Το θέμα της μεταγραφής του Φάνη Χριστοδούλου από τη Δάφνη στον Πανιώνιο, δεν έπαιξε στις πρώτες σελίδες των λιγοστών, τότε, αθλητικών εφημερίδων. Και εδώ που τα λέμε, δεν ήταν τόσο περίεργο. Ναι μεν ο παίκτης δεν ήταν εντελώς άγνωστος, μια και είχε ξεχωρίσει στις μικρές εθνικές ομάδες, αλλά το κοινό του μπάσκετ ήταν ακόμα μικρό. Στους σχετικούς με το άθλημα, πάντως, είχε γίνει ντόρος, μια και από την αρχή του καλοκαιριού του ’83 οι μισοί σύλλογοι της Α’ Εθνικής (τότε δεν υπήρχε ακόμα Α1) ήθελαν να αποκτήσουν τον νεαρό άσο με τα πλούσια προσόντα.
Ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, ο Άρης και ο Πανελλήνιος, είχαν πλησιάσει τη Δάφνη και πρόσφεραν σημαντικά ανταλλάγματα, αλλά στο τέλος νικητής βγήκε ο Πανιώνιος! Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής, μάλιστα, οι «κυανέρυθροι» πρόσφεραν λιγότερα χρήματα στη Δάφνη και από τους τέσσερις υπόλοιπους «μνηστήρες» του 18χρονου φόργουορντ. Όμως, «μέτρησαν» υπέρ τους άλλα πράγματα. Αφ’ ενός οι πέντε (!) παίκτες που έδωσαν ως έμψυχα ανταλλάγματα και αφ’ ετέρου η στάση των οπαδών της Δάφνης, οι οποίοι -όπως πιθανόν γνωρίζετε, λόγω της γειτνίασης με τη Νέα Σμύρνη- ήταν Πανιώνιοι στο ποδόσφαιρο!
Όπως έγραφε ο Τάκης Ευσταθίου στην «Αθλητική Ηχώ», την επομένη της ολοκλήρωσης της μεταγραφής, «κάθε βράδυ έξω από τα γραφεία της Δάφνης συγκεντρώνονταν περίπου 150 φίλαθλοι και απειλούσαν σε περίπτωση που ο Χριστοδούλου θα μεταπηδούσε σε άλλο σύλλογο, εκτός από τον Πανιώνιο». Τονίζεται, επίσης, ότι οι σχέσεις των δύο συλλόγων ήταν ιδιαίτερα στενές από το 1977, όταν ο Πανιώνιος είχε αποκτήσει από τη Δάφνη το μεγάλο ταλέντο που είχε αναδείξει στο ποδόσφαιρο: τον Νίκο Αναστόπουλο!
Τελικά η μεταγραφή του Χριστοδούλου στον Πανιώνιο ολοκληρώθηκε σαν σήμερα έναντι 3.000.000 δραχμών, εκ των οποίων τις 500.000 τις πήρε ως δώρο ο «μπέμπης» (το παρατσούκλι που του κόλλησαν, λόγω των παιδικών χαρακτηριστικών του προσώπου του). Ακόμη, ο Πανιώνιος παραχώρησε στη Δάφνη τους παίκτες Κούτρα, Μπέλση, Κωνσταντώνη, Κιούση, Ολύμπιο και τον προπονητή, Μάκη Δενδρινό (ο μετέπειτα ομοσπονδιακός)! Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνες τις μέρες ο Φάνης είχε υποχρεώσεις με την Εθνική Εφήβων στη Ρουμανία, αλλά ο πατέρας του είχε φροντίσει να πάρει την υπογραφή του πριν φύγει από την Αθήνα.
Τη συνέχεια, τη γνωρίζετε. Ο Χριστοδούλου εξελίχθηκε στον παίκτη-σύμβολο των καλύτερων χρόνων της ιστορίας του Πανιωνίου και έγινε βασικότατο στέλεχος της Εθνικής. Πολλοί οπαδοί των «κυανέρυθρων», μάλιστα, τον θεωρούν ως τον κορυφαίο αθλητή στην ιστορία του συλλόγου, σε όλα τα σπορ! Με αυτόν ο Πανιώνιος ανέβηκε επίπεδο και από «ασανσέρ» μεταξύ Α’ και Β’ Εθνικής, έγινε η μόνη ομάδα που μπορούσε να κοντράρει τον Άρη και τον ΠΑΟΚ μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Και ήταν ηγετική μορφή όταν έγινε η υπέρβαση με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας το 1991, τη 2η θέση στο πρωτάθλημα το 1987 και τις σπουδαίες πορείες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις σχεδόν κάθε χρόνο.
Το ίδιο διάστημα, ο Φάνης αποτελούσε βαρόμετρο για την Εθνική. Ήταν το βασικό «τριάρι» στον θρίαμβο του Ευρωμπάσκετ του ’87, δύο χρόνια αργότερα πέτυχε το τρίποντο που χάρισε την πρόκριση σε έναν ακόμα τελικό, έκανε μεγάλα παιχνίδια στα Μουντομπάσκετ του ’90 (αξέχαστη η εμφάνιση κόντρα στην Ισπανία) και του ’94 και γεύτηκε και τη χαρά της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, το ’96. Σπουδαίες διακρίσεις για τον μοναδικό Έλληνα μπασκετμπολίστα που μπορούσε να αγωνιστεί σε όλες τις θέσεις, από το «1» έως το «5» (και τουλάχιστον από το «2» έως και το «4» εξίσου καλά). Ίσως να είναι και ο πρώτος Έλληνας αθλητής γενικώς, που έγινε αναγνωρίσιμος μόνο με το μικρό του όνομα!
Στο τέλος της καριέρας του ο Χριστοδούλου έπαιξε ένα χρόνο στον Παναθηναϊκό, με τον οποίο αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδας για πρώτη και τελευταία φορά. Αλλά μία χρονιά δεν αρκεί για να σβήσει μία ολόκληρη καριέρα. Στο μοναδικό παιχνίδι ως αντίπαλος στο κλειστό της Νέας Σμύρνης, τον Φλεβάρη του ’98, δεν κατόρθωσε να συγκρατήσει τα δάκρυα συγκίνησης. Αυτός, ο άνθρωπος που είχε κάνει μεγάλο τον Πανιώνιο, να παίζει κόντρα στην ομάδα του, στο ίδιο του το σπίτι; Δεν το ξέρουμε, αλλά ίσως σταμάτησε το μπάσκετ στο τέλος εκείνης της χρονιάς, μόλις στα 33 του, όχι μόνο λόγω των χρόνιων προβλημάτων με τη μέση του, αλλά και για να μην ξαναζήσει αυτήν την εμπειρία.
Οι ειδικοί του μπάσκετ προέβλεπαν από νωρίς ότι ο Χριστοδούλου θα εξελισσόταν σε φόργουορντ ευρωπαϊκής κλάσης. Αργότερα είπαν ότι αν είχε διάθεση να δουλέψει, θα έκανε καριέρα στο ΝΒΑ. Το ‘82 τον είχε ζητήσει αμερικάνικο πανεπιστήμιο, αλλά η ομοσπονδία δεν τον άφησε να κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι. Και όταν το ’87 επελέγη στο νούμερο 90 των ντραφτ από τους Ατλάντα Χοκς, ο ίδιος ο Φάνης θεωρούσε τον εαυτό του μεγάλο σε ηλικία για να κάνει τέτοιο βήμα. Ίσως, όμως, να μην ήταν αυτός ο μόνος λόγος: «Δεν έχω και σε μεγάλη υπόληψη το ΝΒΑ. Σε θέματα τακτικής είναι κολοκύθια τούμπανα!», είχε πει σε παλιά συνέντευξή του. Μοναδικός!
Το Κύπελλο του ‘91 με τον Πανιώνιο
Ο τελικός του Ευρωμπάσκετ ‘87
Πηγή: sday.gr
