Ο χρόνος κυλάει γρήγορα και αυτό έρχεται να επιβεβαιωθεί και από το γεγονός ότι συμπληρώθηκε ένας έτος από την τραγική ημέρα που ο Κόμπι Μπράιαντ άφησε την τελευταία του πνοή σε τραγικό δυστύχημα με το ελικόπτερό του. Ήταν ένας… προάγγελος για το τι θα ακολουθήσει μέσα στο 2020, ένα έτος που η ανθρωπότητα θα προσπαθήσει να ξεχάσει όσο το δυνατόν νωρίτερα.
Μαζί με τον πεντάκις πρωταθλητή του ΝΒΑ χάθηκε και η 13 ετών κόρη του, Τζιάνα – Μαρία, αλλά και ακόμη εφτά άτομα, φίλοι του μπασκετικού θρύλου που μεγαλούργησε με την φανέλα των Λος Άντζελες Λέικερς, αλλά και της εθνικής ομάδας των ΗΠΑ. Ο παίκτης που πλησίασε όσο κανένας τον μεγάλο Μάικλ Τζόρνταν, ήταν επίσημα νεκρός, με το ημερολόγιο να δείχνει 26 Ιανουαρίου.
Δεκάδες μηνύματα θλίψης από όλο τον μπασκετικό κόσμο έκαναν την εμφάνισή τους, οι κάμερες έπιασαν συγκλονιστικές εικόνες με παίκτες να λυγίζουν και να ξεσπούν σε λυγμούς και μια γενικότερα επικράτησε μια περίεργη ατμόσφαιρα σε όλο τον πλανήτη -αλλά ειδικά εκεί που μεγαλούργησε, στο NBA. Το κενό που άφησε πίσω του ο «Black Mamba» είναι τεράστιο και παρά το γεγονός ότι ο χρόνος επουλώνει τις πληγές, αυτό φαίνεται πως δεν μπορεί να γίνει εύκολα στην περίπτωσή του.
Το πόσο επιδραστικός ήταν, φαίνεται (και) από το γεγονός ότι το βραβείο του MVP στο All Star Game θα έχει πλέον το όνομά του. Οι Λος Άντζελες Λέικερς του αφιέρωσαν τον τίτλο που κατέκτησαν, δείχνοντας έτσι τι σήμαινε για τον σύλλογο η παρουσία του σε αυτός. Ακόμη και πολλοί που δεν είναι υποστηρικτές των «λιμνανθρώπων», ήθελαν η παρέα του ΛεΜπρον Τζέιμς και του Άντονι Ντέιβις να επικρατήσουν στη «φούσκα» του Ορλάντο, για να σηκώσουν το τρόπαιο ψηλά, ώστε να… πανηγυρίσει μαζί τους και ο Κόμπι.
Ο ίδιος κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα. Αρκετοί θεώρησαν ότι τα τρία πρώτα (2000-02) ήταν αποτέλεσμα της ομάδας που είχε να τον πλαισιώνει, έχοντας σε πρωταγωνιστικό ρόλο τον τεράστιο -και κυριολεκτικά- Σακίλ Ο’Νιλ. Ωστόσο, όταν τα πράγματα έγιναν πιο περίπλοκα, βγήκε μπροστά ως ηγέτης και έφτασε σε ακόμη δύο κατακτήσεις δακτυλιδιών, έστω και κάποια χρόνια αργότερα (2009 και 2010).
Ο Κόμπι δεν είχε μόνο ένα στοιχείο στο παιχνίδι του να τον χαρακτηρίζει. Είχε απεριόριστο ρεπερτόριο, όντας ένας πληρέστατος παίκτης, που έκανε τα πάντα στο παρκέ. Μάλιστα, «έγραψε» 122 παιχνίδια με 40+, 25 με 50+ και 6 με 60+ πόντους. Αποκορύφωμα ήταν οι 81 πόντοι του στις 22 Ιανουαρίου του 2006, σε μια νίκη επί των Τορόντο Ράπτορς (122-104).
Βεβαίως, αυτοί που θρηνούν περισσότερο την απώλεια του θρυλικού NBAer, είναι η οικογένειά του, που είδε ακόμη ένα μέλος της να «φεύγει» σε αυτό το τραγικό δυστύχημα. Δύσκολα μπορεί να ξεχάσει κάποιος τον λόγο της συζύγου του, Βανέσα, κατά την επικήδειο του άντρα της, αλλά και της κόρης τους.
Εκτός από ένας σπουδαίος άνθρωπος του μπάσκετ, χάθηκε και ένας σπουδαίος άνθρωπος με σπουδαία φιλανθρωπική δράση. Ίδρυσε με τη σύζυγό του ένα ίδρυμα για την υποστήριξη άπορων οικογενειών, χρηματοδότησε εκπαιδευτικά προγράμματα σε φτωχές γειτονιές, συμμετείχε σε πάνω από 250 δράσεις του Make A Wish, είχε πάρει μέρος σε διάφορες καμπάνιες για την αντιμετώπιση του καρκίνου, ενώ είχε τεράστιες δωρεές στο Εθνικό Μουσείο Αφροαμερικανικής Ιστορίας και Πολιτισμού.
Πλην όλων αυτών, ο Κόμπι είχε να λέει πως πέτυχε και κάτι ακόμη, που δύσκολα μπορεί να σκεφτεί οποιοσδήποτε θρύλος (ή μη) του NBA. Συγκεκριμένα, κέρδισε το Όσκαρ της καλύτερης ταινίας μικρού μήκους το 2018, για την ταινία «Dear Basketball».
Τα επιτεύγματα του Κόμπι εντός παρκέ:
- 5 φορές πρωταθλητής του NBA (2000-02, 2009-10)
- 2 φορές MVP των τελικών του NBA (2009, 2010)
- MVP της κανονικής διάρκειας (2008)
- 2 φορές «χρυσός» Ολυμπιονίκης (2008, 20012)
- πρωταθλητής Αμερικής (2007)
- 18 φορές All-Star (1998, 2000-16)
- 4 φορές MVP All-Star Game (2002, 2007, 2009, 2011)
- 11 φορές στην καλύτερη ομάδα του NBA (2002-04, 2006-13)
- 2 φορές στην δεύτερη καλύτερη ομάδα του NBA (2000, 2001)
- 2 φορές στην τρίτη καλύτερη ομάδα του NBA (1999, 2005)
- 9 φορές στην καλύτερη αμυντική ομάδα του NBA (2000, 2003-04, 2006-11)
- 3 φορές στην δεύτερη καλύτερη αμυντική ομάδα του NBA (2001-02, 2012)
- 2 φορές πρώτος σκόρερ στο NBA (2006, 2007)
- νικητής του διαγωνισμού καρφωμάτων (1997)