Το ελληνικό ποδόσφαιρο θρηνεί την απώλεια του Νίκου Σαργκάνη. Του τερματοφύλακα που άλλαξε την εικόνα του φίλαθλου κόσμου για τη θέση κάτω από τα δοκάρια και που, ουσιαστικά, ένωσε δύο εποχές. Το άστρο του Σαργκάνη είχε αρχίσει να λάμπει ήδη από τα χρόνια που ο θρυλικός Έλληνας τερματοφύλακας, αγωνιζόταν στην Καστοριά. Παρ’όλα αυτά, η ευκαιρία του να αποκτήσει «σήμα κατατεθέν» στο ελληνικό ποδόσφαιρο, του δόθηκε στις 15 Οκτωβρίου 1980 στην προχωρημένη -για τα σημερινά δεδομένα- ηλικία των 26 ετών. Και την άρπαξε από τα μαλλιά.
Στην ιστορική πρεμιέρα της Εθνικής Ελλάδας για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982, απέναντι στη Δανία, η ελληνική αποστολή δεν έχει στη σύνθεσή της, τον βασικό τότε Λευτέρη Πουπάκη που είναι τραυματίας. Ο κόουτς Αλκέτας Παναγούλιας έχει καλέσει τον Βασίλη Κωνσταντίνου αλλά λίγες ώρες πριν από το ματς, η «αλεπού των πάγκων» αποφασίζει να εμπιστευτεί τον Σαργκάνη που κάνει ακόμα μία εκπληκτική σεζόν, αφού την ίδια χρονιά έχει στεφθεί και κυπελλούχος Ελλάδας με την Καστοριά.
Στο κατάμεστο Πάρκεν της Κοπεγχάγης, η Γαλανόλευκη προηγείται με 1-0 μετά από απευθείας εκτέλεση φάουλ του Ντίνου Κούη στο 50′. Η πίεση των Δανών έχει γίνει ασφυκτική, οι επιθέσεις εξαπολύονται κατά κύματα αλλά ο Σαργκάνης «κατεβάζει ρολά». Ειδικά σε ένα σουτ του Σίμονσεν στο «Γ» της εστίας, ο Έλληνας γκολκίπερ πραγματοποιεί μία επέμβαση παγκόσμιας κλάσης και «συστήνεται» στο διεθνές στερέωμα. Ήταν η πρώτη φορά που ακούστηκε το προσωνύμιο «Φάντομ» για τον εμβληματικό τερματοφύλακα.
«Πώς σου φάνηκα μάνα;» ήταν η πρώτη ερώτηση που έκανε από τηλεφώνου στη μητέρα του.
«Έπιανες πουλιά στον αέρα παιδί μου…», ήταν η συγκινητική απάντηση από την άλλη άκρη της γραμμής.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι το «Φάντομ» έπρεπε να «πετάξει» αρκετές φορές μέχρι να καθιερωθεί στη συνείδηση των φιλάθλων.
Όπως για παράδειγμα στο ασύλληπτο πέναλτι του «Τσάρου» Όλεγκ Μπλαχίν, ενός από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της εποχής, σε ένα φιλικό ματς με τη Σοβιετική Ένωση το 1983, προκαλώντας θαυμασμό για τα αντανακλαστικά και την ψυχραιμία του. Ήδη άλλωστε, ο Σαργκάνης είχε γίνει γνωστός και ως σπεσιαλίστας στις αποκρούσεις πέναλτι ενώ προοδευτικά, απέκτησε και την ευχέρεια να σκοράρει ο ίδιος από τη βούλα.
Ήταν και εκείνη η αξέχαστη εκτίναξη στην κεφαλιά του Γιώργου Βλαστού σε ένα ματς του Ολυμπιακού με τον ΟΦΗ στο Καραϊσκάκη. Μία επέμβαση που έμεινε για πολλά χρόνια στα highlights των αθλητικών εκπομπών της εποχής και ανάγκασε τον αείμνηστο Θαλή Τσιριμώκο αμέσως μετά, να τον φιλήσει σταυρωτά, εκφράζοντάς του τον θαυμασμό του. Ο Σαργκάνης, πολλά χρόνια μετά και αφού αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, θα δηλώσει σε συνέντευξή του, ότι εκείνη η επέμβαση ήταν η κορυφαία της καριέρα του.
Φυσικά, οι επεμβάσεις αυτές του Νίκου Σαργκάνη δεν ήταν δύο ή τρεις, αλλά σχεδόν αμέτρητες. Και έχτισαν μία-μία την εικόνα του δικού μας Λεβ Γιασίν. Ενός τερματοφύλακα-μύθου, που δικαίως θεωρείται ίσως ο κορυφαίος στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, και από σήμερα πέρασε στην αιωνιότητα.
