η απουσία του στοίχισε στην «Σελεσάο» που δεν κατάφερε να πανηγυρίσει στο συγκεκριμένο ματς.

Αυτό προκάλεσε… πανικό στον Βιθέντε Φέολα, ο οποίος στο τρίτο ματς κόντρα στη Βραζιλία επιστράτευσε τον ανέτοιμο Πελέ, άλλαξε την άμυνα και τον τερματοφύλακα και παρέταξε εντελώς διαφορετική σύνθεση απ’ ότι στο δεύτερο παιχνίδι.

Το φάουλ του Ζοάο Μοράις επανέφερε τον τραυματισμό του, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για να τον σταματήσει. Οι αλλαγές δεν επιτρεπόταν στο συγκεκριμένο σημείο του ματς, με αποτέλεσμα να συνεχίσει χωλαίνοντας μέχρι το τελευταίο λεπτό.



Ρομάριο – Βραζιλία
Ο Ρομάριο έσφιξε τα δόντια και ταξίδεψε στην Ιταλία για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, παρότι τρεις μήνες πριν τη λαμπρή σέντρα είχε τραυματιστεί.

Η αγωνιστική του κατάσταση όμως δεν του επέτρεψε να έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο που θα ήθελε στη «Σελεσάο», παρότι το όνομά του ήταν απ’ τα πιο πολυσυζητημένα, με αποτέλεσμα να αγωνιστεί μόλις 66 λεπτά στο ματς κόντρα στη Σκωτία.

Ζινεντίν Ζιντάν – Γαλλία
Δύο ματς χωρίς τον Ζινεντίν Ζιντάν στο Παγκόσμιο του 2002 κράτησαν στο «0» τους πρωταθλητές Ευρώπης στο Euro 2000.

Η ανάγκη να επιστρέψει στο γήπεδο λοιπόν, κρίθηκε αναγκαία. Και παρότι δεν είχε αναρρώσει πλήρως απ’ τον τραυματισμό του, ο «Ζιζού» προσέφερε τις υπηρεσίες του στο τρίτο ματς.

Βέβαια, αυτό δεν ήταν αρκετό για να σταματήσει τους «τρικολόρ» απ’ τον αποκλεισμό, αλλά και τη χειρότερη απόδοση της ιστορίας τους, αφού δεν κατάφεραν να σκοράρουν ούτε μια φορά.

Ντιντιέρ Ντρογκμπά – Ακτή Ελεφαντοστού
Μετά από εγχείρηση στον αγκώνα του δεξιού χεριού ο Ντιντιέρ Ντρογκμπά ταξίδεψε στη Νότια Αφρική, έχοντας ελπίδες μόνο για την τελική φάση της διοργάνωσης.

Αυτός όμως δεν «μάσησε» και φορώντας προστατευτικό στο σπασμένο χέρι αγωνίστηκε στο πρώτο ματς των ομίλων κόντρα στην Πορτογαλία για 65 λεπτά.

Ντέιβιντ Μπέκαμ – Αγγλία
Μουντιάλ χωρίς τον αρχηγό; Ποτέ! Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ τραυματίστηκε λίγο πριν το Μουντιάλ του 2002, οι Άγγλοι… προσευχήθηκαν και οι προσευχές τους έπιασαν τόπο.

Ο αρχηγός των «λιονταριών» αγωνίστηκε σε πέντε παιχνίδια, ενώ σκόραρε και το νικητήριο πέναλτι κόντρα στην Αργεντινή. Φράνκο

Μπαρέσι- Ιταλία
Το παιχνίδι της ζωής του έδωσε με τραυματισμένο πόδι ο Φράνκο Μπαρέσι.

Ο αρχηγός της Ιταλίας τραυματίστηκε στο πρώτο ματς του Μουντιάλ του 1994, με αποτέλεσμα να χάσει όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια.

Η επιστροφή του έγινε στον τελικό, όπου οι Ιταλοί συνάντησαν την Βραζιλία. Εκεί ο Μπαρέσι αστόχησε σε πέναλτι -το οποίο χάρισε το τρόπαιο στη Σελεσάο- και ολοκλήρωσε με αυτό τον τρόπο την παρουσία του στην Εθνική ομάδα της χώρας του.

Πηγή: Sport-fm.gr