Ο τυποποιημένος ρόλος της χαζής ξανθιάς στο ελληνικό σινεμά είχε την τιμητική του, καμιά ωστόσο δεν ήταν τόσο μοναδική όσο η πατρινή ηθοποιός που συνήθιζε να κερνά τον κόσμο περγαμόντο! Η Νίτσα Μαρούδα διακρίθηκε σε δεύτερους αλλά χαρακτηριστικότατους ρόλους διαγράφοντας τη δική της πορεία στη μεγάλη οθόνη και αφήνοντας κληρονομιά ατάκες που έχουν μείνει στην Ιστορία, όπως αυτό το θρυλικό «θέλετε ένα περγαμόντο;» που ρωτά μονίμως στο φιλμ «Η αρχόντισσα και ο αλήτης». Μασώντας συνήθως τσίχλα και παίζοντας με νάζι τα κατάξανθα μαλλιά της, η πάντα χαριτωμένη Μαρούδα ήξερε πώς να κερδίζει τον ζωτικό της χώρο πλάι στα μεγαθήρια της εθνικής μας κινηματογραφίας, γινόμενη τελικά μια από τις σταθερές δευτερορολίστριες της χρυσής εποχής του ελληνικού σινεμά. Άλλοτε ως υπηρέτρια στο «Μια τρελή τρελή οικογένεια» να κάνει τα γιουβαρλάκια να χοροπηδάνε στην κατσαρόλα και άλλοτε ως τσαχπίνα ενζενί να χαριεντίζεται ηδυπαθώς με τον Αλεξανδράκη στο «Δεσποινίς διευθυντής», η Μαρούδα δεν είχε κανένα πρόβλημα να περνά στην άλλη πλευρά του θηλυκού φάσματος και να μετατρέπεται σε θανάσιμο θηλυκό που γοητεύει τον αμίμητο «Πίπη» (Αλίκη Βουγιουκλάκη) ή να προκαλεί φαρμακερούς τσακωμούς για πάρτη της («Η αρχόντισσα και ο αλήτης»). Πηγαίο υποκριτικό ταλέντο και μια από τις πιο γλυκές παρουσίες του ελληνικού κινηματογράφου, η Νίτσα Μαρούδα υποδύθηκε με αχτύπητο τρόπο το αφελές θηλυκό παίζοντας σε ένα κάρο ταινίες τις δεκαετίες του ’60 και του ’70. Τη θυμόμαστε ακόμα στα φιλμ «Η νεράιδα και το παλικάρι», «Η ωραία του κουρέα», «Τεντιμπόι αγάπη μου», «Ο Παπατρέχας», «Ο μάγκας με το τρίκυκλο», «Μια τρελή τρελή οικογένεια», «Ένα αστείο κορίτσι», «Μην είδατε τον Παναή» και πολλά ακόμα ως το πιο επιτηδευμένα χαζό μουτράκι του πανιού. Ντίβα τελικά, τα παράτησε όλα στο απόγειο της καριέρας της και είχε πια να θυμάται πως ήταν άλλοτε ένα σημαντικό κεφάλαιο στις παραγωγές της Φίνος και της Καραγιάννης-Καρατζόπουλος, αναλαμβάνοντας ρόλους-κλειδιά σε ταινίες διαχρονικές και αξεπέραστες. Τα χρόνια πέρασαν, οι εποχές άλλαξαν και η πάλαι ποτέ σταρ αποτραβήχτηκε οριστικά από τα καλλιτεχνικά δρώμενα το 1980, όντας τώρα η πεθερά του Βαγγέλη Μεϊμαράκη: «Αποτραβήχτηκα ολοκληρωτικά όταν η κόρη μου παντρεύτηκε τον Βαγγέλη και άνοιξε το δικό της σπιτικό. Ήθελα να ξεκουραστώ. Από 22 ετών δούλευα συνεχώς», εξομολογήθηκε αργότερα…
Πρώτα χρόνια
Υποκριτική καριέρα
Ακολούθησαν δεκάδες ρόλοι με χαρακτηριστικές εμφανίσεις της, μέχρι την «Αρχόντισσα και τον αλήτη» (1968) που θα τη βάλει στην ανθολογία με τις ατάκες του ελληνικού σινεμά με αυτό το «θέλετε ένα περγαμόντο;». Η τελευταία της ταινία θα έρθει το 1980 («Υποψήφιοι Βουλευτές και Βουλευτίνες»), ενώ δυο χρόνια αργότερα θα κάνει και τη στερνή της εμφάνιση στην τηλεόραση (έχοντας ήδη εμφανιστεί στα «Παιχνιδίσματα» και τη «Γειτονιά»), με τη σειρά της ΥΕΝΕΔ «Κομμωτήριο: Ιστορίες του σεσουάρ».